Dagblaðið Vísir - DV - 08.05.1984, Blaðsíða 35

t»r,pf íaw h fmn^rnn (íthcí vrt
DV. ÞRIÐJUDAGUR 8. MAl 1984.
LOK SÆLUVIKU
leikari á tónleikunum.
Feröalagið gekk auðvitað eins og í
sögu. Til að ekki gleymdist að enn væri
vetur skellti Öxnadalsheiðin á
koldimmum renningi á nokkur
hundruð metra kafla. Því var svaraö
meö því aö hækka í kassettutækinu þar
sem var dúndrandi jass með herlegum
sólóistarispum.
Þegar rennt var í hlaðið við Bifröst
var unglingaskarinn á Króknum að
koma út frá bíósýningu. Salurinn var
eins og allsherjar ruslahaugur bæjar-
búa, þaö hafði greinilega verið mikið
drukkið af gosi úr pappaglösum og etið
með af kexi og ööru líku. Mönnum leist
ekki á að fara að blása lúðra, berja
trommur og slá strengi innan um þessi
ósköp en samt var farið í að stilla upp
og prófa hljómburðinn. A meöan gekk
stormsveit Skagfirðinga um salinn
meö hreinsunaráhöld sín og á undra-
verðum hraða breyttist Bifröst úr
ruslahaug í fallegan jassklúbb með
dúkuð borð og daufa birtu.
Klukkan var aö nálgast hálfátta og
tónleikamir áttu aö byrja níu. Hópnum
öllum var nú stefnt til matarveislu úti í
bæ. Gestgjafar voru skólast jórahjónin,
Bjöm og Birna, góðir jassgeggjarar
bæði tvö. Mönnum féllust með öllu
hendur yfir gestrisninni og rnaturinn
fékk allar hæstu einkunnir sem til eru.
Það vom tvíefldir jassistar sem fóru á
tónleikana.
Gestimir voru að tínast inn nokkuð
fram yfir níu og á endanum var hvert
sæti skipaö. Svo virtist sem fólkið
hrykki við þegar stórsveitin fór af stað,
Sauðárkróksbúar eru líklega ekki
vanir svona hljómií Bifröst. En fljót-
lega voru allir með á nótunum og
hrifust með, jassinn var að verða
geggjaður. Og kvöldið allt var ein
óslitin jasshátíð með stórsveitina í
fararbroddi og fjölbreytnin fékkst
ríkulega þegar hún klofnaöi í smærri
einingar. Heimamenn létu heldur ekki
sitt eftir liggja. Jassáhugi er vaxandi á
Króknum og nokkrir af jassgeggjurum
þar tróðu upp og stóðu ágætlega fyrir
sínu.
Jassinn dunaði til rúmlega hálftólf
og fagnaðarlæti áheyrenda höfðu
magnast stig af stigi. Margir risu upp
og hrópuðu af kæti rétt eins og þarna
væru stórbítlar frá útlandinu. En ein-
hvern tima varö aö hætta og stundin
kom. Aftur seinna, sögðu einhverjir og
undir það var tekið.
35
Ebbi er hann kallaður en Edvard J. Fredriksen heitir hann og er stjórn
andi stórsveitar Tónlistarskólans á Akureyri.
FRÁ SVÍÞJÓÐ í
AÐ BYGGJA UPP
JASS Á AKUREYRI
Stjómandi Stórsveitar Tónlistar-
skólans hlaut tónlistarmenntun sína í
Sviþjóð og starfaði þar iengi sem
hljóðfæraleikari. Edvard J. Frede-
rikscn er fæddur Reykvíkingur, bjó
mestan hluta bemsku sinuar í Hafn-
arfirði og á taugar norður i Aðaldal-
inn.
Afskipti hans af tónlist hér heima
vom þau helst að hann spilaði mikið
með danshljómsveitum. Ariö 1965
fluttist Edvard til Svíþjóðar og byrj-
aði að nema í Ingesunds Musikhög-
skola sem er í Arvika i Vermalandi.
Þaðan lauk hann kennaraprófi í tón-
list árið 1970 og básúna var aðal-
hljóðfæriö. Viö skólann var starfrækt
stórsveit og spilaði Edvard á básúnu
i henni. Aö ööm leyti fékk hann enga
sérstaka menntun í jassinum. Þá var
engin sérstök jassdeild viö þennan
skóla, eins og nú er þó orðiö.
„Síöan var það 1973 sem ég réðst
sem básúnuleikari til Regionmusik-
en,” sagði Edvard. „Þetta er ríkis-
stofnun sein rekur deildir á 22 stöö-
um í Svíþjóö. Þarna em mismunandi
hljómsveitir, lúðrasveitir, tréblás-
arakvintettar, strengjakvartettár,
brasskvintettar og stórar jasshljóm-
sveitir. Landinu er skipt í svæði eða
"regionir” og hver deild spilar innan
sinna marka og fer stundurn út fyrir.
Við spilum til dæmis mikiö á skóla-
konsertum, frá forskóla og upp í
gegnum menntaskóla. Eg var mest á
flakki um Vestur-Gautlönd og einnig
fórum við til Austurrikis, Danmerk-
ur og Finnlands. I þessu var ég í 9 ár,
til að byrja með í lúðrasveit og þá
spiluöum við mikiö fyrir herinn. Svo
breyttist þetta þannig að lúðrasveit-
in hvarf og í staðinn komu litlir hóp-
ar og verkefnin urðu öðmvisi.”
Arið 1982 sagðist Edvard hafa far-
ið að hugsa til hreyfings heim á leiö.
Hefði hann haft samband við Jón
Hlööver, skólastjóra Tónlistarskól-
ans á Akureyri, og verið ráöinn að
skólanum um haustið sem málm-
blásturskennari. Málin hefðu siðan
þróast þannig fyrir honum að jassinn
hefði tekið nánast öll völd. „Þetta
hefur komið til vegna þess að þaö var
þörf fyrir þaö. Eg er mjög ánægður
með að vera í jassinum og finnst
þrælgaman,” sagði hann. „Þaö er
gaman að vinna meö fólki á öllum
aldri sem hefur áhuga á verkefn-
inu.”
Eitthvað sérstakt sem þú stefnir
að í sambandi við uppbyggingu á
jasslifinu?
„Já, að í hvert skipti sem eitthvað
kemur frá manni veröi það eins vel
úr garði gert og mögulegt er.”