Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Qupperneq 39

39
að valla sé svo bögulega spurt, að j»að sé þó ekki
betra, enn það væri ógjört.
4. Sumir berja jiví við, að þeir séu hrædtlir
um, að þeir, ef til vill, segi börnunum eitthvað, sem
sé rángt, eða ósamhljóðá því er presturinn segir
þeim á eptir, og geti þá þetta orðið börnunum að
meira tjóni enn gagni. Jað er nú ekki liætt við,
að foreldrar eða liúsbændur, er sjálfir eru fæddir og
uppfræddir í kristilegum trúarbrögðum, muni kenna
börnum símnn trúarvillu; en þó álit jieirra um eitt-
hvert atryði í “lærdóminum,, mismuni eitthvað írá
prestsins, j)á lagfærist jietta sjájfkrafa, jiegar prest-
urinn eptirá fer að spyrja barnið um bið sama;
enda getur foreldrið sneiðt lijá að spyrja barnið
um jiað, er jiað sjálft er í óvissu um hvernig skilja
eigi, að minnsta kosti jiángað til jiað er búið að fá
tilsögn um jiað hjá prestinum, eða einhverjum öðr-
um, og liafa j)á foreldrar og húsbæiidur jiað gott af
því, að þekkíng þeirra um þessi atryði leiðréttist og
sannfæríngin treystist.