Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Side 36

hagsmun (>aim, seni presturinn geturtif [iví haft, ef
foreldrar og húsbændur kæmust uppá að spyrja
börnin í heimahúsum, og er hann í því fólginn, að
það léttir undir barnauppfræðinguna með
li o n u m, þ e g a r h a n n á e p t i r f e r a ð s p y r j a
börnin, einsog [iað flýtir framförum þeirra fremur
enn flest annað. Að sönnu býst eg við að mér
verði svarað, að presturinn hafi líka nokkuð fyrir
'að kenna foreldrum og liúsbændum aö spyrja, svo
það muni hérumbil vinna sig upp, þó hann hafi þá
jafnminna fyrir börnunum. Að vísu vil eg ekki for-
taka, ætluðu menn að regla þetta niður við klukku-
stundir, að tíminn, sem gengi til kennslunnar fyrir
prestinum, gæti ekki orðið eins lángur, og, ef til-
vill, lengri á stundum, þegar presturinn hefði hvort-
tveggja undir, að kenna foreldrunum að spyrja og
hlýða börnunum yfir, heldur enn þá hann ætti ekki
við að tæta nema börnin einsömul, enn allt fyrir
það yrði þó umstáng hans töluvert léttbærara; því
það er ólíkt, að segja fullorðnum til, einkum ef
hann er greindur, eða barni, lielst fyrst í stað, og
þann ís yrðu foreldrarnir búnir að brjóta, ef þeir
væru komnir uppá að spyrja börnin. það er og að-
gætandi, að þegar búið er að kenna foreldrunum
þetta einusinni, týna þeir því ekki niður aptur, og
er þá umstánginu við þá lokið, þá er þeir eru
búnir að nema aðferðina, en umstángið vid börnin
er allajafna nýtt, eptir sem þau fjölga. Annars
held eg, að það verði ofur bágt og örðugt, að búa
til þennan tímareikníng, því þegar presturinn fer
á annað borð á bæinn til að húsvitja, held eg hann
eigi bágt með fyrirframm að ákvarða, hvort hann
dvelur þar hálfri stundu lengur eða skemur, ætli
hann að gjöra verk þetta að nokkru gagni. En það
er, einsog fyrr var sagt, að verkið getur fyrir það