Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.1983, Blaðsíða 4

DV.MIÐVIKUDAGUR20. APR1L1983.
Eittskiper
tekið á beinið
—Níels Arsælsson, skipstjóri og útgerðarmaður,
sakar Siglingamálastof nun og fyrirgreiðsluvaldið um
að leggja fiskiskipið Einar Benediktsson í einelti
„Kerfiö leggur okkur hreinlega í
einelti. Eitt skip er tekið á beiniö,”
sagöi Niels Arsælsson, skipstjóri á
fiskiskipinu Einari Benediktssyni, í
samtali viö DV.
„Frá því að skipið kom til landsins
og til dagsins í dag höfum við reynt
aö fá eölilega fyrirgreiöslu fyrir þaö,
svo sem bankaviöskipti, hiaupa-
reikning, útgerðarlán, eins og öll
skip hafa, Fiskveiðasjóöslán og
Byggðasjóðslán en öllum þessum
beiönum okkar hefur veriö neitað.
Viö höfum fariö til alls fyrir-
greiösluvaldsins. Viö höfum ekkert
fengiö, hvorki frá hinu opinbera né
bönkum eða sjóöum. Viö höfumsjálf-
ir starfaö eins og nokkurs konar
bankar. Viö höfum sjálfir veriö meö
persónulega reikninga til greiöslu á
launum og öörum skuldum fyrirtæk-
isins.
Við höfum ekki einu sinni fengiö
skuldbreytingalán, sennilega eina
fiskiskipiö í flotanum sem ekki hefur
fengið slíkt,” sagði Níels skipstjóri.
„Upphafið aö þessum ofsóknum
er þegar skipiö kemur til landsins og
Steingrímur Hermannsson segir:
„Við höfum veriö plataðir.” Þá sak-
ar Steingrímur siglingamálastjóra
um aö hafa ekki gefið sér réttar upp-
lýsingar um kosti og galla skipsins.
Sjómannasamtökin risu þama
líka upp og formaöur Landssam-
bands íslenskra útvegsmanna rakk-
aöi þetta skip niður. Hann sagöi þaö
ósjóhæft og gaf út ýmsar yfirlýsing-
arumþaö.
Þegar skipiö kom til landsins voru
34 atriði sem þurfti aö lagfæra. Við
breyttum öllu í samræmi viö kröfur
Sgilingamálastofnunar, að undan-
skildum fjómm atriöum, en það
voru: Tveir spennar í rafkerfi, skut-
rennuloki, brunadæla í vélarrúm og
varaslógdæla í aögeröarrými. Við
fengum undanþágu fyrir þessum
atriðum fram í endaðan ágúst 1982.
Undanþágan var síöan framlengd
um tvo mánuði, en áöur en hún rann
út bræddi aðalvél skipsins úr sér og
skipið var dregiö inn til Tálknafjarö-
ar 20.október. Þar var þaö í sam-
felldri vélarklössun í fjóra mánuði,
tillokafebrúarl983.
Enginn lætur breyta
skipi án þess
aðfálán
Þegar skipiö kom til landsins lét-
um við lagfæra þessi þrjátíu atriði
sem áður voru nefnd. Skipið var þá í
breytingum í tvo mánuöi. Breyting-
arnar voru alfarið fjármagnaöar af
okkur sjálfum, án aðstoöar fyrir-
greiösluvaldsins. Þetta kostaöi alls á
þriöju milljón króna.
Þaö lætur enginn maður breyta
skipi sínu sjálf ur meö því aö borga úr
eigin vasa. Þeir fá allir þessi hefö-
bundnu lán.
Ofan á þessar breytingar bættist
svo við stöðvunin á Tálknafirði.
Tryggingamar borguöu sjálfa klöss-
unina að mestu leyti, en skipiö var
þama í fjóra mánuöi og viö meö
/V/s/s Ársælsson, hinn 23 ára gamli skipstjóri og útgerðarmaður. Mynd-
in var tekin þegar hann mætti fyrir dómara i Hafnarfirði fyrir helgi.
DV-myndir S.
fjölda manns á launum og auðvitað
áfram meö afborganir af skipinu og
annaö.
Á þessum tíma gengum viö mjög
stíft eftir því viö sjávarútvegsráð-
herra, formenn lánastofnana, banka-
stjóra, til alls fyrirgreiösluvaldsins,
að fá eðlilega fyrirgreiðslu. En ekk-
ertfengumviö.
Getur einhver ímyndaö sér aö við
getum farið út í þessar dým breyt-
ingar sem eftir eru — þá á ég viö
skutrennulokann, hitt em allt smá-
atriði — án þess aö fá fyrirgreiöslu?
Það fá allir aðrir lán fyrir þessu
nema við.
Siglingamálastjóri nefndi í út-
varpi nýlega aö skutrennulokinn
væri þaö sem helst vantaöi. En ég vil
benda á aö þaö eru f jölmargir togar-
ar sem ekki em meö þennan loka og
fá aö vera þannig fram til hausts. En
viö erumteknir á beinið.
Reglur um skutrennulokann
gengu í gildi á síðasta ári en af ýms-
um ástæðum, aðallega fjárskorti,
hafa menn fengiö aö dóla meö þetta.
Einar ekki síður
búinn en önnur skip
Varðandi haffærisskírteini þá
gæti ég tínt til dæmi um fjölmarga
sem hafa siglt í 2—3 mánuði án haf-
færisskírteinis. Varðskipi er hins
vegarsigaðá okkur.
Viö erum ekki síöur búnir en önn-
ur skip og betur búnir en mörg,
sagöi Níels.
Hann var spurður um hvemig út-
geröin stæöi fjárhagslega:
„Ég vil helst ekki ræöa það mál.
En ég get sagt þaö aö staðan er ekki
góö. Allir sem þekkja sögu þessa
máls hljóta að sjá aö fjárhagsstaðan
erekkigóð.
Ég er svarinn óvinur alls stopps í
landi. Ég vil komast strax af staö.
Viö höfum ekki efni á því aö stoppa.
Slíkt bætir ekki stööu fyrirtækisins.
I Vestmannaeyjum vorum viö
stoppaöir í fimm daga og þaö kostaöi
stórfé. Svo unnum viö þaö mál eins
og lög gera ráö fyrir.
Eg vil taka fram aö sjávarútvegs-
ráöherra er alveg sérstakt ljúfmenni
og góöur drengur. Hann hefur reynt
aö gangast fyrir því að útvega okkur
fy rirgreiöslu en honum er ekki sinnt.
Samskipti okkar viö Pál Guö-
mundsson hjá Siglingamálastofnun,
sem er í þessum málum, hafa verið
mjög góö. Hann er alveg sérstaklega
heiöarlegur og góöur maöur. Hann
hefur bara sína yfirboðara sem em
miöur góðir,” sagöi Níels Ársælsson,
skipstjóri á Einari Benediktssyni og
framkvæmdastjóri útgeröarfyrir-
tækis skipsins.
-KMU.
Svo mælir Svarthöfðí
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Talað frá hlaðvarpanum heima
Heldur hörmulega hefur tekist til
meö sjónvarpskynningu frá kjör-
dæmunum fyrir þessar kosningar.
Veröur þaö varla allt skrifaö á reikn-
ing frambjóðenda, heldur þeirrar
stefnu sem sjónvarpiö viröist hafa
markað varðandi þessa sjónvarps-
þætti. Menn sitja þarna í hring og
hef ja upp sömu tugguna og þeir hafa
verið meö á Alþingi, og flokksblöðin
þeirra hafa verið með, um ýmis
sjálfsögð mál héraðanna, svo sem
atvinnumál og iðnað, fræðslumál og
samgöngur. Hvergi nokkurs staðar
hafa frambjóðendur treyst sér til að
fara út fyrir þennan ramma af hættu
við að vera ásakaðir um að hafa ekki
áhuga á kjördæmi sínu. Sannleik-
urinn er sá, að almennir kjósendur í
landinu eiga allt öðruvísi umræðu
skiliö, og það er hart að þurfa að
horfa upp á það, að stofnun, sem á aö
vita og vilja annað, hvað snertir
almenna upplýsingu, skuli standa
fyrir og stjórna svona lágkúru.
í rauninni mátti vita þetta fyrir,
því heilt framboð hefur verið byggt
upp gegn hinni pólitísku lágkúru,
sem gengið hefur undir nafninu
flokkakerfiö. Hér er um að ræða
framboö Vilmundar Gylfasonar og
hans fylgismanna. Honum er nú spáð
töluverðu fylgi og allt að sex þing-
mönnum. Er það ekki að undra,
þegar jafnvel upplýsingaþættir í
sjónvarpi um frambjóðendur snúast
upp í að sanna meö öllum hætti að
kenning Vilmundar um kerfiskall-
ana sé rétt. Það nær ekki nokkurri
átt að kjósendur skuli nú enn einu
sinni eiga að ganga að kjörborðinu
undir yfirlýsingum um atvinnu hér,
iðnað þar, heilbrigðismál og sam-
göngur. Enginn hefur sagt að leggja
ætti þessa þætti niður, hvað þá að
draga úr hinum margvíslegu fram-
kvæmdum í landinu. Hitt er alveg
ljóst að helftin af frambjóöendum
ætlar ekki á þing til að hafa vit fyrir
okkur hinum í landsmálum. Hún
ætlar á þing til aö reyna að raka eldi
að skoplitlum framkvæmdum, sem
kynnu að treysta þá í sessi á meðan
hinir stóru mælikvarðar eru látnir
afskiptalausir og á meðan okkur er
að blæða út hvað efnahaginn snertir.
Þannig hefur þetta gengið fyrir sig
hverjar kosningar á fætur öðrum. Að
þeim loknum eru kjósendur jafnnær
um úrlausnir, enda sanna dæmin um
verðbólguna og atvinnuleysið, sem
er að skella á, að ekki hafa það verið
beint vitrir menn sem hafa haldið
um stjórnvölinn síöustu árin. Og enn
koma þeir og boða sömu ráö og áður.
Hvergi örlar á þeirri endurreisn,
sem okkur er nauðsynleg. Það er
jafnvel farið nú þegar að undirbúa
bráðabirgðaráðstafanir út af hol-
skeflunni 1. júní. Heildarlausnir
henta ekki kerfinu og raunar kjós-
endum ekki heldur. Talað var af
fyrirlitningu um svonefnda leiftur-
sókn Sjálfstæðisflokksins, og enn er
vitnað til hennar með hryllingi af
allaböllum og Framsókn. Þeir una
sér miklu betur við smíð hundrað
prósent verðbólgu og hin daufu
ræðuhöld í sjónvarpi um hlað-
varpann heima.
Það er alveg ljóst af þeirri kosn-
ingabaráttu, sem nú hefur verið háð,
að Vilmundarliðið hefur mikið til
síns máls, þegar það talar um
staðnað kerfi og flokkaaðalinn í
stjórnmálum landsins. Engar stórar
línur hafa verið birtar okkur fyrir
þessar kosningar. Þar ræður aö
nokkru ótti við kjósendur, sem
virðast heldur meta útflutningsbönn
og aðrar neikvæðar aðgerðir en
úriausnir. Auðvitað byggist þetta
viðhorf á því, að einhver kynni að
geta tapað á aðgerðum, sem miðuðu
að því að gera þetta aftur að skyn-
samlegu samfélagi. En kjósendur gá
hins vegar ekki að því, að tapið
verður meira og óviðráðanlegra, eigi
að halda áfram að stjórna með
bráöabirgðalögum og skammtíma
ráðstöfunum, eins og gert hefur
verið hin síðari ár. Kjósendur ætlast
raunar til þess að frambjóðendur tali
ekki um sjálfsagða hluti, heldur þá
hluti, sem gætu orðið til að firra
okkur samneyti við vofur hörm-
unganna.
Svarthöfði.