Dagblaðið Vísir - DV - 12.05.1984, Blaðsíða 8

8
DV. LAUGARDAGUR12. MAl 1984.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aóstoóarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON.
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON ogÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjórn: SÍDUM5ULA 12—14. SÍMI 86611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022.
Afgreiðsla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI11. SÍMI 27022.
Sími ritstjórnar: 86611.
Setning, umbrot, mynda-og plötugerö: HILMIR HF., SÍÐUMÚLA 12.
Prentun: Árvakurhf., Skeifunni 19.
Áskriftarverð á mánuöi 250 kr. Verð í lausasölu 22 kr.
Helgarblaö25kr.
Lamaöur stjómmálaflokkur
Af fjölmennri þingmannahjörö Sjálfstæðisflokksins
greiddu aðeins Eyjólfur Konráð Jónsson og Albert
Guðmundsson atkvæði með tillögu Bandalags jafnaðar-
manna um sölu ríkisbankanna. Er sú sala þó á stefnuskrá
Sjálfstæðisflokksins og nefndar, sem formaður flokksins
átti sæti í.
Afdrif tillögunnar um sölu ríkisbankanna er aðeins eitt
af mörgum dæmum um niöurlægingu þingflokks sjálf-
stæðismanna. í þeim hópi eru sárafáir menn, sem hafa
einhvern áhuga á stefnumálum flokksins og nenna að
taka til hendi, þegar um þau er að tefla.
Hinn dæmigerði þingmaður Sjálfstæðisflokksins er
Egill Jónsson. Hann hefur sem formaður landbúnaöar-
nefndar efri deildar komið í veg fyrir, að frumvarp
Alþýðuflokksins um afnám einokunar Grænmetisverzl-
unar ríkisins sé tekið til umræðu og afgreiðslu í nefndinni.
Þegar Eyjólfur Konráð kvartaði í fyrradag yfir þessari
meöferð málsins, hafði Egill um hann hin hæðilegustu orð
sem hlaupasmala Alþýðuflokksins. Var Eyjólfur Konráð
þó aðeins að hreyfa við máli, sem allur þorri sjálfstæðis-
manna styður af hjartans sannfæringu.
Sérstaklega er áberandi undirlægjuháttur þingflokks
sjálfstæðismanna gagnvart Framsóknarflokknum. Hann
endurspeglar hliðstæðan undirlægjuhátt ráðherra
Sjálfstæðisflokksins. Um þetta lið í heild má segja, að það
sé eins konar Framsóknarflokkur í Sjálfstæðisflokknum.
Matthías Bjarnason, framsóknarráðherra í Sjálfstæðis-
flokknum, leggur kapp á að fá Alþingi til að' samþykkja ný
fjarskiptalög, sem fela í sér aukna hörku í einokun Pósts
og síma á fjarskiptum. Þetta frumvarp gengur þvert á
anda og stefnu Sjálfstæðisflokksins.
Á sama tíma nenna ráðherrar og þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins ekki að keyra í gegn útvarpslagafrumvarpið,
sem gengur í hina áttina, aukið frjálsræði í anda stefnu-
skrár Sjálfstæðisflokksins. Þeir hyggjast samþykkja
f jarskiptafrumvarpið og salta útvarpslagafrumvarpið.
Frumvörp, sem eru í anda stefnuskrár Sjálfstæðis-
flokkí ins, 2á að velkjast um á Alþingi mánuðum saman
og sofna í nefndum, sem stjórnað er af framsóknarmönn-
um, sem sumir hverjir eru þingmenn Sjálfstæðisflokks-
ins, en eru samt verri framsóknarmenn en hinir, er játa
lit.
Frumvörp, sem hins vegar eru í anda einokunar, borin
fram af sérstökum afturhaldsmönnum á borð við Pál
Pétursson, formann þingflokks framsóknarmanna, á hins
vegar að keyra í gegn á örfáum vikum. Eitt dæmið um
það er frumvarpið um fríðindi Mjólkursamsölunnar í
kakómjólk og fleiru.
Frekjan í þessum afturhaldsmönnum er svo gegndar-
laus, að nú neita þeir að afgreiða kosningalagafrumvarp,
sem formenn allra stjórnmálaflokkanna á síðasta þingi
standa að á þessu þingi. Ætti afgreiðslan þó nánast að
vera formsatriði, því að frumvarpið var samþykkt á
síðasta þingi.
Afturhalds- og einokunarsinnar mundu ekki láta svona,
ef þeir væru ekki búnir að átta sig á, að hrygginn vantar í
þingflokk og ráðherralið sjálfstæðismanna. Þeir ganga á
lagið, þegar þeir finna, að þessi dapurlega hjörð hefur
næstum engan áhuga á eigin flokksmálum.
Einkennilegt er, að Sjálfstæðisflokkurinn sem stofnun
skuli orðalaust láta viðgangast, að fulltrúar hans á þingi
hagi sér eins og sannfærðir framsóknarmenn. Það er eins
og eymdin og niðurlægingin hafi líka lamað apparatið í
Valhöll, meira að segja nýja formanninn.
Jónas Kristjánsson.
’Jr wnrmmmwuí-arz cckbi ■ tL’tí.tkm.a».». w.■■■ ■ n
Peningaseðla í
kiörkassann
Þessi köst koma ööru hvoru yfir
mig. Ég verð eiröarlaus og annars
hugar, uppstökkur og þrætugjarn,
missi matarlystina og stend gjarna
viö stofugluggann og horfi út, eins og
þaö sé von á gestum. Þegar á líður
verö ég skjálfhentur og stend mig að
því að munda vinstri höndina eins og
þaö sé eitthvað í henni.
Fjölskyldan þekkir einkennin og
veit hvernig óhjákvæmilega fer.
Skyndilega er heimilisfaöirinn
horfinn og eftir sitja börnin, hnípin
og kvíöafull, vitandi aö fjárlög fjöl-
skyldunnar hljóta að fara úr böndum
og ekkert á matseðlinum nema
hafragrautur og ýsa næstu vikumar.
Mér þykir þetta leitt og ég reyni
að halda aftur af mér eins lengi og ég
mögulega get. En þaö er vonlaus
barátta til lengdar. Eg verð aö
kaupabækur! (Hvaðannað?)
Þaö fór reyndar betur en á
horföist nú í vikunni þegar ég hélt
þetta ekki út lengur og fór á bóka-
búöaráp. Eg var rétt nýkominn inn í
fyrstu verslunina og hafði stillt mér
upp framan viö sagnfræðihillurnar
(ég byrja alltaf á sagnfræðinni á þess-
um túrum) þegar þaö var skyndilega
rifiö harkalega í öxl mér og einhver
hvæsti í eyra mér, með annarlegum
hreim: „Varaöuþig”.
Eg leit við og þegar ég sá tekið
andlitiö, meö leppnum yfir öðru aug-
anu, leið mér eins og Jim Hawkins
hlýtur aö hafa liöiö þegar Long John
Silver dúkkaöi upp.
— Eg sé þaö á þér, þú ert langt
leiddur!
Úr ritvélinni
Ólafur B. Guðnason
— Hvaöa bók er þetta? Eg held aö
ég haf i aldrei lesiö hana!
Hannstaröi á mig meö þessu eina
auga um stund, eins og hann skildi
mig ekki, en kipptist síöan viö og
sagði fljótmæltur: — 0, þetta er um
almannavalsfræði, svokallaöa.
Eg lýsti kurteislegum áhuga
minum á viöfangsefninu og hann var
fljótur til að ganga á lagið og bjóöa á
kaffihús. Eg sló til og viö fórum.
Það tók nokkurn tíma aö finna
borö og panta en þó kom aö því aö
lokum aö viö gátum farið aö ræöa
alvarlegri hluti og ég beindi sam-
talinu þegar í staö aö bókinni góöu.
— Almannavalsfræði? Þaö er angi
af frjálshyggjunni, blessaöri. Þetta
dæmis! Þaö er fjöldi frambjóðenda,
sem gefa kost á sér, og allir sækjast
þeir eftir fylgi. Þaö mætti ímynda
sér kerfi þar sem atkvæðagreiðslan
færi fram í krónum! Þá væru margir
kjörkassar, hver merktur með nafni
eins frambjóöanda, og menn veldu
sér segjum sex frambjóöendur! Þér
list best á frambjóöanda A, og
stingur þúsund kalli í hans kassa, og
síöan kannski níuhundruö í kassa
frambjóöanda B. Og síöan yrði bara
taliö upp úr kössunum og þeir sex
frambjóöendur sem hæsta krónutölu
fá eru þar meö orðnir þingmenn.
Hann þagnaöi andartak, til aö ná
andanum, enda var hann oröinn
æstur og hrifinn af hugmyndinni.
Hann leit ekki við kaffinu en hélt á-
fram og var nú orðinn rjóöur.
— Allir peningar í kjörkössunum
rynnu auðvitaö beint til ríkisins. Þaö
yröi góður tekjustofn. Og nýtt þing
kæmi saman meö ríkisf járhirslurnar
fullar. Framhaldið yröi svo þannig,
aö nýtt þing myndi verja ríkisfjár-
munum þannig aö þeir kæmu til góöa
þeim hópum sem kusu þingmennina.
Og fjármagn það sem fór í kassa
frambjóöendanna sem töpuöu væri
hagnaöur þeirra semunnu!
Hann var nú hálfrisinn úr sætinu
og brýndi raust sína svo að allir
gestirnir heyröu til hans.
— Þegar svo hagnaðurinn af
kosningunum væri upp urinn, myndu
þeir rjúfa þing og efna til nýrra
kosninga! Þannig yröi aldrei halli á
ríkissjóöi!
— Hvaö meö veröbólguna!
Sá gamli hristi höfuðið rauna-
mæddur: — Þaö fer fyrir þér eins og
mér, góði, ef þú passar þig ekki. Kon-
an fer frá þér, tekur bömin meö og
skilur þig einan eftir innan um
rykuga bókastaflana. Og þar hím-
iröu þaö sem eftir er ævinnar, les-
andi, og leitandi aö gömlum brauð-
sneiöum innan um skræðurnar, þá
sjaldan þú manst eftir því að borða.
Snúðu af þessari braut, ungi maöur.
Stevptu þér út í skuldir, farðu út í
bílabrask! Stofnaöu heildsölu og
gakktu í feröaklúbb, liföu lífinu eins
og normal fólk!
Mér fannst þetta óþarflega per-
sónulegt og íhugaöi að svara honum
kuldalega og snúa mér undan. En
svo gamall bókaormur hlaut aö hafa
lesiö sitthvað merkilegt um ævina og
ég gat ekki staðist freistinguna, benti
á bók sem hann hélt á og spuröi:
er fyrir menn, sem rugla saman
peningaseðlum og atkvæðaseðlum.
Osköp ófrumlegt!
Eg varö fyrir dálitlum
vonbrigöum því ég hafði búist viö
einhverju meira sláandi en þessu.
En vonbrigöin gleymdust fljótlega
því eins og bókaorma er siður
hýrnaði yfir honum viö það að ræöa
um bækur.
— Þetta er þó ekki alvitlaus hug-
mynd. Aö minnsta kosti ekki í sum-
um atriðum. Það mætti halda því
fram aö þaö sé ólýðræðislegt aö út-
hluta atkvæðisrétti eftir peningaeign
en þaö er í sjálfu sér ekkert vitlaus-
ara en að úthluta atkvæöisrétti mis-
ríkulega eftir búsetu!
Það haföi hýmaö mjög yfir honum
meðan hann var aö útlista og þróa
hugmyndina svona af fingrum fram.
— Tökum þingkosningar til
Hann leit á mig eins og hann heföi
aldrei séö mig áöur. Eg hélt áfram,
staöráðinn í því aö hleypa honum
ekki aö fyrr en móöurinn væri
runninn af honum.
— Og hverjum heldur þú að dytti I
hug aö borga fyrir þingmann? Fram-
boðið er meira en eftirspurnin, auk
þess sem þingmenn kosta okkur nóg
samt! Svo þyrfti ekki margar
kosningar til þess aö gera minnihlut-
ann aö öreigahóp því þeir ríkustu
vinna fyrst og hirða hagnaöinn sem
þeir nota síðan til aö vinna enn
stærra næst og svo framvegis. Þeir
myndu þurrka út hagnaðarvonina!
— Viö prentum þá meiri peninga!
— Og auka þannig veröbólguna?
Viö skildum skömmu síðar,
óvinir. Þegar menn veröa ástfangnir
af kenningum, taka þeir gagnrökum
illa.
aJKsmjsamcibc•
MCCClSaiI ■ M ■ a *M j
laMCiiikiit ál