Fylkir - 01.08.1916, Qupperneq 18

18
FYLKIR.
»Lögr.« VIII. árg. 52. tbl. bls. 190; en hér á Akureyri yrði ómögu-
legt, hefði P. P. kennari sagt, að »framleiða« rafmagn nógu ódýrt til
þess það gæti kept við kol til herbergja upphitunar, sjá ritg. hans, »Notk-
un rafmagnsins«, 22. og 23. tbl. Isl. f. á.; og Guðm. Hlíðdal, rafur-
magnsfræðingur, hefði sagt skýrt og skorinort, að þrátt fyrir hina miklu
vöntun á hita hér á landi yrði óvíða unt að koma á nægilegri rafur-
magnshitun, sbr. ritg. hans »Um rafveitu á sveitabæjurm 3. hefti Búnað-
arritsins f. á. (29. árg.) bls. 169. — Skyldu menn ekki trúa betur þess-
um þremur lærðu mönnum, öllum góðkunnum, heldur en mér, hér
næstum framandi manni, og ekki vinsælum.
Auðvitað. Eg bjóst líka við því að orðum mínum yrði ekki
gefinn stórt meiri gaumur hér en fyrir 22 árum, þegar eg kom til Reykja-
víkur í þeim erindum, að sannfæra íslendinga um að mögulegt væri
að nota afllindir íslands til að gefa því alt það ljós, hita og vinnuafl,
sem það þyrfti, og fá Reykjavíkurbæ til að kaupa fyrstu vélarnar til
götulýsingar með rafmagni.
»Pað er hann »Frímann Anderson«, annars kallaður Frímann Bjarna-
son frá Vöglum einstakur »ólánsræfill« og flækingur, »lausingi einn fé-
laus«, nokkurskonar »aðskotadýr« sögðu þeir herrarnir í Reykjavík, þeg-
eg kom þangað í september 1894 (sbr. »ísafold«, »Fjallkonuna« og
»Pjóðólf«; þar getur hver sem vill séð, hvernig mér og erindi mínu
var tekið þá). Peir gátu ekki haft fyrir því að bjóða mér að vera, né
biðja mig að tala fyrir sig og borga mér sæmilega fyrir ómakið, ferð-
ina heim. Eg varð að hýrast þar um 3 vikur sem gestur hjá fátæk-
asta en ekki ógöfugásta blaðstjóra bæjarins og sofa þar á stólum með-
an eg samdi fyrsta fyrirlesturinn, ekki um raflýsing og rafhitun bæjar-
ins, heldur um Ameríku. Rafaflið átti þá ekki marga vini í höfuðstað
íslands. — Eg fór burt við svo búið. — Eftir 20 ár kom eg hingað
til Akureyrar og flutti líkt erindi í fjórum skömtum, í fyrra haust og
í vor. — Undirtektirnar voru líkar.
Helztu bæjarbúar sögðu: »Við gerum ekkert fyr en stríðinu er
lokið. Frímann er ekki útlærður verkfræðingur, hefur aðeins þefað af