Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Page 38

38
legrar og veraltllegrar; en þá er hitt líka auðsætt,
að sá prestur, sem tekist hefur að upplýsa og betra
sóknarböm sin, og þanuig að leiða þau á veg farsæld-
arinnar, getur ekki farið á mis við, að taka lilut-
deild í þeim gæðum, sem liann liefur öðrum áunnið,
beldur hlýtur bann að hafa þeirra holl og lánggæð
not, bæði í andlegu og veraldlegu tilliti.
Að endingu vil eg bæta við þessum atbugasemdum:
1. Til þess ættu allir foreldrar og húsbændur
að liyllast, að láta sem llest hjú sín vera viðstödrl,
þá er þeir hlýða börnunum yfir, og útlista fyrir
þeim það sem þau læra. Getur þetta orðið þeim að
talsverðu gagni, ef þeir veita því eptirtekt.
2. yar venja lijá mörgum hér í landi, að
spyrja börn og únglínga bæði úr lestri og messu.
Jetta var fallegur siður og kom miklu góðu til
leiðar, og fer illa, að hann er nú afræktur af vel-
flestuin.
3. j>að bera sumir foreldrar og húsbændur fyrir
sig, að þeir beri ekki vit eða kunnáttu til að laga
svo spurníngarnar, sem vera ætti, og að þær yrðu
svo einfaldlegar hjá þeim, að börnin fræddust ekk-
ert af þeim. En það er einmiðt sá kostur, sem
spurningamar eiga að bafa til að bera, að þær séu
Ijósar og auðskildar. Jær þurfa ekki fyrir það að
vera heiniskulegar eða hégómlegar; og er foreldrum
og húsbænduin betst og óliultast, að fylgja sem betst
þeir geta þeirri spurníngar aðferð, sem presturinn
hefur; að öðru leyti mun almenníngi verða fremur
bætt við að liafa spurníngarnar of þúngar og flókn-
ar, beldur enn ofléttar. En þó einhverjum kunni
að skjátlast í þessu efni, einkum fyrst í stað, lag-
ast það með tíinanum og æfingunni. Og bvað sem
þessu líður, þá breytist ekkí sú sannfæring mín, að