Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1898, Qupperneq 16

16
var á, er örblásið norðan og vestan til. Bæjarrústin er í hlé
sunnan í því og heflr orðið sandorpin. En síðustu árin heflr
brekkan gróið upp aftur. Sér því lítt til rústa. Fjós og hey-
garður var uppi á hryggnum; þar er ógróið og sést grjótdreifln.
Aurmál kirkjnnnar sést að nokkru leyti og hefir hún ekki verið
stór. Þrír legsteinar eru þar, og eru tveir hinir eldri með líku
letri og settleturs steinninn í Stóra-Klofa, enda frá sama tíma. —
Á þá tókst mér að lesa og er það þannig:
1 steinn: »Hvíldarstaður þeirrar frómu og guðhræddu kvinnu
Solveigar Einarsdóttur, sem tyrir þann stundlega dauða inngiekk
í síns herra fögnuð þann 6. oktob. 1640 á 52. ári henuar æfl. —
Sáler riettlátra eru í Gvðs hende og eingen Pína snerter þær.
Sap. Guðmundur Guðmundss. sculpsiU.
2. steinn : »Hier er í lörðu til Hvildar lagður líkami þess
ættgöfuga Heiðursmanns siera Grims Einarssonar er sofnaði í
Guði á 73 ári síns aldurs Xtri Ao 1671 frá sinni Eiginkvinnu
guðhræddri Margrietu H. D. Á 2. ári þ(eirra) HB (hjónabands)
og epterlifande barne Kristinu G. D. Þesser eru þeir sem komner
eru úr hörmunginne miklu og sinn skrúða haf'a þvegið og hvit-
fagað í blóði lambsins. Apoc.«.
3. steinn: »Epitapium. Sofnuð í Gvði. Oddur Jónsson 1781
og Þuríður Magnusdóttir 1766. Þesser hafa yfirunnið fyrir Lambs-
ins blóð«. Steinn þessi er í brotum. Allir eru þeir íslenzkir.
Á vellinum f'yrir neðan Gunnarsholt eru margir farvegir og
garðlög, sem virðast vera skurðir og flóðgarðar og benda til þess
að til forna hafi þar tíðkast talsverðar vatnsveitingar úr læknum.
(Það er sá la>kur, sem Landnáma nefnir Hróarslæk, en sem á
ýms nöfn: efst Reyðarvatnslækur, þá Gunnarsholtslækur, þá
Ketlulækur og neðst Varmadalslækur eða SelalæKur).
21. Kotbrekkur voru hjáleiga f'rá Gunnarsliolti, er stóð und
ir hraunheiðarbrúninni upp undan hólnum, sem bærinn (Gunnars-
holt) stendur nú á. Þar lagði sandfönn yfir 1882 og eyddist
bærinn. Þó er nokkuð af túninu enn slegið. Kotbrekkur voru
á síðari árum vanalega kallaðar Kornbrekkur.
22. Gunnarsholtshjáleign var vestur írá elzta bænum í tún-
jaðri. Hún eyddist af' sandágangi 1810.
23. Hátún var enn hjáleiga f'rá Gunnarsholti. Það stóð
norðvestur í brúninni nálægt landamerkjum rnilli Gunnarsholts
og Geldingalækjar. Það heflr verið i eyði frá ómunatíð, en nafnið
helzt við og sér til rústa. — Sa-gt er, að fleiri kot hafl f'ylgt Gunn-
arsholti, og sér merki sumra; en nöfnin eru gleymd.