Dagblaðið Vísir - DV - 03.10.1985, Side 36

36
DV. FIMMTUDAGUR 3. OKTÖBER1985.
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Ullmann
gengin
út aftur
Þegar Liv Ullmann skildi við
sálfræðinginn Hans Jacob, þá 26 ára
gömul, strengdi hún þess heit að ganga
aldrei í hjónaband aftur. Við það stóö
hún árum saman, samband viö
Ingmar Bergmann og fæðing
dótturinnar Lynn kom ekki í veg fyrir
aö hún héldi áfram aö forðast
hnapphelduna framar öllu.
En svo bregðast krosstré sem önnur
tré og nú er Liv Ullmann — tuttugu
árum síðar — gengin í hjónaband með
kaupsýslumanni frá Boston — Donald
Saunders að nafni. Vígslan fór fram í
Rómaborg að viðstöddu fjölmenni og
við þaö tækifæri lét dóttirin Lynn þau
orð falla aö hún fengi þarna besta
stjúpföður í heimi. Allt eins og í
ljúfum draumi, vonandi vakna þau
aldrei og lifa bara vel og lengi — í
lukku en ekki í....
Það er fokið i flest skjól þegar
piparjónkan Liv er komin i
hnapphelduna. Hérna á brúðkaups-
daginn með eiginmanninum
Donald Saunders.
André Perugia og Charles Jourdan
hjálpuðust að við skóhönnun á
skvisurnar Garbo, Dietrich,
Hayworth og Peron.
Skórá
Garbo og
Dietrich
Sá frægi hönnuður André Perugia
teiknaði skó á skvísurnar Gretu Garbo,
Marlene Dietrich, Ritu Hayworth og
Evitu Peron á sjötta áratugnum. Viö
framleiðsluna naut hann aðstoðar hins
velþekkta leöursmiðs Charles Jourdan
og það var ekkert smábomsuverð á
skófatnaði þeirra félaga. Tíu þúsund
dollarar fyrir hönnunina — þá var eftir
að greiöa fyrir framleiðsluna — og þær
borguðu allar með bros á vör.
i
Torfþökin eru bæði á gömlum og nýjum
byggingum og að sögn þarlendra með
betra efni til þakklæðninga. Torfið hefur
þarna verið notað frá upphafi byggðar til
vorra daga og virðist síst vera að glata
vinsældum.
í Þórshöfn miðri er gamli borgarhlutihn
varðveittur næstum óbreyttur. Húsum
er vel við haldið og þrátt fyrir þröngar
götur er umferð bifreiða ekki bönnuð.
hjá frændum vorum Færeyingum
Húsbyggingar eru helsta tómstunda-
iðja margra launþega hérlendis og það
þykir ekkert tiitökumál að fólk taki sér
það fyrir hendur aö byggja sjálft yfir
sig og sína — einu sinni eða jafnvel
tvisvar á lífsleiðinni. Hönnun húsanna
er á síöustu árum í höndum fagmanna
en áður vildi brenna viö að hver byggði
eftir sínu höfði enda hafa íslendingar
stundum átt í erfiðleikum með að láta
aöra segja sér fyrir verkum.
Af þessu leiddi meðal annars að útlit
og lögun húsa fór nokkuð eftir geöþótta
húsbyggjendanna sjálfra, sitt lítið af
hverju sótt til hinna ýmsu landa og upp
hafa risið byggingar með alls kyns
yfirbragöi — allt frá rammgerðum
virkjum eða heimskautaskúrum til fín-
gerðra suðrænna hallarmúra. Steypa í
veggjum undantekningarlaus regla og
sama má segja með járn á þökum.
A gósentímum steyptu kassanna
fylgdu í kjölfariö flöt þök og þá mátti
alls ekki reisa hús úr timbri — hentaði
ekki íslenskum aðstæðum að mati
fræðinganna — og torfþök hurfu
algerlega af sjónarsviðinu. Timburhús
fengust hvergi sett niður i borgar-
landinu, þeim sem fyrir voru var illa
eða ekki haldið við, helst rifin hið allra
fyrsta og í þeirra stað risu stórhýsi úr
gleri og steypu.
Morgunblaöshöllin er glöggt dæmi
um þá þróun sem átti sér stað á
þessum árum viö útrýmingu gömlu
húsanna — byggingin skagar eins og
illkynja æxli út úr götumyndinni í
Aðalstrætinu. Einhverjir sérvitringar
hófu baráttu gegn því að timbur-
húsunum yrði með öllu útrýmt þannig
aö einstaka fyrirfinnast ennþá hérna í
miðbæ Reykjavíkur en erfitt reynist
samt að benda á heillega mynd eöa
rökrétta þróun í íslenskri byggingar-
list af þessum sökum.
Frændur okkar Færeyingar virðast
ekki eins áhrifagjarnir og við hérna á
Textiog DV-myndir:
Borghildur Anna
næstu eyju í norður ef dæma má af
húsagerð þar í landi. Timburhús eru
þar í meirihluta þrátt fyrir svipað
veðurfar, torfþök eru algeng sjón og
ris eöa burstir meginþemað. Steypan
er ekki jafnvinsæl og hérlendis,
steypukassarnir varla finnanlegir í
höfuðstaðnum Þórshöfn og enn síður í
sveitum eöa þorpum.
Nýrri húsin lúta sömu lögmálum,
nýleg hótelbygging sem nefnist Hótel
Borg er lágreist hús með torfþaki ,og
sama gildir um Natóstöðina í næsta
fjalli — sem líklega er ein fallegasta
herstöð í heimi. Hönnuð inn í fjalls-
hlíöina meö torfþaki og allar línur
aflíðandi eftir landslagi í grenndinni.
Hvað Færeyingar hefðu að segja um
útlit okkar Natóstöðvar í Keflavík er
ekki gott aö segja en varla vekti hún
mikla hrifningu.
Menningararfur þessara nágranna
okkar á næstu eyju hvað húsagerðar-
list áhrærir er vandlega varðveittur og
þeir eru blessunarlega lausir við
vandamál eins og alkalískemmdir og
vatnsleka frá flötum þökum. Nýrri
einbýlishús eru eðlilegt framhald
sömu stefnu og þeir hafa haldið í
gegnum árin, sama má segja um
stærri byggingar eins og stór-
markaðinn þeirra nýja sem er vinaleg
burstabygging úr timbri og gleri.
Snyrtimennska og nákvæmni virðist
Færeyingum í blóð borin, allar götur
vandlega steyptar eða malbikaöar og
húsum vel við haldið. I eldri bæjar-
hlutum, þar sem þröngt er um aksturs-
leiðir, stendur á stöku stað EINRÉTT-
IS eða EINVEIGIS og þá er hægt að
treysta því að ekki er rúm fyrir nema í
hæsta lagi einn bíl og hann af minni
gerðinni. Það má ýmislegt af þessum
frændum okkar læra og því kannski oft
verið leitað héðan langt yfir skammt á
hinum ýmsu sviöum.