Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1888, Blaðsíða 115

243
inn, hafði orðið að gista í Krosshöfn i nótt og þar
að gjalda fyrir sig og þjenara sinn, hvar þeir fengu
rúmið og 2 hæns til matar um kvöldið og morgun-
inn og ioo austurs-skelfiska—io rdl. cour., yfir hverju
hann kveinaði og kvað M. St. hafa betur af komizt.
Um haustið reyndu þeir loksins sult og vistaskort og
ljelegan aðbúnað á skipinu, kröfðu nú af skiparanum
betri útbúnaðar, en hann kvaðst hafa búið sig vel
út með allt, og trúðu þeir honum of vel til þess, því
strax reyndist, að vistir hans voru því nær engar,
nema lítið eitt af ertum og grjónum og saltaðri síld,
lítið af brauði og súru öli, og mesta smjörekla, ekk-
ert kjöt. feir lögðu út þaðan til íslands á Góu-
þrælinn, hrepptu mestu ofviðri, frost og fjúk þenna
orðlagða harða vetur, mikla sjóarhrakninga, svo að
á páskadaginn brutust stórsjóar inn um káhetuport-
in í mesta ofviðri og kafaldsbyl, fylltu káhetuna og
rúmin, svo Levetzow, sem lá í einu þvi neðsta, lá
við drukknun, en M. St. rúm var hengi-rúm úr segl-
dúki, fylltist það eins að sönnu, ‘en sjórinn rann
fyrri út úr því. Kistur allar fóru í kaf, menn stóðu
flestir við sjávar austur, en tveir við að slá borð-
stúfum fyrir glugga-opin. Um síðir lygndi. Gekk
vindur í S. og útsuður með þoku-svækju, náð-
ist um síðir undir Geirfuglasker um kvöld, og
drukku þeir Levetzow og M. St. tvær seinustu
flöskur Magnúsar af sterka ölinu frá Grími Thorke-
lín, en höfðu treint sjer hinar áður til hressingar
þá verst ljet, komnir í langvarandi sult og hor, þar
ei gátu fellt sig við þann vesæla kost-narning, sem
fyrir hendi var og þá að mestu þrotinn. Skipverj-
ar höfðu aldrei fyr til íslands komizt og þekktu
hjer ekkert til ; varaði M. St. skiparann við Mýra-
skerjaklasanum mikla í norðanverðum Faxafirði—en
16*