Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.1982, Blaðsíða 20

20
DV. MÁNUDAGUR1. NOVEMBER1982.
SKRIFSTOFUSTARF
Viljum ráða hið fyrsta skrifstofumann í hálfs-
dagsstarf við IBM tölvuskráningu og fleira.
Starfsreynsla æskileg.
Laun samkvæmt launakerfi ríkisstarfsmanna.
Umsóknum með upplýsingum um menntun og
fyrri störf óskast skilað fyrir 8. nóvember nk.
Vegagerð ríkisins,
Borgartúni 7, 105 Reykjavik.
Opið laugardaga kl. 9—13.
REYNIMEL 34,
eru framleiddir j Japan af stærstu högg-
deyfaverksmiðju í heimi og eru „orginal" í
flestum tegundum japanskra og Volvo bíla
Þeir henta einstaklega vel á vegum sem
okkar.
KYB vökva- og gas-höggdeyfar eru fyrir-
liggjandi i allflestar tegundir bíla á mjög
hagstæðu verði.
KYB höggdeyfar —
S/násölubirgðir
Þ JÓNSSON&CO
Skeifunni 17, simi 84515.
ALMENNA
VARAHLUTASALAN S.F.
Skeifunni 17. Reykjavík.
Símar 83240/41
KYB
HÖGGDEYFAR
Hljómplötur
Draumur aldamótabamsins—Magnús Þór o.f I.
Dýrt kveðið
„Draumur . aldamótabarnsins”
heitir ný breiöskífa sem Geimsteinn í
Keflavíkinni sendi frá sér fyrir
skömmu. Eiginlega er hér sólóplata
Magnúsar Þórs Sigmundssonar á ferö-
inni og auðvitað á Margrét Jónsdóttir
helminginn. Hann er höfundur tón-
listarinnar en hún höfundur textanna.
Aö auki koma f jölmargir listamenn
aðrir við sögu og óþarfi er að geta
þeirra allra nema hvað flestir þeirra
koma eitthvað við sögu hér á eftir. Sér-
staklega er þó vert að benda á hlut
Þóris Baldurssonar. Hann útsetur lög-
in ásamt Magnúsi og stjórnaði upptöku
ásamt honum. Og lék á hljómborð og
trommur.
Fyrst langar mig til að reifa litillega
texta Margrétar enda ekki oft sem
íslenskar plötur gefa tilefni til sliks.
Titill plötunnar gefur góða hugmynd
um textana. I heild eru þeir óður til Is-
lendinga sem lifa á hinum óvissa
níunda áratug tuttugustu aldar. Hel-
sprengjur og önnur óáran gnæfa yfir
hugum vorum. Og Margrét virðist eiga
létt með að setja saman góöa texta eða
öllu fremur ljóð. Hún virðist vera
ákafur þjóöemissinni og þarf ekki
annað en að nefna ljóðin Island er land-
ið þitt og St. Péturs strætið í Köben
sem er óður til Jónasar Hallgrímsson-
ar. Hún lítur með aðdáun til hinna
fornu kappa hér í eina tíð. Og vil ég
leyfa mér að skjóta þvi inn hér að ég
tel það vera hinn mesta misskilning
að allt hafi verið betra eða framtíðin
bjartari í þeim „gömlu, góðu dögum”.
En nóg um það. Ljóðin eru dýrt og vel
kveðin miðað við flest annað sem birt-
ist á íslenskum skífum.
Tónlist Magnúsar Þórs hefur ávallt
haft yfir sér annað yfirbragð heldur en
önnur poppmúsík landans. Hann hefur
þó aldrei náö að slá almennilega í gegn
þrátt fyrir að frá honum hafi komið
margir athyglisverðir hlutir. Mér hef-
ur alltaf fundist mörg laga hans hafa
verið fremur „billeg” eins og danskur-
inn segir. Ég nefni sem dæmi Reyni-
tréð af þessari plötu. Hins vegar eru
önnur lög sem eru þó nokkuð ágeng og
vil ég sérstaklega nefna rokkarana
Blaðað í Sturlungu og I ríki óttans. En
þau eru ekki án galla og á ég þar sér-
staklega við söng Magnúsar. Manni
viröist sem hann nenni þessu stundum
ekki, að hann sé þreyttur. Hinn sterki
texti í óðnum til Sturlungu hefði notið
sín betur ef til að mynda Pálmi
Gunnarsson hefði fengið tækifæri.
Hann sannar enn einu sinni að hann er
okkar besti söngvari í tveimur fyrstu
lögum plötunnar. Og aðrir söngvarar
eru þau Jóhann Helgason sem kemur
þó lítið við sögu og Ellen Krist jánsdótt-
ir. Ellen er með sannkallaða englai'ödd,
hún líður létt og átakalaust gegnum
lögin sín tvö „eins og silfurtær gígju-
hljómur”. En ekki sérlega tilkomu-
mikil.
Um hljóðfæraleikinn að öðru leyti
má nefna góða spretti Tiyggva Hiibner
á rafgítarinn og skemmtilegar krúsí-
dúllur Þóris á píanóið. Létt og leikandL
Utsetningarnar eru góð málamiðlun
milli léttpopparans Þórís og hins
alvörugefna Magnúsar. Utkoman oft á
tíöum fyrirtak.
Og í heildina er Draumur aldamóta-
bamsins bara þó nokkuð áheyrileg
plata. Að visu er hún létt en heldur
glettilega lengi í mann. Sérstaklega er
gaman að lesa ljóð Margrétar nema
hvað leiðindastafsetningarvillur setja
nokkurt strikí þann reíkning.
Bestu lög: í ríki óttans, Draumur
aldamótabamsins.
-TT.
f fjórða sinn hefur Peter Gabríel nú
gefiðut sólóplötu síðan hann hætti sem
forsöngvari Genesisflokksins enska
fyrir sjö árum. Fjórar plötur á sjö ár-
um þykja víst tæplega meðalafköst hjá
manni í fullri vinnu en Pétur skiptir
minna magn en gæði.
Fyrsta plata hans hafði Genesis
hljóm en sú næsta kom á óvart, þótti
jafnvel nýbylgjuleg, enda var þá ný-
bylgjan ný-bylgja. Þriðja platan varð
víða vinsæl enda mjög góð. Á henni var
nokkur afríkublær og var hluti hennar
tileinkaður Steve Biko, sem dó við yfir-
heyrslu á lögreglustöð í S-Afríku, og
öðrum svörtum þjáningabræðrom
hans. Þessum afríkutöktum er fylgt
eftir á nýju plötunnL
Oft ero textar P.G. umhugsunar-
verðir, „þjóðfélagslegir” ef svo má
segja og gætu þeir þrýst á margan
sáran blettinn í samvisku heimsins —
ef hún er þá svo næm að heyra hvað
einn tónlistarmaður raular.
Þótt plötur Péturs kallist sólóplötur
og beri aðeins nafn hans þá stendur
hann aldrei einn aö þeim eða gerir allt
sjálfur heldur hefur með sér hóp sam-
starfsmanna, fræga sem óþekkta, og
þiggur stíl þeirra og hugmyndir. Sjálf-
ur er hann þó alltaf mest áberandi með
sérkennilega rödd og fjölbreytta radd-
beitingu auk þess sem hann er aðal-
böfundur tónlistarinnar.
Síðasta sumar stóð P.G. fyrir hljóm-
leikum á Englandi. Þeir nefiidust
World of Music Arts and Dance
Festival (WOMAN) og tókust vist vel,
þó fyrirtækiö allt færí á hausinn fjár-
hagslega. Þar komu fram tónlistar-
menn ýmissa þjóða, flestir frá A-Asíu,
Afríku og S-Ameríku. Frá þessum
heimshlutum eru einnig þeir ryþmar
sem einkenna þessa nýju plötu. Ýmis
ásláttar- og takthljóöfæri eru áberandi
og er þéttur ryþminn aðalatriðiö. Raf-
hljóðgervlar eru að vanda mikið notað-
ir en á snyrtilegan hátt, ekki véirænan
einsogoftheyrist.
Þessi nýja plata Péturs er ekki létt-
meti enda sjá aðrir fyrir nægu fram-
boði á því og þó oft megi rugga sér létt
eftir ryþmanum útlenda, þá á ég ekki
von á því að F.G. —4. verði vinsæl
dansplata á diskótekum, enda tæpast
ætlun Péturs.
Þetta er hins vegar plata sem er vel
þess virði að hlustað sé á af athygli sér-
staklega fyrir þá sem fylgst hafa með
Peter Gabriel síðustu ár. Hún verður
ekki, Jjölskylduplatan í ár” með „eitt-
hvað fyrir alla” heldur fá hér aðdáend-
ur Peter Gabriel og vonandi einhver jir
Ðeiri góðan skammt að melta.
Sem sagt: Góð plata ef þér finnst
Peter Gabriel góður. -Járo
Bergþóra Árnadóttir—Bergmál:
Lesmálið tryggir náin kynni
Hvergeröingurinn Bergþóra Árna-
dóttir, vísnavinur og lagasmiður með
meiru, sendi nýverið frá sér aðra sóló-
plötu sína Bergmál heitir sú en hin
fyrri kom út fyrir um fimm árum og
hét Eintak. Bergþóra hefur hin síð-
ustu ár gert garöinn hvað frægastan
meö Vísnavinum og sönghópnum Hálft
í hvoru sem komið hefur víða við upp á
síðkastiö. Sömuleiðis hefur Bergþóru
notið við á nokkrum plötum öðrum á
siöustu árum.
En nú er málið hennar Bergþóru
komið út og það fyrir nokkru. Á plöt-
unni eru 15 lög hvorki meira né minna
og öll eftir Bergþóru utan eitt sem er
eftir Ingunni Bjamadóttur. Textamir
eru úr ýmsum áttum, vel flestir eftir
eitthvert góðskáldið og má nefna Stein
Steinarr (3), Davíð Stefánsson, Hall-
dór Laxness, Hannes Pétursson og
Tómas Guðmundsson. Þá kemur Aðal-
steinn Ásberg Sigurðsson mjög við
sögu á plötunni allri og á meðal annars
þrjá texta. Textamir eru því hver
öðrum betri og dýrkveðnari. Með plöt-
unni fylgir vandaö textablað, hvar
textar, söngvarar, hljóðfæraleikarar
og saga laganna eru vandlega skráð.
Sömuleiðis myndir af þeim sem komu
viö sögu. Mættu margir taka sér þetta
allt of sjaldgæfa framtak til fyrir-
myndar.
Fjöldi músíkanta aðstoðar Bergþóru
á plötunni og yrði allt of langt mál að
telja þá alla upp. Fyrst ber að geta
þeirra Flautu-Gisla Helgasonar og
Helga Eiríks Kristjánssonar, sem út-
sett hafa flest öll lögin og leika einnig á
fjölda hljóðfæra, sérstaklega Helgi
Eirikur. Af öðrom nöfnum má neftia
Ásgeir Þurs Oskarsson, Guðmund
djassara Ingólfsson, Olaf Mána Þórar-
insson, Björk Tíkarrass Guðmunds-
dóttir og fleiri og fleirL
Ég held að flestir hafi heyrt einhvem
tímann i Bergþóru. Hún hefur dáh’tið
sérstaka rödd sem minnir mig
stundum á Melaine frá í gamla daga.
Hún er fyrirtaks söngvari og ekki síðri
lagasmiður. Lögin hennar erú meló-
disk og aðlaðandi og falla vel að vönd-
uðum textum. Músíkina má eflaust
einfaldlega nefna þjóðlagarokk en það
segir ekki nema hálfa söguna. Kannski
vísnarokk nái því betur. I fyrstu mætti
ætla að fimmtán lög í þessum stfl séu
einhæfur skammtur ensvoeraUsekkL
Utsetningarnar ero fjölbreytilegar,
allt frá rokkaranum Sigur sem er til-
einkaður Dale Camegiemönnum upp i
rólegt holu- og flautulag á borð við
Frændi, þegar fiðlan þegir eftir
Laxness og svo reggae-Furðuna hans
Aðalsteins. Og flest þar á mflli. Hljóð-
færaleikur er pottþéttur heitir það víst,
hvergi feilnóta enda skárra væri það
nú. Það eina sem ég vfldi finna að
lögunum er of mikfl notkun á flautun-
um hans Gísla. Ekki þar fyrir að hann
spilar ágætlega heldur er maður
óvanur flautunni og hún veröur leiði-
gjöm. Svofinnst mér í þaöminnsta.
Bergmál er betri plata en ég bjóst
við, eða skemmtilegn skulum við
kannski segja og fjölbreyttari. Sér-
staklega er ég hrifinn af öllu lesmálinu
sem fylgir á textablaði og umslaginu
sjálfu. öll sú kynning færir hlustanda
miklu nær listamönnunum og skflur
hvað þeir eru að fara. Það skyldi þó
aldrei vera leyndarmál hjá sumum?
Bestu lög: Sigur, Þau gengu tvö og
Fráliðnuvori.
-TT.