Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.1984, Blaðsíða 15

DV. LAUGARDAGUR 7. APRIL1984.
15
Hvernig er rekstrargrundvöllur
fyrir svona staö?
„Þaö er full þörf fyrir staö af þessu
tagi. En þaö er hæpiö aö aðgangseyrir
og veitingasala standi eingöngu undir
því. Sérstaklega ekki ef staðið er í að
byggja upp safnið. Ef safnið fengi aö
selja og veiða hvali býst ég við að
möguleiki væriá aðlátaþaðganga.”
Fær safniö einhvem styrk frá
ríkinu?
„Já. Þaö var gert ráð fyrir 160
þúsund króna framlagi til safnsins á
fjárlögumfyrirþetta ár.”
Er það eitthvað sem ykkur finnst
vanta nauðsynlega í safnið eins og þaö
ernúna?
„Já, okkur vantar fiskasafn, en það
þýöirnýtt hús. Viðvorummeðsýning-
arhús hér áður fyrir fiska en því hefur
verið breytt í fóðurgeymslu. Það hefur
verið innréttað og klætt og er núna
þokkalegasta geymsla. ”
Veitingastað?
Eru uppi einhver áform um að opna
veitingastað á svæðinu?
Magnús sagði að þeir hefðu rætt um
að breyta hringlaga risabúri, sem
stendur autt við hliö hrafnabúrsins, í
veitingastað og klæða það með
plexigleri. Hreint ekki slæm hugmynd.
Eysteinn Georgsson starfsmaður
stóö við búr með angórakanínum,
dverghænum og venjulegum kanínum.
Hann sagði að þeir félagarnir hefðu
verið að slá á það hvað ullarpeysa
myndi kosta úr ull af angórakanínun-
um og fengið út tuttugu þúsund miðað
við kílóverð.
V ið kvöddum og gengum út í sn jóinn
sem þá var ekki ennþá þiðnaður af
jörðinni. Það var því heldur misráöiö
aö vera á klossum í þessari för.
Háhymingamir syntu í laug sinni og
sendu öðru hverju frá sér strók sem
stóð hátt upp í loftið. Næsti viö-
Magnús Guðmundsson, starfs-
maður safnsins.
DV-mynd SGV.
Eysteinn Georgsson með angóra-
kaninu. Eftir að hafa greitt henni
örlitið á höfðinu fann hann annað
augað. DV-mynd SGV.
IVei. Við erum aiveg búnir með
niðursuðudósir í bili.
DV-mynd SGV.
Feimin kengúra.
DV-mynd E.Ó.
DV-mynd E.Ó.
komustaður var selalaug utanhúss,
því næst var lagst á gluggann í kofa
kengúranna en þær vora fáskiptnar.
Þegar við nálguðumst geitakofann
komu geitumar óðara út og hnusuöu for-
vitnilega af okkur, vafalaust til þess að
komast að því hvort viö hefðum eitt-
hvaö fóðurkyns meðferðis. Sama
gerður kindurnar sem við heimsóttum.
Vindasamt
Hjá sæljónunum var eins og
venjulega ekki fritt við hávaða og
ljónin og aparnir, saman í húsi, horföu
með letisvip á þessar ótótlegu mann-
verur sem voru komnar alla þessa leið
til að horfa á þau. Isbimirnir vora
heldur í letistuöinu líka og röltu í burtu
þegar við komum. Hvít ugla sat á
kvisti í búri og virti okkur ekki viðlits.
Minkarnir (held ég) lágu í kös inni hjá
sæljónunum og höfðust ekkert að.
Nokkrir hrafnar krunkuöu í risa-
stóru hrafnabúri og einn frjáls félagi
þeirra sveif í loftinu í nokkurri fjar-
lægð.
Einn helsti ókostur sædýrasafnsins
er sá að þar er oft vindasamt.
Hendumar voru orðnar nokkuö kaldar
eftir hringtúrinn því engir vettlingar
voru með í för á þessum frostdegi.
Áhuginn var hins vegar rétt ný-
vaknaöur hjá ungviðinu og þegar við
fórum út sagði f jögurra ára snáði viö
föður sinn. „Pabbi. Við komum hingað
aftur í sumar og þá verðum viö á sund-
skýlum.”
Það gæti nú orðið nógu gaman að sjá
það. -SGV.

DV-mynd E.Ó.
Þarna niðri eru isbirnirnir.
Opið laugardag
kl. 10—12 og 14—17
Ávallt eitthvað nýttl
TM-HUSGOGN
Síðumúla 30 — Sími 86822
Síðumúla 4 — Sími 31900
105 Reykjavík