Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Qupperneq 13

13
[)ínn og [tinna; ætli [)ú ætíð gefir [>ér tíma og tóm-
stund á sunnudögum og öðrum helgum dögum til
andlegra hugleiðínga, og til að hugsa um sálarástand,
[)itt og eilífa ákvörðun þina, ef jþú vanrækir að
sækja kyrkju og koma jafnaðarlega í guðshús?
Iíætt er við því, að á þessu verði mishrestur. En
þó [>ú lesir í heimahúsum og liugsir endrarnær til
Guðs og biðjir hann, einsog þú átt að gjöra, munu
[)ó hugsanir þinar hvergi verða eins hreinar, eða
tilfinníngar þínar eins viðkvæmar og alvörugefnar
og í guðshúsi, ef þú gengur þángað í því skyni að
uppfræðast, huggast og betrast; því hversdagsleg
umsvif og sýslanir verða eptir heima hjá þér, eða
að minnsta kosti fyrir utan kyrkjudyrnar. I húsi
Drottins þarf ekkert að glepja fyrir, heldur miðar
þar allt til að lypta liuga og hjörtum upp til hans,
sem öll góð og öll fullkomin gjöf kemur frá. J>ar
sér þú aðra samkristna bræður þína og sjrstur, sem
koma þángað í sama skyni og þú, að biðja og veg-
sama Guð; senr eiga allir sama föður, sama endur-
lausnara, sama helgunaranda og sömu von sálulijálp-
arinnar; og þú veitst, að þar sem tveir eða þrír eru
samankomnir í Jesú nafni, hefur hann heitið að
vera miðt ámeðal þeirra. Ekkert getur betur enn
þetta blíðkað og mýkt hjörtu vor, treyst og styrkt
vort hræðralag, og glæðt elsku til náúngans í voru
brjósti, sem er eitthvert. hiö fegursta og lielgasta
boðorð kristinnar trúar; og þessi bróöurelska eblist
við iliugun þá, sem í kyrkjunni sérílagi mætti vakna
hjá oss, að vér erum allir samarfar Krists og erf-
íngjar guðsríkis :j, því kristinn söfnuöur í guðshúsi
j t>að ætti ásamt ótal tleiru að hvetja menn til kyrkjurækni,
að þeir með því gefa öðrum, einkum únglíngum, gott og fag-
urt eptirdæmi; einsog hirðuleisi í að sækja kyrkju, getur hjá
öðrum hæglega leiðt af sér vyrðíngarleysi fyrir trúarbrögdun-