Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Qupperneq 58

58
III.
IIITGi JÖItl) A Il í 1141 R.
/. HUGFEKJA UM NAUÐSYN fíEY-
BYRGÐA.
!Svo margt hefir þegar verið ræilt og ritað um
nauðsyn þess, að heybyrgðir væru ætið nægar á Is-
landi, að ei þykir þörf að leiða íleiri rök að því;
margra aida reynsla er búin að sýna það og sanna,
að flestu hallærin og mannfækkun í landinu eru ein-
mitt sprottin af því, að heyin í harðærunum hafa
reynzt of lítil í samanburði við skepnufjöldann, sem
á þau hefir verið settur; af þessu heíir flotið hrunið
á skepnunum, en því hefir jafnan fylgt bjargarskort-
urinn manna á meðal, og sést þetta meðal annars
berlega á því, að mannfækkun af hallærum hefir
einnig að boriö í góðum fiskiárum, en sjaldan eður
aldrei svo, að ei hafi peníngsfellir farið á undan,
og fer það að sköpum, þósvo sé; því allir játa, að
landbúnaðurinn sé aðalbjargarstofn landsins. Jað
mun óhætt mega fullyrða, að óframsýrii manna hafi
livað mest ollað peningsfellinum á landi hér, og það
öllu fremur en annað, er ei varð fyrir séð, t. a. m.
haiís, grasbrestur á sumrum og harðir vetrar, og