Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.1983, Blaðsíða 13

DV.MIÐVIKUDAGUR20. APR1L1983.
13
Hvað er svona merkilegt við
það að vera kvenmaður?
semi, nýtni og fyrirhyggja ráði ferð-
inni. Þær vilja ekki láta heimilistekj-
urnar næstu árin að veði í áhættu-
framkvæmdir. Þær vilja ekki bruðla.
Þær láta sig ekki dreyma um að taka
lán út á nafn bamanna sinna.
Sum þessara úrræða hafa þegar
verið kynnt. Oftast af konum innan
stjórnmálaflokkanna. Við vitum
hvemig þeim hefur veriö tekið. Eins
og ástandið er nú, er ekki fariö að
ráðum kvenna, og það vitum við öll.
Flokkamir skynja hættuna og
beita ýmsum brögðum til að berjast
gegn kvennalistunum. Þeir krefjast
þess að konur komi meö fullskapaða
stefnu. Þegar þeir fá hana segjast
þeir ekki skilja hana. Þaö gerir svo
sem ekkert til því aö þeir sem ekki
skilja hana em yfirleitt þeir sömu og
em annálaöir fyrir óskýra hugsun og
málalengingar. Þeir sömu og
skemmta sér fyrir hverjar kosningar
í einhvers konar orrustuleik hverjir
gegn öðmm, og þar er ekki spurt um
stefnu, heldur hver mali hvern.
Konurnar í flokkunum skilja okkar
stefnu. Og þær segja við okkur:
Þetta er það sem við höfum alltaf
sagt! Því miður, þaö virðist vera
rétt. Vonaðþeimsámi.
Það hefur komiö mörgum á óvart,
jafnvel konunum sem standa að
Kvennalistanum, hve fljótt og greið-
lega gekk að koma saman fullskap-
aðri stefnu. Ágreiningur varla að orð
væri á gerandi og það sem ýmsa
hafði gmnað, en varla þorað að
vona, var að konur eiga gmndvallar-
stefnu sameiginlega. Kannski mætti
oröa það svo að hver og ein hafi átt
sér hugarfóstur, um betri skipan í
þjóðfélaginu og í fyllingu tímans hafi
ekkert getað stöðvað fæðingu
Samtaka um kvennalista. Konur
taka aö sér að koma hugmyndunum
aö baki hans út í veröldina og hlynna
að þeim meðan þær em að komast á
legg.
Konur skynja og skilja að grund-
vallarbreytingar veröa ekki í sam-
félaginu nema mikil hugarfarsbreyt-
ing komi til. Þær boða hugarfarsbylt-
ingu. Þær em boðnar og búnar til að
vinna að því að hún fari friðsamlega
fram. Þaö er heldur nöturleg leiö,
sem annars blasir við, að spilaborgin
hrynji, þenslan í samfélaginu komi
þvíákaldanklaka.
Urræöin sem okkur hefur hingaö
til verið boðið upp á em þau sömu og
seinast og þar áður og þar
áður. .. ogþauvirkaekki.
Friðarstefna
Kvennalista
Friöar- og utanríkismálastefna
Kvennalistans hefur vakið athygli.
Hún á það skilið. Konur um allan
heim skilja að taka verður í taumana
strax. Þær skilja líka að hér er ekki
spurning um hægri og vinstri, það er
spurning um að nógu öflug hreyfing
komist á legg til að sigrast á þeim
sem í raun og veru em hættulegastir
þeim sem hagnast á vígbúnaðar-
kapphlaupinu. Þeir spyrja ekki um
austur eða vestur, þeir spyrja um
gróða. Það er eiginlega kraftaverki
líkast hvað þeim hefur tekist að fá
ráöamenn til að safna um sig mikl-
um vopnabirgðum í þetta skiptið án
þess að nota þær. Vissulega er allur
markaður fyrir vopn fyrir bí, ef brot
af þessum vopnum yrði notað. Samt
tekst þeim enn að selja vopn í stómm
stíl. Þetta verður að stöðva, það vit-
um við öll. Friðarhreyfingar kvenna
hafa sprottið upp af miklum krafti
vegna þess að konur vita aö það eina
sem getur bjargað mannkyninu er
skilyrðislaus friðarvilji, alls staðar.
Þar er ekki rúm fyrir sundrung af
nokkru tagi.
Konur ætla að láta til sín taka og
byrja strax. Það er ekki eftir neinu
að bíða. Þær gera sér engar gyllivon-
ir um að landinu verði stjómað eftir
þeirra hugmyndum þegar í stað. Til
þess er stjómkerfiö of fast í gömlum
og ónothæfum hugmyndum. En setj-
um svo að á spjöld sögunnar kæmi
stjóm byggð á hugmyndum kvenna
innan fárra ára. Líklegt væri að
hennar yrði getið í sögunni líkt og
fjölda friðsamra og velviljaðra
kvenna hefur verið getið þegar
starfsdagur þeirra hefur verið á
enda:
„Hún var hæglát og tranaði sér
ekki fram. Hún var hreinleg, húsleg
og þrifin og bjó löndum sínum gott
þjóöarbú. Sparsemi hennar og ráð-
deildarsemi var rómuð og þegar eitt-
hvað bjátaði á var eins og hún ætti
alltaf ráö í pokahorninu. Henni féll
aldrei verk úr hendi og allt sem hún
vann var vandað og gert af miklum
kærleik.”
Anna Ölafsdóttir Björnsson.
„t öðru lagi eigum við að gera hvað við getum til að skilja á milli hersins og þjóðarinnar. Til þess m.a. viljum við framsóknarmenn að
reist verði á Keflavikurflugvelli ný flugstöð.”
Orðum mínum vil
ég sjálfur ráða
Ég hef aldrei legið á skoðunum
mínum í öryggis- og utanríkismálum
fremur en öðrum, en ég vil hins veg-
ar fá að ráða orðum mínum sjálfur í
þeim efnum sem öðrum og ekki
þurfa að eftirláta jafnóheiðarlegu
blaði og Morgunblaðinu að slita þar
allt úr samhengi, snúa út úr og af-
baka eftirpólitískumþörfum sínum.
Þess vegna sný ég mér til DV með
þetta greinarkorn.
Við höfum hér útlent herlið, sem
ekki er fyrirsjáanlegt að hverfi
héðan í bráð. Það er hér af því að við
höfum skipaö okkur í sveit með ýms-
um þjóöum öðrum á Vesturlöndum
sem búa við lýðfrelsi og almenna
velmegun og vilja fá að gera það á-
fram. Við getum ekki skotið okkur
undan því að leggja okkar af
mörkum til þess þótt auðvitað sé illt
að þurfa að hafa hér erlent herlið.
Við eigum á hinn bóginn aö gera
hvað viö getum til þess aö leggja
eigið mat á vamar- og öryggismálin
og þann viðbúnað sem hér þarf að
vera hverju sinni. Við eigum að hafa
okkar eigin sérfræðinga, en ekki láta
aðra, hvorki Bandaríkjamenn né
Sovétmenn, mata okkur á upplýsing-
um.
I ööru lagi eigum við aö gera hvað
við getum til aö skilja á milli
hersins og þióðarinnar. Til þess
m.a. viljum við framsóknarmenn, að
reist verði á Keflavíkurflugvelli ný
flugstöð.
Bandaríkjamenn á Keflavíkur-
flugvelli eiga ekki heldur að njóta
sérréttinda.
En fleira er utanríkismál en þetta.
Eg vil nefna nokkur atriöi — og
sleppi þá að sjálfsögöu málum eins
og Norðurlandasamstarfi og aðild að
Sameinuðu þjóðunum og öðru ámóta,
til þess að lengja ekki þessa grein að
óþörfu.
Mikilvægi Norður-
Atlantshafsins
Við emm svo lánsamir Islendingar
að ráða nú fyrir atbeina framsóknar-
manna yfir miklu hafflæmi um-
hverfis landið. Það er að mínum
dómi mikil og knýjandi nauðsyn að
við hugum enn betur að varðveislu
þess á allan máta en við höfum gert.
Þá á ég við að við eigum að hafa
fmmkvæði að, því að koma á sam-
vinnu um vörslu Norður-Atlants-
hafsins alls við þær þjóðir aðrar sem
land eiga að því, Færeyinga, Græn-
lendinga, Kanadamenn og
Norðmenn. Við eigum ekki að bíða
eftir því að aðrir láti heyra til sín —
frumkvæðið á að koma héöan. Ég vil
að komið veröi á reglulegu samráði
og samstarfi þessara þjóða í þessu
máli. Það er okkur gríðarlegt hags-
munamál.
Risaveldin tvö, Bandarikjamenn
og Sovétmenn, em nú að þrefa sín á
milli á fundum í Genf um meðal-
drægar kjarnorkueldflaugar í
Evrópu. Trúlega rennur sá dagur aö
þau komi sér saman um tak-
markanir við þeim. Halda menn aö
þar með láti þau af vígbúnaði á þessu
sviði? Ætli þá verði því miður ekki
fremur brugðið á það ráð aö auka
kjamorkuvígbúnað í hafinu og þá
fyrst og fremst í Norður-Atlants-
hafinu? Ég held að við þurfum ekki
að fara í neinar grafgötur um að það
séu líklegar afleiðingar samninga
um þetta í Genf.
Þótt ekki væri annað ætti þetta að
færa okkur heim sanninn um
nauðsyn samstarfs við nágranna-
þjóðirnar i Norður-Atlantshafinu til
þess meðal annars að reyna að koma
í veg fyrir stóraukningu kjarnorku-
vígbúnaðar í sjónum í kringum
okkur. Fari svo að okkur takist ekki
að koma í veg fyrir slíkt þarf ekkert
kjamorkustríð til þess að tefla lífi
okkar á þessu landi í tvísýnu. Þá þarf
ekki nema eitt lítið slys um borð í
kjamorkubúnum kafbáti í grennd
við landið til þess að enginn fáist til
að kaupa fiskinn okkar. Hvað þá?
Þess vegna legg ég áherslu á
frumkvæði okkar í þessum efnum.
Þannig mætti halda áfram að tína
til ýmis mikilvæg atriði í utanríkis-
málum okkar, sem við höfum ekki
hugaö að. En Morgunblaðið hefur
auðvitað ekki áhuga á slíku. Fyrir
því vakir það eitt að sverta and-
stæðinga sína undir yfirskini frétta.
Þess vegna er gott og raunar
lýðræðisleg nauðsyn að til séu fjöl-
miðlar á borð við DV.
HelgiH. Jónsson.
• .. en ekki láta aðra, hvorki Banda-
ríkjamenn né Sovétmenn, mata ykkur á
upplýsingum.. . ”