Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1984, Qupperneq 34

34
DV. MIÐVHÍUDAGUR 31. OKTOBER1984.
Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn
Verkfallsverðir í snúsnú
Þeir tínast inn, einn af öðrum, og
smám saman fyllast húsakynnin af
fólki. Allir eru þeir vel búnir, í þykkum
úlpum, meö ullarvettlinga, trefla og
húfur, og meöan þeir fá sér kaffiboll-
ann og bíöa eftir vaktaskiptunum ræöa
þeir nýjustu tíðindi og segja fréttir af
því sem geröist á síðustu vakt.
— Á hvaöa skipi varst þú síöast?
— Ég var í Álafossi, þaö var ósköp
rólegt.
— Eg var á öskjunni. Þaö voru nú
meiri lætin.
— Já, þaö heföi veriö gaman aö vera
þar.
Þetta eru ekki gamlar sæuglur,
heldur verkfallsverðir sem safnast
saman í höfuöstöövum BSRB viö
Grettisgötu og skipta þar meö sér
verkum. Það ber ekki á ööru en aö
áhuginn sé mikill og einbeitnin.
— Það eru hundruð manna í verk-
faUsvörslu á hverri vakt, segir einn, —
og þeir sem hafa tekiö þátt í vörslunni
skipta þúsundum þegar aUt er talið.
Þetta er ótrúleg samstaöa.
Þegar menn ræða verkfaUsvörslu
leiðist hugur manna ósjálfrátt aö um-
sátri baráttuglaðra prentara um
prentsmiðjur eöa niöurhelUngu vaskra
verkamanna úr mjólkurbrúsum. Sum-
um dettur jafnvel í hug margra mán-
aöa langt verkfall kolanámuverka-
manna í Bretlandi meö tUheyrandi
átökum, grjótkasti og riddaraliösárás-
um.
Hin kvenlega mýkt
Þeim sem þannig hugsa kemur á
óvart aö sjá að verkfaUsverðir BSRB,
svo vaskir og einbeittir sem þeir eru,
eru aö fullum helmingi konur.
Einhvern veginn situr þaö í mönnum
setji alveg nýjan svip á verkfallsvörsl-
una.
Þaö kom til dæmis á aUa viðstadda
karlmenn niöri viö höfn, verkfaUs-
veröi, hafnarverkamenn og sjómenn,
þegar nokkrar vaskar konur í verk-
faUsvörslu f undu upp á því í frostinu aö
halda á sér hita með því aö fara í
snúsnú sem er leikur sem karlkyns Is-
lendingar vaxa upp úr um þaö bU sem
þeir hefja nám í átta ára bekk, að eigin
áliti.
En þaö er óefað aö þeir sem fara i
snúsnú hoppa sér til hita, hvaö sem
ööru líður. Og ein verkfallsvörslukona
benti á þaö að auki aö þaö er erf itt fyrir
þá sem horfa á fóUc í sh'kum leik að
beita sér af hörku gegn þeim á eftir.
(Þó menn hafi látið sig hafa þaö aö
hlaða uppgámum.)
Baráttuaöferðir kvennanna hafa aö
sumu leyti verið öðruvísi en áður hafa
verið tíökaöar í verkföUum. Þegar
menn vUja koma í veg fyrir að skip
„Eg vará öskjunni......."
að verkfallsverðir eigi aö vera burða-
miklir karlmenn, tUbúnir til átaka ef
með þarf. En þó BSRB-konur séu aug-
ljóslega ekki karlmenn eru þær þó
karlmenni.
Meöal verkfaUsvarða BSRB er aö
finna baUerínur, kennslukonur, fóstrur
og fleiri konur. Ekki hefur verið kvart-
að yfir því aö þær gangi síður fram í
því en karlmennirnir að sinna störfum
sínum. En öllum ber saman um aö þær
verði bundið við bryggju er þaö líklega
það fyrsta sem mönnum dettur í hug
aö losa landfestar upp af poUunum
áður en sett er fast. En þaö er jafn-
auövelt aö setjast á pollana og sitja
sem fastast. Og einhvern veginn
veigra menn sér viö því að beita harka-
legum aðferðum við aö losa poUana.
Komin rútína
— Þaö er nú komin rútína á þetta hjá
Texti:
ÓlafurB.
Guðnason
Myndir:
Bjarnleifur
Og verkfallsverðir fylgdust með úr brúnni á Álafossi.
Og menn safna heimildum i verkfallinu.