Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.1985, Blaðsíða 14

14
DV. LAUGARDAGUR 23. NOVEMBER1985.
Friður
á Lækjar-
torgi
„Hljómsveitin spilar lagið sem lengi var á topp 50 Rásar 2: ísland fyrir
stafni (Rainbow Navigation), stutt og kröftugt lag sem grípur alla við
fyrstu áheyrn. Strax að laginu leiknu bregður hljómsveitin sér í hitt
lagið sem komst í BBC: Radar Deployment, betur þekkt á íslandi sem
Fögur er hlíðin.“
Það er fjölmenni í bænum og
straumurinn liggur austur Strand-
götu og Löngustétt og snýst eins og
kvöm á Torginu. Lilli er ekki svo
vitlaus að skilja ekki að éitthvert
muni tilefnið. KFUM áttatíu ára?
Hann mætir hópum af skraut-
klæddum unglingum. Sumir eru
íklæddir svörtum kuflum, merkis-
berar dauðans, aðrir hafa sett upp
náhvítar helgrímur og halda á skilt-
um með myndum af sveppum, kross-
um, og sprengjum. Didda er í einum
unglingahópnum, næstum því
ókennanleg því hún hefur sett bláan
farfa í stuttklippt hárið. Brúni leður-
jakkinn hennar er merktur Crass og
(A) (A) í bak og fyrir.
Lilli! hrópar hún, þú ætlar þó ekki
að fara á fundinn hjá Varðberg og
hinum Natóhórunum?
Lilli veit ekkert um það, hann er
bara að fara til fundar við Gullu hjá
Luktinni gömlu. Hann veit ekkert
um að til er tvenns konar friður,
vopnlaus og vopnaður og endalaust
barist um hvor kosturinn sé hald-
betri.
Eh, omligronk, stamar Lilli og
langar til að segja Diddu að hann sé
alls ekki að aðhafast neitt sem henni
geti verið á móti skapi. Hann myndi
aldrei gera slíkt. Lilli skiptir sér
aldrei af pólitík, fatalistar eins og
hann eiga sér aðeins eina stefnu og
hún er sú að láta allt og alla afskipta-
lausa. Það hefur líka reyndar alltaf
verið affarasælast, lítið á mannkyns-
söguna, hún greinir einvörðungu frá
hörmungum afskiptaseminnar.
Omlígrunk, hrópar Lilli en Didda
er upptekin við að stæla við feitlag-
inn hevímettalla. Það sýnist vera
hiti í umræðunni, þau steyta hnefana
hvort framan í annað og svo slást
þau eins og hundur og köttur. Lilli
kærir sig ekki um að sjá hvað úr
þeim viðskiptum verður, hann hefur
andstyggð á ofbeldi, að minnsta kosti
ef það er ekki bara á fílmum og í
bókum.
Mannþröngin þéttist sem nær
dregur Persilfrúnni og verður að
vegg úr kápum, treflum, holdi og
frökkum þegar komið er upp að ís-
landsbanka en er einna þéttust við
Lækjarbakk'ann.
Við Thomsens Magasín stendur
hljómsveitarpallur á hjólum og ung-
ir, snoðklipptir menn eru að róta í
tólum og tækjum. Það ýlfrar og
ískrar í hátölurunum og einn er að
testa mækinn og ísl-enskan hans
glymur yfir manngrúann.
Lilli treður sér í gegnum iðandi
kösina, trampar á tám og treður á
hælum, rekur sig á horn barnavagna
og festir sig i mittislindum karla og
kvenna. Eftir margar árangurslitlar
atrennur nær hann loks að gamla
ljósinu sem Torfusamtökin grófu upp
í kjallara Höfða og plöntuðu á sinn
upprunalega stað við Lækjarbrúna.
Hann fer út á brúna og tyllir sér
upp við rekkverkið. Af brúnni er
tiltölulega góð yfirsýn, ys og þys allt
í kring; margt ungt fólk með öfga-
drætti í skarplegum, áhyggjupíndum
andlitunum gengur á milli manna
og boðar frelsun eins eða annars
minnihlutahópsins heima og erlend-
is.
Allir eru að berjast gegn kúgun
hvort sem hún birtistj hommahatri
á innlendum diskótekum eða barna-
morðum í Mið-Ameríku. Ein undan-
tekning: Ásgeir Hvítaskáld.
Má ekki bjóða þér bók eftir sjálfan
mig, ég kostaði hana sjálfur.
Lilli læst ekki heyra en Ásgeir gefst
ekki upp við svo búið.
Viltu ekki endurheimta gleði
barnsins? spyr skáldið einlæglega.
Uml, gronk, plonk. Jú, sannarlega,
hugsar Lilli og er kominn á fremsta
hlunn með að spyrja hvað barns-
gleðin vegi í krónum en þá er skáldið
horfið sjónum, drukknað í mann-
hafinu.
Má ekki bjóða þér að skrifa hérna
á listann til að mótmæla atvinnu-
leysi í Evrópu og Ameríku? spyr
falleg stúlka með spangir.
Hronk, hrumpf, atvinna er ekki af
hinu góða, muldrar Lilli feimnislega
en stúlkan heyrir ekki þennan sann-
leika sem Lilli og Magnús strætóbíl-
stjóri hafa komist að í sameiningu.
Viltu ekki fulla atvinnu alls stað-
ar? Að fólkið fái kaup til að lifa, allir
eigi sitt hús og hafi það næs? Þetta
er falleg stúlka og erfitt að standast
bros hennar og neita að skilja nafnið
sitt eftir á undirskriftalistanum
hennar.
Ekk'ert atvinnuleysi af því allir eru
sveittir við að skrúfa sína skrúfuna
hver í nýja MX og bera enga ábyrgð
á afleiðingunum, tuldrar Lilli en
hann fær ekki komist undan stúlk-
unni sem er eftirgangssöm.
Hann hripar nafnið sitt á listann,
óskýrt svo það verði ekki auðveld-
lega lesið úr því. Stúlkan þakkar
pent fyrir sig með blíðu brosi og snýr
sér að næsta manni sem óhikað skrif-
ar undir án þess að vita hvað á blað-
inu stendur.
Lilli þarf ekki að skammast sín
fyrir að hafa svikið skoðanir sínar
og Magnúsar. Hann sér að allir á
Torginu skrifa undir allt sem að þeim
er rétt. Allir vilja Sakaróv lausan
úr Gorkí og Sovétmenn úr Afganist-
an, ennfremur að USA hætti að
stríða Nicaragua og hætti afskiptum
af landinu sem kennir sig við frelsar-
ann, allir vilja hengja nauðgara án
dóms og laga og meðmæltir að pynt-
ingum verði hætt um heim allan.
Tíma-Tóti er mættur á staðinn,
hann sækir i fjöldann. Fyrir nokkr-
um árum var þessi maður ríkasti
Siglfirðingur í heimi og átti apótekið
og fleiri arðbær fyrirtæki; seldi síld-
arbræðsluna í tæka tíð. Einu sinni
flaug Ómar þangað og tók við hann
viðtal af því að karlinn þótti
skemmtilega skrýtinn, til dæmis vissi
hann alltaf hárnákvæmlega hvað
klukkunni leið, skeikaði ekki nema
plús eða mínus sjö sekúndum.
Viðtalið var að vonum landsfleygt
og Broadway fékk Tíma-Tóta til að
koma fram á skemmtunum, í hléum
fegurðarsamkeppna af ýmsu tagi svo
Tíma-Tóti hafði nóg að gera og var
mikið umtalaður.
Frægðin og gjálífið sté Tíma-Tóta
til höfuðs og hann seldi fyrirtækin
fyrir norðan og flutti í bæinn og
hugðist lifa af gáfu sinni. En frægðin
varð skammæ og að tveimur mánuð-
um liðnum mátti enginn heyra á
hann minnst án þess að fá velgju.
Þar með var grundvellinum kippt
undan Tíma-Tóta, peningarnir ent-
ust honum ekki því gjálífi kostar sitt.
Núna er hann alltaf á vakki í bænum
og aðstoðar hreinsunardeild borgar-
innar við að hreinsa úr döllunum.
Én Tíma-Tóti er enn samur við sig,
hann er talandi klukka eins og sú í
núllfjórum, hann er alltaf að til-
kynna tímann, eitt eilífðar memento
mori. Þarna skýst hann yfir brúna
og stansar hjá Lilla og hnusar að
honum, mænir á hann opinmynntur
og glaðeygður.
Fimmtán þrjátíu og fimm, bíp! segir
hann upp í Lilla og hallar sér aftur
og bíður eftir hrósinu.
„Slappiði af! hrópaði Bubbi til
fólksins...Fólk sem fallið hafði í
lækinn kom nú brosandi upp á
bakkann.“
ÞU
LEGGUR
AF STA

í ökuferð er ökumönnum skylt að sjá til þess að öryggisbúnaður bifreiðarinnar sé í fullkomnu
lagi.
Einnig er lögboðið að nota öryggisbelti vegna þess að rannsóknir hafa sýnt að banaslysum
og alvarlegum áverkum fækkar, ef þau eru notuð.
REVNSLAN SÝNIR AÐ EKKERT KEMUR í VEG FYRIR SLYS Á SJÓ NEMA
ÁRVEKNI, DÓMGREIND OG KUNNÁTTA SJÓMANNA SJÁLFRA.
ÖRYGGISMÁLANEFND SJÓMANNA
rpidas