Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.1982, Blaðsíða 4

4
DV. FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER1982.
' í ,ifim...
Asókn i verkamannaíbúðir er miki! og þær fá færri en vi/ja. Þeir sem fá þessar íbúðir borga 10 til 20prósent út og afgangurinn fæst lánaður til 42 ára.
Þrjár til fjórar umsóknir
um hverja verkamannaíbúð
Haustkvöldá Akureyrí.
DV-mynd: GS/Akureyri.
Ásókn í verkamannaíbúðir, er hún
mikil eða lítil? Er framboð á íbúðum
minna en eftirspurnin? Á hvaöa kjör-
um bjóðast þessar íbúðir? Til að fá
svör við þessum spurningum var Rík-
harður Steinbergsson, framkvæmda-
stjóri Verkamannabústaðanna tekin
tali.
„Reynslan sýnir okkur að um hverja
íbúð berast þetta þrjár til fjórar
umsóknir. Og þetta hlutfall virðist ekki
hafa aukist nema lítillega að undan-
förnu,” sagði Ríkharöur.
Hann kvað ennfremur að þegar
Verkamannabústaðirnir í Seljahverf-
inu hefðu verið auglýstir áriö 1976
hefði 1021 umsækjandi verið um 308
íbúðir. Þegar íbúðirnar í Hólahverfmu
hefðu veriö auglýstar 1978 og 1979
hefðu 918 sótt um 276 íbúðir. Á árinu
1981 heföu þeir svo úthlutað 125 svo-
kölluðum endursöluíbúðum og þá
hefðu veriö 479 umsóknir. Og á þessu
ári hefðu þeir auglýst 320 íbúðir og bár-
ust 1199 umsóknir. 176 þessara íbúða
væru á Eiðsgranda, 14 í Kamþaseli og
130 væru endursöluíbúðir. Og til stæði
að auglýsa endursöluíbúðir aftur í
nóvember næstkomandi.
En hvaö með sjálft íbúðarverðið?
„Ef við tökum endursöluibúðirnar
fyrst, þá er meðalverð á þriggja her-
bergja íbúð svona um 700 þúsund krón-
ur eftir 1. október næstkomandi. 80
prósent af verðinu er lánað til 42 ára.
Lánin eru verðtryggð með hálfs
prósents vöxtum.
íbúöarverð nýbygginganna er mun
hærra, líklegast um 20 prósent. Þar er
útborgun minni, eða 10 prósent af íbúð-
arveröinu, þannig að 90 prósent er lán-
aö. Og kjörin eru þau sömu og á lánun-
um til endursöluíbúðanna,” sagði
Ríkharöur Steinbergsson aö lokum.
-JGH.
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Verða menti fyrst vitrir um sjötugt?
Fjórir fyrrverandi stjórnmála-
menn komu í sjónvarpið í fyrrakvöld
og hættu að vera fyrrverandí um
stund, a.m.k. á meöan þeir voru að
tíunda hvernig fjölmiðlar nota
stjórnmálamenn í sina þágu en ekki
öfugt. Menn þessir voru fyrrverandi
ráðherrar, þeir Ingólfur Jónsson,
Gylfi Þ. GLslason, Eysteinn Jónsson
og Lúðvík Jósepsson. Allir hafa þeir
hætt stjórnmálastörfum á besta aldri
án skýringa, alveg eins og hér væri
um skrifstofustörf að ræða, sem
menn hefðu ekki þrek til að vinna eft-
ir sextiu og sjö ára aldur. Tveir
stjómmálaskörungar á þessari öld
gegndu æðstu embættum með þjóð-
um sínum þótt þeir væru komnir um
áttrætt. Það voru þeir Konrad (Der
AltejÁdenauerog Winston Churchill.
Enginn frýði þeim vits og heilsan var
góð nema hvað Churchill var
sagður oröinn heyrnardaufur, sem
aðeins stjómmálamaður um áttrætt
getur leyft sér. Hugsið ykkur allan
kjaftaganginn sem hinir yngri verða
að þola bótalaust.
Flokksforingjar vilja stundum
flýta fyrir svonefndri „endumýjun”
á þingi meö því að beita fyrir sig
aldurstakmörkunum í stjóramálum.
Þetta er hættuleg firra, sem komið
hefur mörgum þjóðum í koll, sem
setiö hafa uppi um tíma með hálf-
gerö unglingaþing. Stjórnmála-
maður er búinn aö bæta við sig nýju
skilningarviti, þegar hann er kominn
yfir sjötugt, sem er mjög heppilegt í
stjórnmálum. Við getum kallað þetta
skilningarvit elli. Hún hefur það í för
með sér að menn vinna hægar og
hafa þvi meiri tíma til ígrundunar.
Hún hefur líka í för með sér reynslu
og hroka gegn tímaleysi, sem hinum
göinlu er einum gefið. Þetta eru
góðir eiginleikar fyrir stjómmála-
menn, sem því miður ávinnast
aðeins með aldri.
Þeir f jórir sem rætt var við í fyrra-
kvöld eiga það allir sameiginlegt að
hafa sjálfir kosið að hætta. Eflaust
hafa yngri menn beðið froðufellandi
við dyrnar til að taka við af þeim, og
því höfum við nú í stað viturlegrar
kyrrðar langrar ævi einhverja
óhamda stráka, sem eru að hamast í
þingsölum í málum, sem þola vel
góöa bið, en varöar minna um þær
yfirveguðu tilfinningar þjóðmála-
baráttunnar, sem eru reknar út um
sjötugsaldurinn. Það á alveg hik-
laust að stöðva þá þróun aö menn
hætti í stjómmálum á starfsaldri1
skrifstofumanna, en taka upp þá
Eysteinn Jónsson
háttu að stjómmálamenn starfi að
hugðarefnum sínum eins lengi og
heilsan leyfir.
Núverandi forsætisráðherra er
Lúðvík Jósepsson
clstur þingmanna, nýlega orðinn
sjötugur. Hann hefur vitnað til
Adenauers, þegar sagt hefur verið að
hann væri of gamall til að taka að sér
vandamikil yerk. Stjómarforusta
hans og framkoma hefur hins vegar
vakið aðdáun og dulda öfund hinna
yngri manna, sem varla munu
þekkja Ijóð Jóns á Bægisá til að vitna
í þau, hvað þá að þeir búi yfir hæg-
látri og virðulegri framkomu Der
Alte.
Eysteinn Jónsson ber ekki með sér
i tali eða útliti, að hann sé ekki
lengur þinghæfur fyrir elli sakir. Það
gera hinir þrir ekki heldur. Aftur á
móti stóð Eysteinn fyrir því sem
flokksformaður að koma mönnum
heim af þingi þegar þeir nálguðust
sjötugt. Sanngirni hans hefur ekki
leyft að annað gengi yfir hann en þá,
þegar aldurinn sótti að honum.
Lúðvík Jósepsson ólst upp í nokkrum
vanþroska kreppuáranna. Hann er
fyrst að verða skynugur nú, þegar
hann er hættur og má vera með
sama göfuga ráðinu og hann var,
þegar hann hlífði sóknaraefndinni á
Neskaupstaö við yfirtöku. Þeir
Ingólfur og Gylfi gætu báðir verið
flokksformenn lengi enn, og myndu
leiða flokka sina vel. En eldri menn
eru ekki sagðir eiga heima í pólitík-
inni. Og meðan svo er telja þeir
sjálfir að það sé kurteisi að vikja
snemma. Enginn veit til hvers?
Svarthöfði