Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Side 17

17
III.
UM SIÐSEMI VIÐ KYRKJUR.
A ofanverðri 17du öld og fram á liina 18du, var
prestur að Vogum og Gimsey á Hálogalandi, sá er
Jakob hét; hann var i mörgu merkilegur maður,
vandlátur við sjálfan sig og aðra, trúrækinn vel og
siðavandur, einkum um alla þjónustugjörð í kyrkj-
unum. jiegar hann kom til brauðsins, fór þar margt
í ólestri: drykkjuskapur var mikill, hjónabands-brot
og lauslæti að {>ví skapi, ófriðsemi mikil manna á
milli, deilur og áflog spurðust svo að segja með degi
hverjum, menn sóttu illa kyrkjur, en betur sjó á
messudögum, bændur guldu eingum stéttum nema
með tregðu og eptirtölum, trássuðust við öll skyldu-
verk, svo sem vegabætur, dýraleitir, fjallgaungur og
þesskonar, svo jafn siðavöndum og skylduræknum
rnanni, sem sira Jakob var, jiótti harðla íllt aðkomu,
sem von var á, einkum þareð lögstjórn var litil um |>ær
mundir, og sýslumaðurinn (Sorenskriveren) sem þá
var, hafðí ekki verið valinn af betri endanum, sem
geta má nærri, þar liann fékk sýslu svo norðarlega;
hann skipti sér lítið af hvernig fram fór í héraðinu,
einúngis gæti liann náð sköttunum; ef nokkur tregða
var á þvi, gat hann verið nógu rækalls ötull og
harður. ^að sem sira Jakobi féll sárast, næst illu
framferði sóknarnianna, var ósiðsemi þeirra við kyrkj-
2