Óðinn - 01.07.1931, Blaðsíða 40

88
ÓÐINN
Halldór Stefánsson brunamálastjóri.
Hann er faeddur á Desjamýri í Borgarfirði eystra 26.
maí 1877, sonur sjera Stefáns Pjeturssonar, sem þar var
þá prestur, en síð-
ar á Hjaltastað, og
Ragnhildar Metú-
salemsdóttur bónda
Jónssonar í Mððru-
dal. Hann útskrif-
aðist úr Möðru-
vallaskóla 1897. Var
um tíma verkstjóri
hjá tengdaföður sin-
um, Halldóri Bene-
diktssyni á Skriðu-
klaustri í Fljófsdal
(sjá ágúslbl. Oðins
1919) og síðan starfs-
maður hjá Pöntun-
arfjelagi Fljótsdals-
hjeraðs á Seyðis-
firði. 1909 fór hann
að búa á Hamborg
i Fljótsdal, en 1921
á Torfastöðum í Vopnafirði og bjó par til 1928, en varð
pá forstjóri Brunabótafjelags tslandsj ,og fluttist til
Reykjavikur. Frá 1923 hefur hann verið pingmaður
Norðmýlinga og hefur einkum látið til síns taka bún
aðarmál og fjárhagsmál á pingi og átt sæti i milliþinga-
nefnd í tolla- og skatta-málum. Hann er tvíkvæntur-
Fyrri kona hans var Björg dóttir Halldórs á Skriðu-
klaustri, dáin 1921 (sjá Óðinn 1925), en seinni kona hans
er Halldóra Sigfúsdóttir frá Hofströnd í Borgarfirði eystra.
Laura þann 15. nóv. — Og átti jeg nú að halda
kyrru fyrir þangað til í Kaupmannahöfn.
]eg hafði þegar um sumarið eftir Leckeyjarförina
farið að klifa á því við Ricard og fleiri úr stjórn K.
F. U. F., hvort þeim fyndist ekki að fjelagið þyrfti
að gera eitthvað fyrir drengi á aldrinum 12 — 14 ára
þar sem það væri sannað, að drengirnir á þeim aldri
hyrfu að miklum mun úr sannudagaskólunum, en
fengju ekki að stiga fæti sínum í Unglingadeildina
fyrri en þeir væru fullra 14 ára. ]eg stakk upp á
því, að stofnuð væri deild fyrir þann aldur. Þeir
töldu á því öll tormerki. Væri unt að fá drengi á
þeim aldri til að koma? hvar fengjust starfsmenn
fyrir þann aldur? og ef hvorttvegja væri til, mundu
þá ekki drengirnir, er þeir væru búnir að vera 2 — 3
ár í þessari yngstu deild, verða ófáanlegir til að
ganga upp í Unglingadeildina. ]eg sagði, að jeg treysti
mjer til að finna verkamenn, og fá drengi saman á
þeim aldri, en úr þriðju mótbárunni yrði reynslan að
skera. Endirinn varð sá, að þeir gáfu mjer leyfi til
að reyna þetta. ]eg fann svo sjö unga menn, sem
mjer leitst vel á, og gat vakið áhuga þeirra fyrir
þessu máli og á milli ferðalaganna, þá daga sem jeg
dvaldi í Khöfn, komu þeir saman til mín og jeg
reyndi að setja þá inn í hvað gera ætti og hvernig
best mundi að starfa í þessari fyrirhuguðu deild. Svo
tók jeg mig til, laugardaginn 26. okt., er jeg kom
heim frá Odense, og gekk um kring á götum og
gatnamótum og bauð öllum drengjum á aldrinum
11 — 14 ára, sem jeg hitti, á fund í K. F. U. M. kl.
4 næsta dag. Það komu 25 drengir og mínir 7 ungu
starfendur voru líka komnir. ]eg útskýrði drengjun-
um hvað t ráði væri og spurði, hvort þeir vildu vera
með í að stofna þessa deild. Þeir tóku vel undir það
og svo var ákveðið að stofnunin færi fram næsta
sunnudag kl. 4 og áttu drengirnir sjálfir að fá fleiri
með sjer. ]eg átti mjög annríkt þessa viku, því jeg
varð að tala nær því á hverju kvöldi hingað og
þangað. Sunnud. 3. nóv. predikaði jeg við hámessu
út í Stenmagle á Vestur-Sjálandi og tók prestinn þar
til altaris, og ók síðan beint úr kirkjunni á næstu
járnbrautarstöð til þess að ná heim fyrir kl. 4. Það
mátti heldur ekki tæpara standa, því er jeg kom inn
í þann sal í K. F. U. M„ þar sem drengjafundurinn
átti að vera, var kl. 5 mín. yfir og drengirnir og
hinir nýju starfendur voru allir komnir. Síðan voru
skrifuð upp nöfn drengjanna; þeir voru 35, og síðan
var deildin stofnuð með söng og bæn og nefnd
»Vngste Afdeling* (V-A). Margir af mínum eldri
vinum voru vondaufir um að þetta starf ætti framtíð
fyrir sjer. — (í dag, er jeg skrifa þetta, 3. nóv., er
nú deildin orðin þrjátíu ára og hefur blómgast vel
svo að K. F. U. M. í öllum borgum í Danmörk hefur
tekið upp þessa starfsemisgrein). — Sunnudaginn
næstan eftir byrjaði Alþjóða bænavika K. F. U. M.
og var þá haldin hátíðarguðsþjónusta niðri í Garni-
sonskirkjunni. Hún var þjettskipuð. Þar töluðum vjer
þrír, Ricard og Pastor Ussing við Valbykirkju og jeg.
Það var um Ieið kveðjustund mín. Svo fór jeg að
undirbúa heimför mína.
Vinir mínir vildu ekki hafa að jeg færi á Öðru
farrými og gáfu mjer farið heim á fyrsta farrými. Það
var fyrsta sinn að jeg ferðaðist svo »flott«. Svo föstu-
daginn þann 15. nóv. kvaddi jeg Danmörku eftir hjer
um bil fjögurra mánaða ferðalag. Var alt það ferða-
lag eitt af stærstu æfintýrum æfi minnar. Við sam-
komur mínar víðsvegar um Danmörk höfðu safnast
um 5000 krónur, er jeg hafði með mjer. Auðgaet
hafði jeg að fjölda vina og hafa þeir vinir reynst