Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.1983, Blaðsíða 44

44
DV. MANUDAGUR 29. AGUST1983.
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Sviðsljósið
HEYRA MEÐ EINU EYRA
Fljótt á litiö mætti hugsa sér aö
konumar á myndinni væru aðalefni
þessarar greinar en svo er nú ekki.
Ef menn taka sig nú til og beina
augunum að litlu og sætu, en
vansköpuðu kanínunum sem frúmar
halda svo varfærnislega um þá ætti
að renna upp fyrir mönnum ljós á
örskotsstundu. Vegna þeirra sem'
hins vegar búa ekki yfir lágmarks-
þekkingu í náttúrufræði þá upplýsist
það að kanínur, eins og menn, fæðast
með tvö eyru en þessar komu í heim-
inn með eitt hvor. Eins og margt
annaö undarlegt þá átti þetta sér
stað í Englandi, á bóndabæ í Surrey,
og þykir víst einsdæmi.
Vægast
sagt
neyðarlegt
Líklega flögrar sumum það í hug
þegar mynd þessi er barin augum að
nú sé verið að birta mynd úr einhverju
dauðyflislegu hanastélsboði, og það er
rétt, því þetta boð var alveg ótrúlega
leiðinlegt. Menn röngluðu þama um,
jöpluöu á sínum ostapinnum og sumir
stungu jafnvel tungubroddi stöku
sinnum oní hanastélið. Þegar við lá að
samkvæmið leystist upp í geispum og
klóri átti sér stað atburður sem aldeilis
blés lífi í hræið. Tilgangslaust er að,
tíunda hverjar áttu í hlut því enginn
þekkir þær hvort eð er, en þessar frúr
tipluðu léttfættar i samkvæmið með
þann einlæga ásetning í huga að flíka
sinni flík. En margt fer öðruvísi en
ætlað er, sem betur fer, því þær rak í
rogastans þegar þær litu hvor á aðra.
Báðar höfðu þær verið á ferð í
Ameríku, og báðar keypt sér þessa
kjóla í þeirri trú að ekki væri annan
slíkan að finna, en það var öðru nær,
þær voru í nákvæmlega eins kjólum.
Það fylgdi fréttinni að þær hefðu tekið
þessu karlmannlega.
Þær sem sagt gnistu tönnum og hlógu
falskt útí annað en öllu ofbeldi var
af stýrt sem betur fer.
Konunglegir kossar
Hver er það sem stendur þarna og btur á þetta kossaflens sem óhjá-
kyssir ung fljóð eins og honum sé kvæmilega skyldu ógifts ríkisarfa.
borgað fyrir það? Það er enginn
annar en prins Albert af Monako, og Hvemig er annað hægt? Stúlkurnar
haft er fyrir satt að stúlkurnar séu drifur að eins og mý að mykjuskán
ekkí frænkur hans. Þama suöurfrá þegar prinslnn kemur aðvífandi, því
er þetta orðin dagleg skylda hjá eins og myndin ber með sér þá er
Albert sem slær ekki slöku við heldur hreinasta örtröð við varirnar.