Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.1984, Blaðsíða 9

DV. LAUGARDAGUR7. APRIL1984.
9
„Karlmenn eru að gefast upp,”
sagði samferðamaður minn í milli-
landavélinni um leið og hann tók við
matarpakkanum hjá flugþjóninum.
,,Sjáðu hvemig þeir taka að sér
hvert kvenmannshlutverkið á fætur
öðru. Og svo látum við kvenfólkið
komast upp með að vinna karl-
mannsstörfin. Mikiö er ef ekki er
kona í flugstjórasætinu,” sagði hann
og dæsti af vanþóknun.
„Eldhúsiö og maturinn er fyrir
kvenfólkið, uppþvotturinn og hús-
verkin. Okkar er að afla tekna, vinna
hörðum höndum, hvílast heima,”
hélt hann áfram. „Konur eiga ekki
að vinna. Þær eiga að vera heima,
sjá um húshaldið og bömin. Við
eigum ekki að stússast í kvenmanns-
störfum.”
Eg samsinnti eins og sönnum karl-
manni sæmir. Konur eiga ekki að
vinna. Þær eiga að vera heima.
Menn em menn. Konur kyntákn.
Menn em húsbændur, konur eigin-
konur. Þannig var það í minu ung-
dæmi.
Nú hefur allt breyst. Konumar em
jafnvel farnar að h'ta á húsmóður-
starf ið sem vinnu líka!
I gamla daga ók maður um á
amerískum drossíum og bauð
stelpunum far. Fór í Hálogaland og
horfði á boxkeppni þar sem karl-
menn börðust eins og menn. Hló að
kvenfólki sem lét sér detta lang-
skólanám í hug. Fór í bíó þar sem
Clark Gable og James Dean vöfðu
kvenfólkinu um fingur sér.
Stelpurnar í skólanum höfðu
aðeins einn mælikvarða. Annaðhvort
voru þær sætar eða ekki sætar.
Punktur og basta. Engar vangavelt-
ur hvort þær væm vel gefnar,
skemmtilegar eða sjálfstæöar.
Þekktist ekki. Þá voru konur hafðar
til skrauts í pólitík, til augnayndis í
fegurðarkeppnum. Hinn sanni karl-
maöur var klár, kjaftfor og kaldur.
Hann stjómaði ferðinni.
Me Tarzan —
you Jane
En herra minn trúr, hvað allt hefur
breyst. Nú er fínast að lesa kvenna-
bókmenntir, kvenfólkið farið að spila
fótbolta og konur flæða inn á þing.
Hetjumar í bíómyndunum em látnar
gráta og gefast upp. Þar eru jafnvel
gerðar kröfur um að karlmaðurinn
verði að vera tilfinninganæmur,
skilningsríkur og meðvitaður.
Hvílíkt og annað eins!
Hvemig heföu Islendmgasögurnar
litið út ef víkingamir hefðu setið yfir
litsjónvarpi meö poppkorn í annarri
og kók í hinni? Eða sjáið þið karl-
mennina fyrir ykkur í síðustu heims-
styrjöld sprauta sig svitakremi á
morgnana? Nú er það jafnvel orðið
svo slæmt að gamla, góða, breska
heimsveldið lætur kvenmann ata sér
út í Falklandsstríð og í vamarliðinu
á Keflavíkurflugvelli er helftin kven-
kyns. Karlmenn ganga um eins og
sýningarstúikur og láta hanna á sér
hárgreiðsluna. Já, það er af sem
áöurvar.
Sjáið þið Clark Gable standa í
sálarstriði eða Humphrey Bogart
grenja á tjaldinu? Hvenær hefði Rod
Steiger tekið að sér barnapíustörf
eða Tarzan rætt við Jane sína um
jafnrétti kynjanna?
Me Tarzan — you Jane var það
lengsta sem hinn sanni karlmaöur
fór út í heimspekina, sálfræöina og
tilfinningamar og ekki meir um það.
Borðar ekki
poppkorn
Heimur versnandi fer. Sambúð
hefur verið gerð flókin með alis kyns
heimskulegum vangaveltum um
stöðu kvenna, jafnrétti, uppeldis-
skyldur og sjálfstæðar skatt-
skýrslur.
Hvernig á hinn sanni karlmaöur að
bregðast við? Og er hann til lengur?
Eg gaut augunum yfir á samferða-
Hiimsaimi
karlmadur
mann minn í flugvélinni og sá mér til
hugarhægöar aö hin sanna karl-
mannlega ímynd var ekki alveg horf-
in.
Eg rif jaði upp fyrir mér helstu ein-
kennin: Hinn sanni karlmaður á aö
vera stæltur og hraustur. Hann má
ekki veikjast, ekki kvarta undan
verkjum þótt hann finni til. Aldrei
ræða tilfinningamál. Ef konan
brestur í grát, fær hysteriukast út af
smámunum eöa æsir sig út af
krökkunum á hann í mesta lagi aö
segja: Svona.góða.
Lengra fer hann ekki út í sálarlífið.
Aldrei gráta sjáifur eða sýna á sér
bilbug og helst ekki hlæja dátt.
Annaðhvort reka upp stuttan rosa-
hlátur eöa brosa út í annað.
Hinn sanni karlmaöur óttast ekki
kjamorkustríð. Hann er á móti
kommum. Hann horfir ekki á Dalias
(en veit þó að JR er sannur karl-
maður) og ekur um á fjögra dyra
bíl, aldrei minni. Hann heldur sér við
með trimmi, en alltaf með
einhverjum sem hefur minna þrek
en hann sjálfur. Yfirburðimir verða
að koma í ljós. Hann dansar ekki
disco, túperar ekki hárið, gengur
með bindi, en stöku sinnum í Leví
gallabuxum á sunnudögum. Hinn
LaugardagS'
pistill
Ellert B. Schram
sanni karlmaður þarf ekki að stúd-
era matseöla, þvi hann veit hvaö
hann vill. Hann leggur bílnum þar
sem það hentar honum og tekur ekki
mark á stöðumælum. Hann er á móti
skerðingu á persónufrelsi. Hann fer
ekki í bíó nema til aö þóknast
krökkunum og borðar ekki popp-
kom. Hinn sanni karlmaður borðar
aldreipoppkom.
Hann veit allt best
Auðvitað getur sannur karlmaður
orðið hryggur, glaður, spenntur eða
ástfanginn. En hann má aldrei láta
slíkar tiifinningar i ljós. 1 mesta iagi
ljúfur og elskulegur meðan hann er
að ná sér í dömu, en aldrei lengur en
hentar brýnustu hagsmunum.
Hinn sanni karlmaður kýs flokkinn
en er óánægður með allt sem hann
gerir. Hann segir ekki konunni
hvernig hún skuli kjósa, en ætlast til
að hún kjósi eins. „Við eyðileggjum
ekki atkvæöið, góða.”
Hinn sanni karlmaöur fer ekki í
afvötnun, enda stjómar hann
drykkju sinni sjálfur. Ef hann verður
fullur, þá er það vegna þess að hann
hefur sjálfur ákveðið það. Hann má
aldrei viðurkenna mistök.
Hann fer heldur ekki á matarkúr
og tekur ekki mark á sérfræðingum.
Ekki frekar en sálfræðingum, friðar-
sinnum, blöðunum eða viðmælend-
um sínum yfirleitt. Hann veit allt
best og treystir eigin dómgreind.
Þess vegna leitar hann aldrei læknis
nema hann haldi aö hann sé aö
deyja.
Hinn sanni karlmaöur sýnir konu
sinni tiilitssemi meö því að hafa
hana með þegar það hentar: á
frumsýningar, kokkteildrykkju,
afmælisboö, fjölskyldusamkvæmi.
Hann ræðir ekki við hana um vinnu
sína en spyr stundum hvemig bömin
hafi það. Hann lætur konuna hafa
ávísanahefti en ekki of mikið inn á
þaö. Hann verslar með henni á föstu-
dögum og ýtir matarkerrunni.
Konan kaupir. Matarinnkaup eru
ekki hans deild.
Hinn sanni karimaöur er hins
vegar fljótur að boröa, hlustar á
fréttir og les blöðin. Blöðin ganga
fyrir, hafa reyndar allan forgang
þótt hann taki ekki mark á þeim.
Bækur eru aftur á móti ekki lesnar af
sönnum karlmönnum. Annaðhvort
hefur hann ekki tíma eöa þetta eru
allt „kerlingabækur”.
Trúir á mátt
sinn og megin
Hinn sanni karlmaöur hefur aldrei
minnimáttarkennd. Hann er ömggur
i fasi, hefur fastmótaðar skoðanir.
Vífilengjur, rökræður eða efasemdir
eru honum framandi. Hann veit allt
best. Hann er á móti eiturlyf jum en
með bjór. Hann er á móti því aö
börnin reyki, en reykir sjálfur
vindla, London Docks. Hann skilur
ekki kynslóöabilið og heilsar
kunningjum bamanna kumpánlega,
en er að ööru leyti upptekinn þegar
börnin ávarpa hann. ,,Seinna,” segir
hann og gefur þeim pening.
Hinn sanni karlmaður vill eignast
stráka. Þeir eiga að likjast honum.
Honum þykir vænt um börnin meðan
þau gera ekkert af sér. Hans börn
eru alltaf best.
Hinn sanni karlmaður er i kiúbb.
Helst tveimur. Hann þarf að vera
rjúpnaskytta, laxveiðúnaöur eða
stunda golf. Best ef hann á hest. Alla
vega er nauösynlegt að vera mjög
upptekinn í eigin sporti eöa í vinn-
unni.
Samræður hans eru mjög einfald-
ar. Hann talar, hinir hlusta. Stöku
sinnum hlustar hann á konuna, en
það er þá til þess að þurfa ekki að
gera það aftur þá vikuna.
Hinn sanni karlmaöur siglir til út-
landa a.m.k. tvisvar á ári og hefur
konuna með við og viö. Innkaupa-
ferð.
Hann er mátulega trúaöur og er
ekki á móti kirkjunni, en að öðru
leyti upptekinn af sínum eigin jarð-
neska lífi. Trúir fyrst og fremst á
mátt sinn og megin.
Hann er alltaf hress í vinnunni,
jafnvel þótt hann sé timbraður.
Ávarpar samstarfsmenn sína með
nafni, segir brandara þegar við á, fer
úr jakkanum og hneppir frá hálsmál-
inu. Hann reynir aldrei viö ritarann,
en er hóflega kvensamur og metur
konur út frá kynferðislegum sjónar-
hóli. Hann grobbar af kvenhylli
þegar hann er með strákunum.
Strákarnir eru í hópi hinna sönnu
karlmanna. Þeir detta í það saman.
Þá má allt. Þú skilur, elskan, segir
hann daginn eftir og svo er það út-
rætt. Konur eiga ekki að skipta sér af
því hvað hinn sanni karlmaður gerir
meðstrákunum.
Hann horfir á enska boltann á
laugardögum og vill fá frið. Hann
heldur með Liverpool af því þeir eru
bestir.
Hinn sanni karlmaður er óneitan-
lega á undanhaldi í heimi þar sem
kvenfóikið er sífellt að færa sig upp á
skaftið og vill að allir séu meövitaöir
um þetta og hitt.
En sannir karlmenn finnast hér á
landi enn og eru húsbændur á sinu
heimili. Það heyrði ég á samferða-
manni mínum í flugvélinni. Og allt í
kringum mig. Eg er heldur ekki
alveg laus við hann s jálfur.
Ellert B. Schram.