Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1920, Síða 13

13
Orðin í 1., 3. og 4. 1. eru í nútíð, í 2. 1. í liðinni tíð. Þetta virð-
ist helzt benda til, að kveðlingurinn sé mæltur af munni fram með-
an bardaginn stendur yfir, eftir að Ásgrímr skaut spjótinu, og áður
en Snorri gekk í milli. Hann stendur hjá flokki sínum og athugar,
hvað fram fer og hvað menn tala um það. Nýstárlegir og mikiir
atburðir gerast fyrir augum hans: ofsi og manndráp, hræðsla og
flótti á sjálfu alþingi! En Snorri goði hafði búist við því öllu, sjeð
alt ofan frá búð sinni um leið og það varð, gripið inn í gang bar-
dagans á hinn kröftugasta hátt, og það án þess að hreyfa legg né
lið; hann sá jafnframt að hann gat stöðvað alt er hann vildi, og
það jafnvel þótt öðrum ekki tækist það. Því gat hann verið róleg-
ur, kaldur og kaldhæðinn.
Matthías Þórðarson
Lieiðrétting.
í Árb. 1910 er á bls. 54—58 smágrein um legstein í kirkjugarð-
inum á Kálfatjörn. Áletranin á steininum nr. 3 (bls. 57—58) var
talin óeðlileg og þess getið til að nokkuð vantaði í. Þetta var þá
ekki unt að rannsaka er áletrunin og greinin um hana var prentuð,
en 9. VIII. 1916 endurskoðaði jeg skrásetninguna og rannsakaði þá
betur steininn og enn 17. VI. 1920. — Áletrunin er i 16 línum, en
steinninn hefir brotnað sundur og línurnar 11.—14. skifst sundur og
skemst; 11.—12. 1. eru réttar í greininni í Árb. 1910, bls. 58, en 13.—14.
1. eru þannig: LVM . HEFVR . ÞVEIG
ID . OG . HVITFAGrAD
Leiðréttist því annað á bls. 58 í sömu Árb. eftir þessu. — Jafn-
framt vil eg geta þess, að mér virtist við hinar síðari rannsóknir
steins þessa meiri líkur til að lesa beri 60, en ekki 52, aftast í 7. 1.
Á bls. 55 í sömu Árb., 6. 1. að ofan, er, í áletruninni á st. nr. 1
s. st., talið líklegt að standi SAE i 2. 1. í hringnum neðst í vinstra
horni, en á að vera S A Z, enda er Z hér á þessum st. merki fyrir R.
M. Þ.