Óðinn - 01.07.1931, Blaðsíða 8

56
Ó Ð I N N
skipum, stórum áttæringum eða teinæringum.
Voru þetta hinar mestu svaðilfarir og hlutust
af einatt miklir hrakningar og stundum mann-
tjón. Mundi nú á dögum vera talið, að lítt væri
til þessara ferða stofnað af nægilegum hyggind-
um og forsjá eða hugsun um heilsu og lif
manna. Enda munu allmörg dæmi hafa verið
þess, að jafnvel afburða karlmenni biðu af þessu
heilsutjón löngu fyrir aldur fram, þó að sjálf-
sagt annars vegar herti það menn og skapaði
áræði og karlmensku þeirra, er af gátu borið.
Mun Kristján mega teljast einn af þeim. Hann
er að vaxtarlagi
meira en í meðal-
lagi hár og þrekinn,
svarar sjer öllum vel
og fyrirmannlegur
ásýndum. Man jeg
að mjer fanst til um
það, er fundum okk-
ar bar saman fyrsta
sinn. Mun hann hafa
verið þrekmaður í
besta lagi og karl-
menni, og í alt að
fimmtiu árum, sem
Iiðin eru síðan jegí
kyntist honum, veit jeg ekki til að heilsa hans
hafi að neinum mun látið undan eða starfs-
þrek bilað, nema í eðlilegu hlutfalli við svo há-
an aldur, sem hann hefur náð.
Jafnskjótt og Kristján kyntist veigameiri fleyt-
um til fiskiveiða en opnum róðrarbátum, var
sjálfsagt að hugur hans snerist þangað, svo að
þegar þilskip komu á Veslfirði, rjeðist hann á
þau skip á sumrum, þótt hann sem áður slund-
aði hákarlaveiðar á vetrum. Mundi hann aldrei
hafa unað öðru, en að hlíta því fullkomnasta
sem völ var á, og vafa tel jeg ekki á, að hann
mundi hafa orðið skipstjóri á botnvörpuskipi,
hefði hann verið nokkru yngri þegar saga þeirra
hófst hjer á landi. Hefur hann snemma hugsað
sjer að takast skipstjórn á hendur og lærði í
því skyni sjómannafræði hjá Magnúsi Össurs-
syni, skipstjóra á Flateyri, bróður Maríu konu
Torfa Halldórssonar, er voru foreldrar hinna
nafnkunnu Flateyrarsystkina. Mun það hafa
verið um 1874, og 1876 er Kristján orðinn skip-
skipstjóri á þilskipinu Neptúnus, er gekk frá
Isafirði; er hann þá 25 ára gamall.
Hinn 3. okt. 1879 kvæntist hann og gekk að
eiga frændkonu sína, Friðriku Krístínu, dóttur
Benónýs bónda í Meðaldal Daðasonar Jónssonar
prests á Söndum og konu hans Guðnýjar Hall-
dórsdóttur, sem áður er nefnd. Voru þau hjón
því systkinabörn að frændsemi. Byrjuðu þau þá
búskap i Meðaldal, en hann stundaði þó sjó
sem áður, skipstjóri á þilskipum á sumrum
og hákarlaformaður á vetrum. En hjónaband
þeirra varð ekki langt, því að eftir tæpa þriggja
ára sambúð andaðist kona hans eftir barnsburð
mislingasumarið 1882 hinn 14. d. júh'mán. og
29. s. m. sveinn, er
hún hafði alið og
nefndur var Andrjes
Halldór. Hafði hún
verið hin mætasla
og gjörfulegasta kona
og þólt líkleg til
mikilla nytsemda, ef
lengra lífs hefði orð-
ið auðið.
Eftir það hjelt bú
í Meðaldal umnokk-
ur ár . mágkona
Kristjáns Sigríðnr
Benónýsdótfir, ekkja
eftir Stefán Guðmundsson, er druknaði í há-
karlalegu 10. janúar 1881, en faðir hennar og
tengdafaðir Kristjáns, Benóný Daðason, hafði
áður farist á sama hátt 21. jan. 1867.
Eftir lát konu sinnar og einkabarns festi
Kristján ekki yndi heima um sinn og sigldi til
Danmerkur. 1 þeirri utanför sinni var hann
veturinn 1883—84 á sjómannaskólanum í Bogö.
Jafnframt sá hann um smiði á skipi, sem
nokkrir Dýrfirðingar áttu þar í smíðum. Var
það nefnt »Fortuna« og þótti traust skip og vel
bygt til fiskiveiða. Var lengi fyrir því Steindór
bóndi Egilsson á Brekku í Dýrafirði, annar
nafnkunnur skipstjóri vestra, afburðahraust-
menni og vinur Kristjáns. Og úr því jeg nefni
hann við þessa sögu vil jeg láta getið þess, að
þau urðu afdrif hans, að hestur, sem hann átti,
fældist í tjóðri, en smásveinn, sem var að flytja
tjóðrið, festist í þvi og drógst með því svo að
hann beið bana af. En Steindór horfði á
heiman úr bæjardyrum og fjekk ekki aðgert;
var hann maður brjóstgóður og tilfinninga-
ríkur og varð svo mikið um, að hann fjell
Krislján Andrjcsson. ITelga Bergsdóllir.