Dagblaðið Vísir - DV - 25.10.1982, Síða 20

20 DV. MÁNUDAGUR 25. OKTOBER1982.
Nýja komþaníið—Kvölda tekun
FRUMRAUN
EFl m IGRA
JASSLEIKARA
Þær eru ekki margar jass-hljóm-
sveitirnar sem starfaö hafa hér á
landi, en meö auknum áhuga á jassi og
tilurð Jazzvakningar hafa atvinnu-
möguleikar fyrir þá hljóöfæraleikara
sem vilja eingönguspila jass aukist.
Nýja kompaníið er skipaö fimm ung-
um hljóöfæraleikurum, sem eingöngu
spila hefðbundinn jass og hafa gert þaö
undanfarin ár. Kompaníiö er skipað
þeim Siguröi Flosasyni, sem leikur á
altosaxófón og altfiautu, Jóhanni G.
Jóhannssyni píanóleikara, Sveinbimi
I. Baldvinssyni á gítar, Tómasi R.
Einarssyni á kontrabassa og á tromm-
unum er Sigurður Valgeirsson.
Nú er komin út fyrsta plata Nýja
kompanísins og ber hún nafniö Kvölda
tekur, eftir samnefndu þjóölagi sem er
á plötunni í útsetningu Jóhanns G.
Jóhannssonar. Á plötunni eru átta lög,
tvö þjóölög og sex eru eftir þá félaga.
Platan byrjar á þjóðlögunum tveim-
ur Kvölda tekur og Grátandi kem ég nú
guö minn til þín, og eru þessi lög einna
best heppnuö á plötunni. Samleikur
þeirra félaga er góöur og útsetningam-
ar ágætar. En samleikur á plötunni í
heild er mjög góöur og er greinilegt aö
vel hefur verið æft. Tvö síöari lögin á
hlið eitt eru Blúsinn hans Jóns míns,
sem er eflir Sveinbjörn I. Baldvinsson,
rólegur blues og Stolin stef Tómasar R.
Einarssonar, sem einnig er í rólegri
kantinum. Dettur tempóiö nokkuð niö-
ur í þessum tveimur lögum.
Nóg fyrir þetta kaup er fyrst á hliö
tvö, er þaö Sveinbjörn sem hefur sam-
ið lagiö og þar kemur fram helsti veik-
leiki plötunnar, einleikskaflar þeirra
félaga. Þaö er eins og herslumuninn
vanti til að gera þá kafla plötunnar
eins áhugaverða og þeir ættu aö vera,
ef miðað er viö samleikinn.
G.O. Sigurðar Flosasonar og Frý-
gískt frumlag eru að mínu mati best
frumsömdu laganna. G.O. er virkilega
falleg melódía og verö þess að vera til-
einkuð hinum látna saxófónleikara
okkar, Gunnari Ormslév. Siguröur
Flosason leikur lagiö af mikilli innlifun
og sýnir svo ekki verður um villst aö
þar er mikið efni á feröinni. Frýgískt
frumlag eftir Jóhann er hratt og
Hljómplötur
skemmtilegt, þar sem samleikur
þeirra nýtur sín vel og þaö lag sýnir vel
aö mikils má vænta af piltum þessum í
framtíöinni. Platan endará rólegu lagi
Jóhanns,Dögun.
Nýja kompaniiö er efnileg hljóm-
sveit, hefur alla burði til að veröa góö-
ur jass-kvintett. Kostur þeirra er góö-
ur samleikur sem skapast af þekkingu
hverra á öörum, en sólóin helsti veik-
leiki þeirra enn sem komið er, en meö
aukinni reynslu og æfingu er enginn
vafi á aö þar veröa framfarir.
Kvölda tekur er áheyrileg plata,
kannski heldur róleg í heildina, en
nógu góö til aö spennandi verður aö sjá
hvaö kemur næst frá Nýja kompaní-
inu. HK.
Nýja kompaníið.
Stevie Winwood - TalkingBack To The Night:
GÓUR SPRETTIRINN Á MIUJ
Það telst ávallt til tíðinda þegar
Stevie Winwood sendir frá sér nýja
plötu, bæði er aö maðurinn er óhemju-
vinsæll og svo er hann frábær laga-
höfundur og hljóöfæraleikari. Nýjasta
plata hans, Talking Baek To The
Night, hefur nú litið dagsins ljós, aðdá-
endum hans til hinnar mestu ánægju.
Stevie Winwood er einn hinna fáu
sem hófu feril sinn í upphafi sjöunda
áratugarins sem ennþá er nógu frjór
tónlistarmaöur til að vert sé aö
fylgjast með honum, en það verður
ekki sagt um marga kollega hans frá
bítlatímabilinu svokallaöa. Allt frá því
aö hann hóf feril sinn meö Spencer
Davis Group, sem hálfgert undrabam,
hefur hann verið í fremstu röö breskra
tónlistarmanna. Margt af því sem
hann geröi meö Traffic stendur enn vel
fyrir sínu.
Talking Back To The Night er mjög
persónuleg plata, ekkert sem kemur á
óvart enda er hann nánast einn síns
liðs á plötunni. Stevie Winwood stjórn-
ar upptökum á lögum sínum sem hann
hefur gert í samvinnu við Will
Jennings, syngur einn og sþilar á öll
hljóðfærin sjálfur, aö því er ég held.
Stevle Winwood.
Eins og oft vill verða þegar tónlistar-
maöur gerir allt sjálfur, og svo til eng-
inn annar kemur nálægt plötugeröinni,
verður útkoman oft einhæf. Má þar
benda á þær tvær plötur Paul
McCartneys sem hann gerði einn, o^
féllu báöar í þá gildru aö vera svo per-
sónulegar að áheyrandinn fékk lítið út
úr þeim, þetta á einnig við um Talking
BackToTheNight.
Þrátt fyrir góöa spretti inn á milli'
nær Stevie Winwood aldrei aö halda at-
hygli áheyrandans alla plötuna, til
þess er hún of einhæf. Nú er ég ekki aö
segja að platan sé léleg, hún er frekar í
hærri gæðaflokknum af því sem er á
boöstólum þessa dagana, en þegar
listamenn í sama gæðaflokki og
Stevie Winwood senda frá sér hljóm-
plötu ætlast maður alltaf til mikils af
þeim og því er manni hættara við aö
vera dómharður á framleiðslu þeirra
en annarra minni spámanna.
Talking Back To The Night hefur aö
geyma níu lög og af þeim eru tvö
virkilega góö. Eru þaö lögin Valerie og
Help Me Angel, önnur lög eru ekki eins
eftirminnileg, útsetningar oft einhæf-
ar, og þótt söngur Stevie Winwood
bregöist ekki, þá ná þau ekki að vera
nógu eftirminnileg.
Stevie Winwood á langa frægöar-
sögu aö baki og þótt Talking Back To
The Night teljist ekki meðal hans bestu
verka þá er ekki annaö hægt að ætla en
ferill hans haldi áfram meö sama
glæsibragogáhonumhefurverið. HK.
Time Bandits — Time Bandiis:
HOLLENSK SUPERGRUPPA SERHÆF1R SIGIFOTMENNT
Skyldi þaö ekki vera draumur allra
hljómsveita utan hins engilsaxneska
markaöar aö slá einmitt þar í gegn? í
Bretlandi og Bandaríkjunum bíður
heimsfrægöin aö margra mati og
hvergi annars staðar. Hinar örfáu
undantekningar ná aðeins að
sanna regluna. Þetta vita
poppgrúppur á meginlandi Evrópu
mætavel og því er málum þannig
háttað aö þegar hljómsveitum þar
tekst óvenjuvel upp er leitað hófanna
hjá risunum tveimur og í nágranna-
löndunum sömuleiöis. Gjarnan fylgja
Kanada, Ástralía, Suöur-Afríka og
Japan meö í pakkanum.
I sumar reyndi hollenska popphljóm-
sveitin Time Bandits aö slá þannig í
gegn. Og tókst víst þokkalega.Platan
hét eftir höfundum sínum og var fyrsta
stóra platan frá þeim. Mér sýnist í
fljótu bragöi að Time Bandits hafi á
sér nokkurn „súpergrúppu” stimpil
meöal hoUenskra. Þar skriöu saman
fjórir drengir sem alhr höföu áöur
skapaö sér nafn á öðrum vettvangi.
Fyrstan skal telja söngvarann,
gítaristann og aðallagasmiöinn AUdes
Hidding sem var sólóstjarna meöal
hoUenskra. Bassistinn Peter Smid
haföi verið með hljómsveit sem kallaði
sig The Houseband og átti diskóhit í
Bandaríkjunum hér í eina tíð. Tommy
Baehmann trommari er svissneskur
aö ætt og uppruna en haföi áöur en
hann gekk í Time Bandits leikið meö
mörgum stórum nöfnum í HoUandi. Og
loks hljómborösleikarinn
mans sem einnig hefur
Time Bandits.
Otto Cooy- mörgum hljómsveitum, sú síöasta á Sem sagt, einavalaUÖ á hoUenskan
leikið með undan Time Bandits hét HoUander. mæUkvaröa.
En þá er nú komið aö plötunni
sjálfri. Þar eru 9 lög aUs og músík-
stílnum má lýsa þannig: „melódískt
diskópopp meö nýrómantísku ívafi”.
Time Bandits eru því fremur nútíma-
leg diskógrúppa og aö því er virðist
ekki ómerkari heldur en margar fræg-
ari hljómsveitir meöal engUsax-
neskra. Á plötunni eru meöal annars
þrjú hit-lög hljómsveitarinnar (en vart
þarf aö taka fram aö alUr textar eru á
ensku) sem öU eru eftir Hidding. Lögin
þrjú eru í sjálfu sér ekkert slæm og
meira að segja er Live It Up örugglega
eitt besta danslag sumarsins. Hin hit-
lögin heita Lookin’ Out og Sister Para-
dise. önnur lög standa þessum þremur
nokkuö aö baki. Kapparnir reyna fyrir
sér í fönkinu í laginu Good Timin’ og
tekst svona miölungsvel upp. Þá vU ég
geta um „instrumental” lagið Cues
Part 2 þar sem bregður fyrir skemmti-
legumkafla.
Fjórmenningamir spUa ágætlega á
hljóðfærin sín þótt svo snUldartaktar
séu engir. Hidding sjálfur sér um söng-
inn. Stundum minnir hann mjög á
Stevie Wonder en það er bara
stundum. Hidding er nefnUega væmn-
ari, tUgerðarlegri og óagaörí. Eigin-
lega leiðinlegur stundum.
Time Bandits er því danshljómsveit/
— plata númer eitt, tvö og þrjú og
ekkert slæm sem slík. En hún er heldur
akkúrat ekkert meira.
Bestulög: Hit-löginþrjú.
-TT.