Dagblaðið Vísir - DV - 04.02.1984, Qupperneq 21
usei HAúsaa'í .t HUOAaHAOUAJ .va
os
DV. LAUGARDAGUR 4. FEBRUAR1984.
21
tösku eöa annaö smáræði, en aðrir
höföu ekki haft tækifæri til að bjarga
neinu af munum sínum. Þremur af
gestum hótelsins varð að bjarga á
bjargdúka út um glugga á efstu hæð.
Meiddist einn þeirra nokkuð og var
fluttur á Landsspítalann. Húsiö var
mikiö til brunnið ofán eftir einn til einn
og hálfan klukkutíma. ”
„Timburhúsunum í nágrenni
hótelsins tókst okkur að bjarga meö
því að hafa strangan vörð við þá staði
þar sem hætta á íkviknun var mest.
Með þessu tókst okkur að koma í veg
fyrir að eldurinn breiddist út til hinna
húsanna þótt þau væru nálægt.”
Brak og brestir
Einn hótelgestanna, Friðrik Þor-
valdsson, segir svo frá:
,,Ég bjó í herbergi 17 á annarri hæð.
Eg hef oft búiö þarna áður og aldrei
veitt athygli neinum umgangi í her-
berginu uppi yfir mér á næstu hæð
fyrir ofan. I gærkvöldi fór ég að lesa
eftir aö ég var háttaöur, en sofnaði
brátt út frá bókinni. Eftir svo sem and-
artak að mér fannst, vaknaði ég þó
aftur. Allt var þá grafkyrrt, enda allir
gengnir til náða í hótelinu.
Skyndilega heyri ég háan brest í
herberginu fyrir ofan mig. Hélt ég að
þar væri um að ræða rottur eða
eitthvað slíkt á ferð, því eins og áður er
sagt hef ég aldrei orðið var neinnar
hreyfingar í þessu herbergi. Þessi há-
vaði breiddist út með einskonar þrusk-
hljóði.
Síöan komu að minnsta kosti þrír
slíkir brestir með stuttu millibili, og
var sem þeir bærust niður í þilið í mínu
herbergi. Þessu næst heyrði ég allháan
blaktandi hvin, lágan í fyrstu en sem
ágerðist furðu fljótt. Fer mér nú að
þykja þetta óviðkunnanlegt og í sömu
andránni heyri ég konu hrópa uppi á
lofti að kviknað sé í. Eg þeyttist eins og
örskot fram úr bólinu og klæddi mig í
helstu fötin í flýti, og smeygði mér ber-
fættur í skóna. Tók þetta aðeins augna-
blik.”
Allt í uppnámi
„Þegar ég kom fram á ganginn sá ég
menn með handslökkvitæki í stiga þak-
hæðarinnar og að eldtungur teygðu sig
niður úr loftinu. Þama var allt 1
uppnámi en ég fór niður á neöri hæðina
ef meiri þörf væri á að hjálpa þar til að
vekja gesti. Þar var einnig kominn
skriður á og allir á fleygiferð. Ég hljóp
því aftur upp á loftið og náði í skjala-
tösku mína og er ég kom út þaðan aftur
þyrlaðist eldhafið fram af loftskör þak-
hæðarinnar. Fólkið leitaöi útgöngu
sem óðast. Margt af því var nær nakið.
Þama á meðal var stúlka með unga-
bam vafið innan í sæng, en sjálf var
hún aðeins á skjóllausum náttklæðum.
Eg var þarna sá eini alklæddur og
bauðst því til að hjálpa stúikunni út
með barnið. Það hafa farið um tíu
mínútur í að koma stúlkunni í húsa-
skjól með barnið, uns ég var aftur
kominn á vettvang. Þá logaði öll miðja
hússins, sem sneri að Aðalstræti ofan
frá og niður úr, en við suöurgafi
hússins stóðu bmnaliðs- og lögreglu-
menn með þanda dúka og voru að
bjarga fólki út um glugga á efstu
hæðinni. A þessum augnablikum, sem
voru færri en það tekur að segja þessa
sögu, mátti heita að húsið væri svo að
segja alelda aö innan, enda tók það nú
Svona lítur Hótel íslandsplanið út i
dag. önnur hús i kringum planið
hafa Htið sem ekkert breyst frá því
bruninn varð.
að brenna ákaflega.
Þetta er ægilegasti eldsvoði, sem ég
hef nokkumtíma séð og þaö er vafamái
hvort slökkviliðið hefur nokkurntima
leyst annað eins þrekvirki af höndum
og í baráttunni við þennan eldsvoða.”
Handslökkvitæki
I öldinni okkar segir Tómas
Hallgrímsson frá því hve mjóu munaöi
um björgun. Tómas bjó í herbergi 14 á
annarri hæð hótelsins. Herbergið var
austast í ganginum eða í þeim hluta
þess sem sneri út að Veltusundi. Tóm-
as var vakandi í rúmi sínu og var aö
lesa er hann heyrði hrópað um eld.
Hann smeygði sér í buxur og setti á sig
morgunskó. Er hann var kominn fram
á ganginn, var enginn eldur sjáanlegur
á hæðinni. Mætti hann nú Helga Rosen-
berg sem bað hann aö koma með sér
upp á efstu hæðina. Gripu þeir hvor sitt
handslökkvitækið er vom þar í
ganginum og hlupu upp á næsta gang.
Er þeir komu upp á efsta loftiö var
þar tiltölulega lítiil eldur í þiljum uppi
við loftið og á bak við stóran klæða-
skáp. Þeir tæmdu úr slökkvitækjunum
á eldinn en það bar engan árangur.
Braust niður stigann
Tómas þaut nú aftur niður og inn í
herbergi sitt, kastaði einhverju af far-
angri niður í töskur og fór í jakka og
frakka. Telur hann að hann hafi verið
að þessu í mesta lagi í fimm mínútur.
Er hann kemur aftur út úr herberginu
er gangurinn orðinn svartur af reyk og
logarnir leika um hann. Einnig voru
ljósin þá að slokkna. Tómas braust þó
niður stigann en föt hans sviðnuðu og
Þetta var allt og sumt sem eftir stóð
morguninn eftir brunann. í baksýn
má sjá Hótel Vik og Landssimahús-
ið fjær.
brenndist hann nokkuö á höndum.
Telur hann að hann hafi verið síðastur
manna sem komst eftir stiganum út úr
hinu brennandi húsi.
Einn fórst
Morguninn eftir brunann var í fyrstu
talið að þrír menn hefðu brunnið inni.
Tveir þeirra, breskir sjóliðar, komu þó
fljótlega fram en sá þriðji, ungur
maður úr Hveragerði, Sveinn Stein-
dórsson, fannst látinn í rústum hótels-
ins. Þótti mikil mildi að ekki fórust
fleiri.
Tjónið, sem varö í brunanum, var
gífurlegt eins og nærri má geta. I hótel-
húsinu voru auk hótelsins tvær versl-
anir, Vöruhúsið og Verksmiðjuútsala
Gefjunar og Iöunnar. Engu var
bjargað úr verslununum. Alfred Ros-
enberg, eigandi hótelsins, og kona
hans björguðust úr eldinum á nátt-
klæöunum. Nálega engu varð bjargað
af eigum gesta og starfsfólks. Hvorki
hús né annað var vátryggt fyrir meira
en brot af því sem verðgildi þess nam
er þaö brann.
Nokkrar skemmdir urðu einnig á
nærliggjandi húsum þrátt fyrir að tæk-
ist að verja þau fyrir • eldi að mestu.
Mestar skemmdirnar urðu á húsinu
Aðalstræti 7 þar sem var Verslun B.H.
Bjarnasonar (þetta hús stendur enn).
Aliir gluggar sprungu á þeirri hlið
hússins sem sneri að Hótel Islandi en
auk þess komst eldurinn í vöru-
geymslu verslunarinnar.
Nokkrar rúður sprungu í Hótel Vík
og einnig urðu þar skemmdir af
völdum vatns sem komst þar inn.
-SþS.
Komið á storgiæ^"
^rpottapiönurn
Blómapottar. kera
kerti o.m.fl-
1 Komið við, gen
lð góð kaup
36770-86340
símar
J^^uviðSigtun