Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1930, Side 93

93
sem þér hafið sett í lögsögumanna talið? Þér eruð víst mjög kunn-
ugur þeim. En eg er það ekki, og sé mér varla fært að eyða tíma
til að leita að því eða öðru en því sem eg man úr sögunum, eða
dett ofan á við að fletta þeim. Eg gjöri það sem eg get, en miklar
vonir megið þér samt ekki gjöra yður um minn dugnað.
Þér hafið séð af Þjóðólfi, að eg hefi þegar komið því til leiðar
að forngripasafnið okkar er þegar að nafninu stofnað, og öllu því,
sem enn er fengið, er skipulega komið fyrir í 2 púltum með glerloki,
og er annað alveg fult af fornum vopnum, en hitt fult af alls konar
hlutum úr málmi, og er sumt mikið gamalt. Þar að auki höfum við
fengið talsvert af tréverki eða eigum von á því, og fleiri vopnum,
er eg hefi frétt að fundizt hafa nýlega (sverð fyrir austan), ef til vill
frá fornöldinni. Eg hefi ekki enn getað auglýst nærri allt sem komið
er, eða eg á von á, sem eru yfir 100 hlutir frá ýmsum öldum. Þetta
er góð byrjun, ef það gæti haldizt, en til þess þarf peníngaafl, því
varla getur það vakið nægilegan áhuga þjóðarinnar fyr enn safnið
eykst og því er þolanlega fyrir komið. Þá fyrst skilur almenningur
það og hefir gaman af því, en í byrjuninni hlæja menn að því. —
Það væri æskilegt, ef þeir við forngripasafnið í Höfn vildu hlaupa
undir bagga með okkur og hjálpuðu oss um hitt og þetta, t. d.
bronze- og síem-vopn, sem hér er alls engin von á að til sé. — Líka
þurfum við að fá sumt eptirgjört, sem þeir hafa frá íslandi, en þar
á móti vona eg að við getum með tímanum styrkt þá í mörgu með
okkar skýrslum, og frætt þá um hitt og þetta, sem þá vantar, og
jafnvel eptirgjört sumt, sem við kunnum að fá og þá vantar. Þetta
held eg sé rétt.
Eg hafði í sumar tekið saman kapítula er eg ætlaði að senda
kultusministernum, í líka stefnu og þér ráðleggið, en eins og þér
munuð vita, þá var ég einn míns liðs, því Jón Árnason var þá í
Englandi, en þíngannirnar, sem þá stóðu yfir, bönnuðu mér ekki að
eins alla hjálp, heldur líka gjörðu þær ómögulegt að koma málinu í
kríng. Svona fór það, en eg kem því á framfæri þegar unt er.
1 bollasteinn eða Ólafsbrauð held eg sé á Múnkaþverá, ef eg
man rétt, eða að minsta kosti þar í grend í Eyjafirði.
Gaman væri að gjöra dúkkur (brúður) með islenzkum búníng
frá öllum öldum, en oss skortir bæði penínga og þekkíng til þess
enn sem komið er, því miklu meira þarf að safna af fornmenjum og
fornbókum og myndum enn en er gjört, ef það á að geta orðið
gjört áreiðanlega eða svo í lagi fari.
Það væri öldúngis nauðsynlegt að »verva« sem flesta menn til að
skrifa um örnefni í sögunum, til dæmis um Egilssögu í Borgarfirði