Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1930, Qupperneq 98

98
ef hann vill, en þó er eg ekki eins bundínn með þær, enda hefði varfa
félagið efni á að gefa mikið út af þess konar, þó margt af því sé
reyndar nauðsynlegt. Að gjöra ritgjörðina án korts væri fávizka og
er mér bráð-ómögulegt, því það skilur enginn. Eg verð því að hika
við þángað til ef að kortið kæmi; því betra er þó að veifa raungu
tré en aungvu, hvernig sem það verður. Eg hefi alt af verið að safna
meiru og meiru, og held að eg sé búinn að safna því mesta, sem
hægt er að fá af munnmælum og sögusögnum, en þó getur það
dulizt enn hér og hvar og er betra að hafa tímann fyrir sér í þess
konar sökum, heldur en að þurfa strax að skrifa leiðréttingar og
viðbætur. Mig vantar samt talsvert enn, sem eg vildi hafa til saman-
burðar við Þíngvöll, því eg hefi fundið, að nauðsynlegt er að bera
saman hitt og þetta á Þíngvelli við aðra þíngstaði, og hefi eg því skrifað
í allar áttir þar að lútandi, og kemur alt af upp nýtt og nýtt, sem
þarf að athuga; samt má ekki fara oflángt út í það. Mér gengur
seint að fá svar frá þeim, sem þér líklega þekkið; margt af þessu
hefi eg skrifað saman að nokkru leyti, en ekki er því raðað, enda
verður það hálf-erfitt; eg hefi ekki haft tök á þvi, því maður verður að
hugsa um magann. Sjálfsagt er að þessi ritgjörð hlýtur að verða tals-
vert laung; þar mætti skrifa um stóra bók. Vel getur verið, að
Dasent breyti öllum nöfnum á kortinu; taki sum burt og setji önnur
í staðinn, eða umturni því öllu; eg býst við öllu, ef til vill, og eptir
því verður maður að hegða sér með hitt (hver veit nema fleiri fjalli
um það). Um vikivaka hefi eg ekkert séð, enda væri það orðið
of seint. Mér dettur að eins í hug Þórhildar- eða Háu-Þóru-Ieikurinn,
að hann kynni að hafa sinn uppruna frá Þóru-ljóðum, sem þér ef-
laust þekkið, og sem eru gjörð í líkum anda og Kötlu-draumur; þar er
talað um háa konu eða tröllkonu, er hét Þóra.
Hér mætti bæði tala um svo margt fornfræðislegt og annað, að
eg sé mér það ekki fært í þetta skipti, eg bið yður að eins að reyna
að hjálpa eitthvað með safnið, sé það hægt, því ílt er, ef að það verð-
ur að hætta nún i strax. Ekki tjáir að hugsa um margt í einu, þó öll
þörf væri á þvi, því ekkert kemur út af því, enda gengur ekki svo
greitt með þetta fáa, sem maður hefir reynt að koma til leiðar.
Kvennbúníngurinn er það einasta, sem nokkur veginn hefir miðað
áfram enn sem komið er, og það lítur út, að það ætli að minsta kosti
fyrst um sinn að halda áfram; ekki sé eg en mót til annars, en ekki
er lengi að skiptast veður í lopti. En maður verður að vera vongóður
og þolinmóður. Yðar
Sigurður Guðmundsson.