Dagblaðið Vísir - DV - 09.11.1982, Síða 4

4
DV. ÞRIÐJUDAGUR 9. NOVEMBER1982
Þegar ástin
Eðvard Ingólfsson rithöfundur.
í Lúxemborg
— Pylsuvagninn í Austurstræti
borgarflugfarið
Hún Anna Hildiþórsdóttir, sem
vinnur í versluninni Smáfólk í
Austurstræti 17, er boðin í mat á
veitingastað Valgeirs Sigurðssonar í
Lúxemborg, Cockpit Inn. Pylsuvagn-
inn í Austurstræti borgar undir hana
flugfariðfram ogtil baka.
Anna var svo heppin að eiga miöa
þann sem dreginn var út vegna
hausthreingemingar pylsuvagnsins.
Eins og menn muna, fengu þeir viö-
skiptavinir vagnsins, sem notuðu
ruslafötumar, afhentan númeraöan
miða.
Theodóra Þórðardóttir, starfs-
maður Flugleiða, afhenti önnu far-
seðilinn til Lúxemborgar fyrir
nokkru. Þess má geta að Anna hefur
aldrei farið út fy rir landsteinana.
-KMU.
Theodóra Þórðardóttir afhenti önnu Hildiþórsdóttur tH hœgri, farseðilinn
ti!Lúxenborgar. DV-mynd: Ragnar Th.
Fær f rían mat
grípur unglingana
Eðvarð Ingólfsson: Birgir og Ásdís. Æskan, 1982.
Eðvarð Ingólfsson hefur nú sent frá
sér þriðju bók sína. Ber hún nafnið
Birgir og Ásdís og er framhald af
fyrstu bók höfundar, Gegnum
bernskumúrinn, sem kom út 1980, er
þósjálfstæðsaga.
Aðalpersónur sögunnar em Birgir
og Ásdís eins og nafnið gefur til
kynna. Þau eru borgarbörn en hef ja
sambúð í litlu sjávarþorpi úti á landi
vegna óvæntra aðstæðna og eggjun-
ar, fyrr en þeim hafði sjálfum dottið í
hug. Þar kynnast þau ungum
hjónum, Rannveigu og Viðari, sem
aðstæður og fjölskylda hafði drifið í
hjónaband fyrr en þau sjálf kæröu
sig um. Þetta unga fólk á því ýmis-
legt sameiginlegt og býr í nágrenni
þannig að óhjákvæmilega kynnast
þau og svo vill til að Rannveig er
æskuást Birgis. Þetta unga fólk eyðir
flestum frístundum saman,
strákamir stunda fótbolta en
stelpurnar sitja heima yfir barni
Rannveigar og Viðars, hita kaffi og
baka tertur og kleinur. Söguna
krydda svo margskonar uppákomur
og vandamál og spennan nær
hámarki þegar skötuhjúin fara í úti-
legu saman tvisvar um sumariö.
Fyrst í tjaldi við Bláubrekku en
síðan í sumarbústað viö Blávatn.
Síöari ferðin endar með ósköpum
vegna þess að þá tekur vínið og kyn-
hvötin völdin af Birgi og hann rifjar
upp gömul kynni með æskuástinni.
Nokkuð finnst mér skorta á að
lýsingar á sambúð paranna séu
raunsannar og víða greinilegt að
karlmaður segir frá því að í dag
myndi varla nokkur kona láta henda
sig að lýsa með velþóknun tveimur
heimilum ungs fólks í sömu sögunni
þar sem konumar vinna fulla vinnu
úti en veröa samt einnig að taka alla
ábyrgö á heimilishaldinu, innkaup-
um og matseld. Það er líka talsvert
íhaldssöm hugmyndafræði sem
liggur aö baki lýsingunni á framhjá-
haldinu og afleiðingum þess þegar
Viðar, hinn kokkálaði, tekur Birgi í
karphúsið og yfirgefur síðan konuna,
bamið og allt saman. Hann lætur
ekki bjóða sér að konan haldi fram-
hjá. Ásdís aftur á móti hjúkrar Birgi
og fyrirgefur honum.
Bestu kaflar bókarinnar em lík-
lega þeir sem segja frá daglegu lífi
Eðvarð
Birgis á vinnustaö í saltverkuninni,
karlamir þar eru skemmtilegar
persónur. Þeir sem hafa áhuga á fót-
bolta þekkja líka sjálfsagt eitthvaö
af sjálfum sér í köflunum sem f jalla
umhann.
Eftir lestur bókarinnar hafa aðal-
persónurnar fjórar tekið á sig all-
skýra mynd og unglingar hljóta að
þekkja eitthvað í þeim a.m.k. þeir
unglingar sem lent hafa í barneign-
um og sambúöá unga aldri. En bókin
hefur ýmsa galla sem ég held að
Bókmenntir
Hildur Hermóðsdóttir
komi í veg fyrir að hún höfði til ungl-
inga almennt. Suma þeirra hef ég
áður nehit en vil bæta við að málfar
er mjög óeðlilegt og samtöl ósann-
færandi. Máliö á bókinni í heild er
einkennileg blanda af stirölegu bók-
máli og slanguryrðum.
Bókin Gegnum bernskumúrinn
lofaði góðu og las ég því Birgi og
Asdísi með nokkurri eftirvæntingu.
Eftir þann lestur kemur mér í hug
hvort ekki sé ástæða fyrir þennan
unga höfund að hægja á sér með út-
gáfu og vanda betur til verka, en
bækur hans bera það með sér að
hann lumar bæði áhugmyndum og
tækni, sem gætu dugaö til aö skrifa
góða bók, ef hann beitti meiri sjálfs-
aga og vandvirkni. HH
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Brengluð heimsmynd handa almenningi
Á áttatíu og fimm ára afmæli
Blaðamannafélags Islands færði
fréttastofa út- arps félaginu svolitla
gjöf sem getur verið því minnisstæð í
nokkurn tíma. Blaðamannafélagið
samanstendur nú af fólki sem hefur
lagt fyrir sig fjölmiðlun af ýmsum
ástæðum. Sem betur fer er töluverð-
ur hluti af meðlimum féiagsins
blaöamenn, sem bera nafn meö
rentu, og gæta þess að blanda ekki
persónulegum skoöunum sinum í
f réttaflutning og ekki þeirri upphafn-
ingu sem þeir eru haldnir í kjörklef-
anum, heldur leitast þeir víð að færa
almenningi í landinu réttar og
óbrenglaðar fréttir af mönnum og at-
burðum. Þá er að finna í Blaða-
mannafélaginu fólk, sem þangað hef-
ur ratað vegna þess að það leggur
fyrir sig f jölmiðlun til að hafa áhrif á
heiminn, skapa almenningi heims-
mynd í samræmi við einkaskoðanir
sínar og reka þau fagnaðarerindi
sem því eru nærtækust. Þetta fóik
hefur komið óorði á blaðamennsku-
starfið um sinn. Það hefur einkum
gert sér far um að gera ríkisf jölmiðl-
ana að skoðanastassjónum.
í samræmi við það hefur frétta-
stofa útvarps fært Blaðamannaf lag-
inu að gjöf nokkurt umhugsunarefni
á áttatíu og fimm ára afmælinu.
Lengi hefur kveðið við sá söngur úr
þeirri stofnun, að þar væri starfs-
krafta vant, og margt af því sem
kynni að fara úrskeiðis stafaði af
skorti á mannafla. Nú síðast þurfti
að ráða þrjá fréttamenn að stofnun-
inni. Utvarpsráð brást vel við, minn-
ugt söngsins um mannaskortinn.
Fréttastofan fékk heimild fyrir sin-
um þrem mönnum. Nú bregður hins
vegar svo við að fréttastofan áfþakk-
ar þriðja manninn, Atla Steinarsson,
og segist ekki þurfa á honum að
halda. Atli Steinarsson hefur verið
biaðamaður nær samfellt í ein þrjá-
tíu ár — maður sem kanp margt fyr-
ir sér á þeim vettvangi og hvarvetna
þótt hinn liðtækasti í fréttaöflun.
Hann vann á Morgunblaðinu og síðan
á Dagblaðinu og hann er ekki
kommúnisti svo vitað sé. I miðjum
skorti á mannafla þykir fréttastof-
unni ástæða til að afþakka að hann
verði ráðinn.
Vert er að minnast þess, af því
þessi mál eru svona innan og utan á
Blaðamannafélaginu, að þegar nú-
verandi fréttastjóri fékk embættið,
að Jóni Magnússyni látnum, var
safnað undirskriftum honum tU
stuðnings meðal blaðamanna, en til-
efni þeirra undirskrifta var m.a. að
koma í veg fyrir að ívar Guðmunds-
son yrði gerður að fréttastjóra, hvað
viturlegt sem það kann nú að hafa
veríð. Blaðamenn stóðu með stéttar-
systur sinni og skrifuðu undir áskor-
endaskjal henni tU stuðnings. Atli
Steinarsson hefur verið starfandi
blaðamaður fram undir síðustu
daga. Hann er meðiimur í áttatíu og
fimm ára gömlu féiagi, sem heldur
upp ó afmæU sitt þessa dagana.
Aumlngjaskapur félagsins kemur
m.a. fram í þvi, að nú safnar enginn
undirskriftum innan stéttarinnar tU
stuðnings Atla Steinarssyni. Klíku-
dótið á fréttastofunni, sem skammt-
ar okkur helmsmyndina í ríkisfjöl-
miðU dag hvem, fær að fara sinu
fram gegn manni sem aldrei hefur
sinnt öðm en starfi sinu á blöðum.
Margur vUdi eflaust draga tU baka
nafn sitt af undirskriftarlistanum
gamla tU stuðnings fréttastjóranum i
ljósi þess hvemig mál hafa þróast.
Og því verður ekki trúað fyrr en tek-
ið er á þvi að ekki birtist áskriftar-
Usti tU stuðnings Atla Steinarssyni
meðal blaðamanna á næstu dögum.
Neitun fréttastofunnar að taka við
honum er fásinna, heimskulegt póli-
tískt gerræði sem fréttastofan á að
skammast sín fyrir, því þótt hún sé
pólitísk í besta iagi, i skjóli Andrésar
Björassonar og VUhjálms frá
Brekku, þá getur hún ekki af þeim
ástæöum einum afþakkað reyndan
mann án þess að bera fyrir sig við-
eigandi rök.
Gjöf fréttastofu útvarpsins á af-
mæU Blaðamannafélags ísiands ætti
að verða tU að sýna blaðamönnum i
dag í hvaða niðurlægingu stétt þeirra
er komin. Vel má vera að henni finn-
ist ágætt að fréttastofan hafi pólitísk-
an Ut, en blaðamenn á öðrum fjöl-
miðlum stundi undirróðursstarfsemi
sína við sköpun heimsmyndar handa
aimenningi. En þá ætti stéttin að
gera sér jafnframt ljóst, að skammt
verður að bíða þess að hún njóti ekki
virðingar sæmUegra manna, og tU
hvers er þá ÖU sjáUsánægjan og hinn
„eldhressi” blær á smáfólkinu sem
yfirleitt hreykir sér mest af minnstu
tUefnunum.
Svarthöfði.