Dagblaðið Vísir - DV - 23.03.1985, Blaðsíða 23

DV. LAUGARDAGUR 23. MARS1985.
23
Friðrik Asmundsson og Rut í sjóferðinni. (Myndin var tekin áður en litarháttur Rutar breyttist tii hins
verra.
Heimavistarliðið.
/h J &■
Vffr þctLu-rn s/ota ■(týora, . ttnn<ur/um au rrL/ n cin rrc
sffrjrirnctsina.lAe'/an s. c l/lffmannatyyctrn. fyn/r'
þza'óarar moTtcþitjrf cy afaLyrin/nycc ofran/ma c/apc/na
/3, ~ / 7 s /i a •"/ &$
/Cczr&r /c/éfyct-f* ^/-auum<uc/t{/s/ia. /
Æsxt /Cctlracfr'fT/'r si-í/har^e/C // ÍTCHcúaui'Æ .
§LC\vlSojT 3ru^oars.0.,tauqai'iorekJcuu. 'l.o
cbVjúco cxaj i lc. .
Úrk gestabók Stýrimannaskólans.
Óli Þór og Sigga taka sólarhæðina
með sextant.
tímann f yrir mat sem var siglingaf ræði hjá Sigur-
geiri Jónssyni. Þar lærðu þær að stinga út í kort og
taka stefnur og fyrr en varði voru þær komnar
meö stefnuna á Englandsstrendur og stungu út í
kortiö meö tilþrifum.
Kafað í lauginni
og kíkt út á sjó
Eftir hádegið fóru þær með strákunum í fyrsta
stigi í tíma í froskköfun í sundlauginni í Vest-
mannaeyjum. Sigurður Oskarsson sá um að leiða
þær í allan sannleikann um leyndardóina köfunar-
listarinnar og áður en varði voru þær farnar að
kafa um alla laug eins og þær hefðu aldrei gert
annaö. Ekki var laust við aö einhverrar afbrýöi-
semi gætti hjá strákunum yfir því hversu góðan
tíma Siggi gaf sér til þess að liðsinna stelpunum
og voru strákamir að skjóta því á Sigga að aldrei
sýndi hann þeim svona natni eins og hann hefði
sýntídag.
Þegar köfunartímanum var lokið var haldiö
um borð í Lóðsinn og farið með honum í smá-
siglingu. Farið var út að loðnubátunum sem voru
að kasta rétt utan við Eyjar og fylgst með veiðum
þeirra um stund. Lónaö var um sundin blá í
norðangolunni og var sýnin til Eyja oft ægifögur
þegar sólargeislarnir vörpuöu geislum sínum yfir
hafflötinn og samspil ljóss og skugga myndaði hin
furðulegustu fyrirbrigðl Lengst af stóð allt liðið
frammi í stafni en kalt var og því var farið inn til
að ylja sér aðeins um stund.
Ekki hafði lengi verið haldið kyrru fyrir í stýris-
húsinu þegar litarháttur Rutar fór að lýsast og
þegar einhver ætlaði aö fara að kveikja sér í
sígarettu taldi hún vissara aö fara út í ferska
loftið, henni væri ekkert um svona sígarettureyk
gefið, alla vega ekki þá stundina. Eftir að út á
dekk var komið að nýju komst fljótt eðlilegur roði
í kinnar Rutar, þannig að hún gat gengið sperrt
frá borði þegar lagst var að bryggju í Eyjum á
nýjanleik.
Kókómjólk og kex
í hádeginu
I hádeginu áttu þær von á að fá veislumat, því
að á Gestgjafanum kvöldið áður höfðu þrír herra-
menn, allir nemendur i Framhaldsskólanum,
boðið þeim að koma og snæða með sér hádegis-
verð í mötuneyti sem rekið var í skólanum í
tengslum við opna viku. Þær mættu galvaskar á
slaginu tólf í Framhaldsskólann en Longarinn,
Laugi og Stebbi Súpermann, sem höfðu komið til
þeirra á Gestgjafanum, kynnt sig og boðið þeim í
mat, sáust hvergi.Líklega hefur matarlyst þeirra
ekki verið komin alveg í formið fyrr en seinna um
daginn þann.
Þær urðu því bara að skella sér upp á vist og
athuga hvort ekki væri þar eitthvað matarkyns.
Ekki var nú nein stórveisla þar þá stundina svo
þær létu sér nægja kókómjólk og kex í hádegis-
verö aö þessu sinni.
Þegar í land kom drifu þær Rut og Sigga sig á
Bjössabar og fengu sér aö snæða því aö kókómjólk-.
in og kexið hafði ekki reynst vera nein afburða
undirstöðufæða og var því hungur farið að segja
til sín. Eftir snæðinginn röltu þær um bæinn og
skoðuðu mannlífið en héldu síöan í átt að vistinni
og komust þangaö eftir að hafa villst og flækst um
igóðantíma.
Næturlífið skoðað á ný
Þegar á vistina var komið beið þeirra pizzu-
veisla sem Bjössi vistarkokkur stóð fyrir. Hafði
hann snarað sér í að baka pizzur og fór ansi létt
með, að eigin sögn. Þær gátu því tekiö til við að
matast að nýju því ekki máttu þær móðga neinn
með því aö segjast ekki vilja, eins og Bjössi hafði
nú lagt sig f ram við matseldina.
Eftir að þær höfðu troðið í sig sáu þær að ekki
var nú víst að kokkurinn hefði lagt sig svo ýkja
mikið fram við matseldina því pakkningar utan af
pizzunum fundust í eldhúsinu, þær höföu bara
verið keyptar tilbúnar úti í búð og hefði víst hver
sem er getað hitað þær upp án mikillar fyrirhafn-
ar.
Fljótlega eftir matinn varð allgestkvaamt á vist-
inni því margir vildu berja þessa kynjagripi frá
Húsavik augum.
Þegar allir höfðu klætt sig upp fór öll strollan
á Gestgjafann þar sem lagiö var tekiö undir for-
söng tríósins Náttsólar, en þar er skipstjóri um
borð Sigurgeir Jónsson kennari í Stýrimanna-
skólanum.
Skroppið var á Mylluhól sem er önnur ölstofa í
bænum og þar var þeim Siggu og Rut boðið hvað
sem þær vildu á kostnað hússins. Þaðan var síðan
haldið á Skansinn þar sem þeim stöllum var boöið
inn og síðan dansað út ballið, en engar sögur fara
af hversu lengi sá dansleikur stóð.
Eldsnemma í sund!
Þær stöllur voru þó mættar í sund eldsnemma
á laugardagsmorguninn og að því loknu fóru
þær síðan í skoðunarferð um eyjuna með þeim
Friðrik Ásmundssyni og Sigurgeiri Jónssyni
sem fræddu þær um ýmis örnefni og sögustaði á
eynni. Farið var á Náttúrugripasafnið og það
skoðað. Hrifust þær mjög af safninu og fannst
mikið til koma að sjá hve fiskamir sem þar eru
eru hændir að safnverðinum en hann gaf þeim
og klappaði á bakið eins og þeir væru hans bestu
vinir.
Þá var haldið á Gestgjafann þar sem þær
snæddu dýrindis máttíö í boði Stýrimannaskól-
ans en síðan tók við afslöppun og rólegheit það
sem eftir var dagsins. Kvöldið var svo að sjálf-
sögðu notað til skemmtanahalds og sáu stýri-
mannaskólanemamir um að það gleymdist ekki
að kynna þeim þann þáttinn í skólalífinu.
Kvaddar með tárum
Ráðgert hafði verið að þær Sigga og Rut héldu
heim á leið frá Eyjum með flugi um hádegisbilið
á sunnudeginum. Ekki gat þó orðið af því þar
sem suðaustanstrekkingur var kominn í Eyjum
og ekki fært til flugs. Varð því úr að þær skelttu
sér með Herjólfi til lands og aumkvaði einn
vélstjórinn þar um borð sig yfir þær og leyfði
þeim aö lúra í koju sinni.
Aður en Rut og Sigga héldu frá Eyjum voru
þær leystar út með gjöfum frá Stýrimanna-
skólanum og nemendum hans. Vom þeim gef nir
bolir með merki skólans, silfurskildir með
merki skólans og ágröfnum nöfnum þeirra
ásamt kortum og baádingum um skólann og
starfsemihans.
Þegar þær fóru um borð í Herjólf fylgdu
peyjamir af heimavistinni þeim niður á bryggju
ásamt Friörik skólastjóra. Þeir kvöddu þær
með virktum á bryggjunni og þegar þær skokk-
uðu léttar upp landganginn og veifuðu í kveðju-
skyni var ekki laust við að sæjust tár í augum
strákanna á bryggjunni. Nú var alvaran fram-
undan og hversdagsleikinn blasti við. Liklega
yrði nú ekkert gaman um næstu helgi, bara
horft á sjónvarp eins og venjulega og allur gleð-
skapur látinn lönd og leið. Eða hvað? Liklegt má
þó telja að þær hugsanir verði horfnar um næstu
helgi og þá verði farið að birta yfir drengjunum
á ný, alla vega geta þeir huggað sig við það að
þeir sjái kannski stelpurnar í vor því einhver
hafði á orði að það væri nú alls óvitlaust að efna
bara til skólaferðalags í vor og fara þá auðvitað
til Húsavíkur.
Af þeim Siggu og Rut er það að segja að
sjóferðin með Herjólfi gekk ágætlega og kom
vélstjórakojan sér vel því þær steinsváfu alla
leiðina til Þorlákshafnar. Aftur á móti var rútu-
ferðin frá Þorlákshöfn til Reykjavíkur hálfgert
ævintýri því snarvitlaust veður var á leiðinni,
stormur og snjókoma, en þó komust þær klakk-
laust til höfuðborgarinnar.
Þær dvöldu í borginni fram eftir vikunni og
kíktu aðeins á menninguna þar en voru hálf-
þróttlausar í næturrallinu enda búnar að eiga
annasama daga í Eyjum.
Sigga hétt heim á leið frá Reykjavík til
Akureyrar á þriðjudag en Rut hélt kyrru fyrir í
borginni eitthvað f ram eftir vikunni og ætiaði að
nota tímann til þess að kíkja á einhverjar
andlegar heilsuhjálparstofnanir enda víst ekki
vanþörf á að hennar eigin sögn, eftir það sem á
undan hefur gengið.
Þar með var lokið draumaferö þeirra Rutar og
Siggu. Ferð sem hafði í alla staði heppnast vel og
verið þeim eftú-minnileg.
Mannltfið, tímatalið
og montið
Eg hafði samband við þær og spurði hvað þeim
væri nú efst í huga eftir aö þessi draumur þeirra,
um að komast til Vestmannaeyja og kynnast þar
starfi Stýrimannaskólans, væri búinn að rætast.
Þær sögöu að efst í huga þeirra væri náttúrlega
þakklæti til DV, Flugleiða, skólastjóra og'
nemenda Stýrimannaskólans og allra þeirra er
höfðu gert það mögulegt að þessi draumur þeirra
rættist.
Þær sögöu aö dvölin í Eyjum hefði verið frábær
og margt þar hefði komið þeim virkilega á óvart.
Þær sögðu að lífið á vistinni hefði verið frjálslegt
og ekkert væri þar til sem væri neitt of persónu-
legt. Sem dæmi um það nefndu þær að það heföi
ekki verið heiglum hent að skipta um föt því engar
hurðir voru læstar og menn áttu það til að rekast
inn þegar ekki stóð sem best á.
Rut sagði að hún hefði nú bara búist við að
fimmtudagskvöldiö í Eyjum yrði rólegt og hún
hefði verið aö hugsa um að taka með sér prjóna,
„en sem betur fer gerði ég það nú ekki, þaö hefði
verið laglegur skandall ef það heföi skeð”, sagði
hún og hló við.
Þær rómuðu mjög náttúrufegurðina í Eyjum og
fannst afar margt áhugavert að sjá, þó voru þær
einna hrifnastar af mannlífinu og fannst þeim
áberandi hversu opiö fólk var og viðmótsþýtt.
Þær sögðu að mjög margir hefðu gefið sig á tal við
þær og tekið þeim eins og þær væru bara innfædd-
arEyjapíur.
Það sem vakti hvað mesta athygli þeirra, þegar
þær ræddu við Eyjabúa, var hversu sérkennilegt
tímatal þeir miðuðu við, allt væri miðað við fyrir
og eftir mikla snjóinn, fyrir og eftir gos og fyrir og
eftir þjóðhátið eða á þjóðhátíö.
Aö lokum sögðu þær Sigga og Rut. „Við vorum
búnar að heyra það áður en við fórum til Eyja að
Vestmannaeyingar væru svo hroðalega montn-
ir. Eftir að hafa dvalist í Eyjum þessa daga og
kynnst fólkinu, náttúrunni og mannlífinu þar þá
segjum við að það sé með Vestmannaeyingana
eins og Þingeyingana, þeir hafi svo margt til að
státa sig af að þeir hafi ærna ástæðu til þess að
vera bara montnir.”
Texti og myndir:
GrímurGisiason.
Helgarblað DV þakkar kennurum og nemendum
Stýrimannaskólans í Vestmannaeyjum, Flugleið-
um og öðrum sem gerðu þennan draum að veru-
leika.