Dagblaðið Vísir - DV - 02.10.1982, Qupperneq 18

18
DV. LAUGARDAGUR 2. OKTOBER1982.
£G VILEKKI
LEIKA
Ómar Hallsson „spiittntkklnn
í veitingabransanunl,,
í helgarvidtalinu
\IÍIi\\ BOSS’*
„Spúttnikkinn í veitingabransanum” hefur
hann veriö kallaður. Og kannski ekki aö
ástæðulausu því hann mun vera orðinn einn
sá stærsti á þeim vettvangi. Hann rekur
veitingahúsið Rán, hefur nýlega fest kaup á
Naustinu og fyrirtækinu Gæði, svo og
diskótekinu Manhattan sem hann ætlar
reyndar ekki að reka sem diskótek heldur
leigja út undir árshátíðir og annað í þeim
dúr.
Maðurinn er Ómar Hallsson, rúmlega
þrítugur Reykvíkingur. Hann lætur lítið yfir
sér, er hógvær í meira lagi. Og þegar ég
spyr hann, hvað hann segi um það að vera
kallaður „spúttnikkinn í veitingabransanum”
segir hann: „Þetta finnst mér neikvætt. Ég
vil ekki leika neinn boss, heldur sigla með
fjöldanum, fylgja straumnum. Ég er enginn
forstjóri og læt aðra um skrifstofustólana.”
,,Ég veit vel að eitt þad fyrsta sem fólk sparar vid sig,
þegar aurarádin minnka, eru einmitt heimsóknir á
veitingahús. . . ”
„Er bara að yfirtaka
leigu á húsnæði"
„Það er alger misskilningur, eins
og ég heyri oft, aö ég hafi verið aö
kaupa Naustið og kaupa Ránina og
kaupa hitt og þetta. Ég bara kaupi
reksturinn sem slíkan en leigi
húsnæöiö. Og þaö að ég hafi keypt
Geirsbúð þessa elstu starfandi versl-
un í Reykjavík, er tóm vitleysa því
fjölskylda Geirs Zoega á húsnæöiö.
Þaö sem ég geri er bara aö yfirtaka
leiguáhúsnæði.”
— Er ekki óös manns æði aö fara út
í slíkan rekstur á þessum síðustu og
verstu tímum?
„Jú, þaö er rétt. Þaö er bjartsýni í
manni aö fara út í þetta. Eg er bjart-
sýnismaður og treysti á guö og lukk-
una.”
— Nú nýveriö hafa þrjú veitinga-
hús lagt upp laupana. Er ekki mikill
samdráttur í veitingaiönaöinum
núna?
, ,Jú, vissulega er samdráttur en ég
vonaþaðbesta.”
„Svona löguðu er
ekki fjarstýrt"
— Þú ert búinn aö lifa og hrærast í
veitingaiönaöinum síöan ’64. Hafa
oröið miklar breytingar á þessum
árum?
„Já, þaö hafa orðið gífurlegar
breytingar. Þær eiginlega hófust,
þegar Vilmundur breytti vinlöggjöf-
inni. Þá spruttu upp margir litlir
—I
veitingastaöir. Svo er fólk fariö aö
gera miklu meiri kröfur. Þaö er ekki
lengur hægt aö bjóöa þvi hvað sem
er, fólk er fariö að ferðast svo mikið.
Og viö þessar tíöu utanferðir hafa
kröfur fólks aukist til muna.”
— Á hverju byggist veitingarekst-
ur?
„Fyrst og fremst góöu starfsfólki
og aö vera í þessu sjálfur af lífi og
sái. Maður veröur aö vera einn af
áhöfninni og þá gengur samstarfiö
við þá sem vinna hjá þér upp. Svona
lcguðu er ekki fjarstýrt. Það gengur
ekki. Svo verður þú að vera meö
fyrsta flokks hráefni því gesturinn er
orðinn svo kröfuharður. Kannski
þess vegna keypti ég Gæði til aö geta
sjáifur séð um þá hluti. Annars bygg-
ist þetta hjá okkur á því aö viö erum
saman í þessu hjónin. Það væri ekki
fyrir giftan mann aö standa í þessu,
ef konan tæki ekki þátt í því meö hon-
um. Þetta er þrotlaus vinna frá
morgni til kvölds.
Þaö þýöir ekki aö slá slöku viö,
hvaö hráefni snertir en einmitt það
hefur komið mörgum í koll og svo
hafa sumir brennt sig á því aö fara í
forstjóraleik og þá er balliö búiö.”
— Hvernig er vinnutíminn h já þér?
„Það eru 12—14 tímar á sólar-
hring, alveg lágmark. Ég kem oft tii
vinnu átta á morgnana og er svo
síðasti maður heim á kvöldin. ”
— Kemst þá nokkuö annaö aö hjá
þér?

„Nei, lítiö annað. Ég var í hesta-
mennsku og íþróttum hér áöur en
þaö er liðin tíö.”
— Getur þú þá nokkum tíma um
frjálst höfuö strokið?
„Já, já, ég get þaö. Svo hef ég svo
gott starfsfólk. Ég tek áhyggjumar
ekkimeðmérí rúmiö!”
„Menn farnir að líta
þjónustu sem eitthvað
niðurlægjandi"
„Annars veröur þaö aö segjast
eins og er að þaö er erfitt aö fá gott
starfsfólk. Þar hefur oröið mikil
breyting á síðustu árin, ég vil kenna
Hótel- og veitingaskólanum þar um.
Þar hefur orðið afturför. Menn em
einhvem veginn famir að líta á þjón-
ustu, sem eitthvað niöurlægjandi.
Mér finnst þetta unga fólk, sem kem-
ur úr skólanum, ekki gefa nóg af sér í
vinnuna. Þegar fólk fer út aö borða,
þá er það aö lyfta sér upp og þaö vili
láta stjana í kringum sig. Þjónninn
veröur aö láta gestinn finna aö hann
sé meira en velkominn. Skólinn ung-
ar út tugum kokka og þjóna árlega
og þegar þetta fólk kemur út í at-
vinnulífiö stenst þaö ekki þær kröfur
sem geröar em til þess, þaö ber ekki
næga virðingu fyrir starfinu. Þetta
er nú einusinni faggrein.”
„Meðfædd þjónustulund"
— Var ekki dýrt aö kaupa
Naustið?
„Jú, blessuövertu.”
— Hvaö ertu lengi að vinna þaö
upp? ,
„Mörg ár.”
— Getur þú nefnt einhverja tölu?
„Ætli það hafi ekki verið á fjóröu
milljón, þegar upp var staðið.”
— Ertþú„bissnessmaöur?”
„Nei, það held ég ekki. Kannski
þess vegna hef ég ráðiö mér rekstr-
arráögjafa sem hafa hönd í bagga
meö rekstrinum, svo ég sigli ekki í
strand. Ég hef til dæmis frábæran
starfskraft sem sér um skrifstofuna,
Ölöfu Jónsdóttur, sem ég gæti ekki
verið án.”
— Af hverju gerðist þú þjónn?
„Ætli þaö hafi ekki verið meöfædd
þjónustulund mín sem réöi því.”
— Ætlaðir þú alltaf aö verða
þjónn?
, J4ei, nei, það var meira aö segja
litið hálfgerðu hornauga í fjölskyld-
unni aö ég skyldi fara út í þjónustu-
störf.”
— Hver er besti matur sem þú
færö?
„Fiskur, ef hann er góöur. Skata
og saltfiskur em í miklu uppáhaldi
hiámér.”
„Upp fyrir haus í skuldum"
— Ertþú ríkur?
„Nei, ég stend upp fyrir haus í
skuldum, eins og er, en hins vegar á
ég dásamlega f jölskyldu.”
— Álítur þú þig stærstan í þessum
„bransa”?
„Ég hef nú ekki einu sinni hugsað
út í það en fyrst þú spyrö þá vil ég
svara þessu neitandi. Hins vegar hef
ég leitt hugann að því, hver sé
bestur.”
— Ogtelurþúþigveraþað?
„Alveg tvímælalaust því ef maður
hef ur ekki trú á sjálfum sér er maður
búinn aö vera. Ég reyni að standast
þær kröfur sem viðskiptavinurinn
gerir tilmín.”
„Að vera sjálfs
sín herra"
— Nú er Naustið rósin í hnappa-
gati þínu. Þegar þú vannst þar, ný-
kominn frá námi, datt þér í hug að þú
ættir eftir aö eignast staðinn sjálf ur?
„Nei, hreint ekki. Þetta var eigin-
lega alveg óvænt aö ég keypti
Naustið. Ég heyröi því fleygt að til