Dagblaðið Vísir - DV - 11.01.1986, Blaðsíða 19

18
DV. LAUGARDAGUR11. JANÚAR1986.
Ágúst Hróbjartsson er fasteignasali suður á Spáni:
Mallorka ekkí
Fasteignasalinn og frú hans hafa ekki áhuga á að lepja dauðann úr skel á íslandi.
Sigrún Guðmundsdóttir, eiginkona íslenska fasteignasalans, á Buggy
bílnum sem Ágúst notar eingöngu þegar mjög heitt er í veðri.
„Ég bý í ágætri íbúð við ströndina í
Palma. Sundlaug við dymar, tenni-
svöllur þar við hliðina og svo er mini—
golf í portinu. Ég á tvo bíla þarna úti;
einn Talbot og svo Buggy -bil sem ég
nota þegar mjög heitt er í veðri. Hér
heima á ég hins vegar Daihatsu
Charade sem ég geymi i bílskúrnum
við íbúð mína í Reykjavík. Ég sé ekki
eftir því að hafa flutt til Spánar og ég
kem ekki heim í bráð til þess eins að
lepja dauðann úr skel.“
Zorro frá Keflavík
Þetta segir Ágúst Hróbjartsson, fyrr-
um fasteignasali í Reykjavík og núver-
andi fasteignasali á Mallorka. I 18 ár
rak hann fasteignasöluna „Samning-
ar og fasteignir" í Reykjavík en fyrir
5 árum tók hann sig upp, flutti til
Mallorka og hóf störf hjá spænskri
fasteignasölu sem heitir „Gimsa“ í
símaskránni.
Ágúst verður fímmtugur á næsta ári
og þó að hann sé alinn upp í Keflavík
líkist hann meira Spánverja er. islend-
ingi; dökkur á brún og brá, svart-
klæddur með hvítt belti, í svörtum
leðurstígvélum eins og Zorro, yfirvara-
skegg , glóðarauga og blóði storkið nef
eins og Spánverji sem lent hefur á
kvennafari með vitlausri konu.
„Nei, nei, enga vitleysu! Ég datt
hérna á stéttinni fyrir utan húsið á
svellbungu," segir sá dökki og hlær
eins og útlendingur. Við fætur hans
dillar sér lítill, hvíthrokkinn kjöltu-
rakki sem gegnir nafninu Lubbi. Lubbi
á heima á Islandi og sér ekki fóstra
sinn nema einu sinni á ári þegar Ágúst
og eiginkona hans, Sigrún Guðmunds-
dóttir, koma heim til að heilsa upp á
ættingja og vini.
-En hver ætli sé munurinn á því að
selja ibúðir í Palma eða Reykjavík?
Viðskipti á veitingahúsum
„Fasteignasala er sjálfri sér lík hvar
sem er í heiminum. Á Mallorka sitjum
við hins vegar ekki inni á skrifstofum
í kæfandi hita og gerum samninga. í
staðinn hittum við viðskiptavini okkar
á veitingahúsum eða börum og ræðum
málin. Vinnutíminn er líka annar.
Viðskiptavinir mínir eru að mestum
hluta Svíar, Þjóðverjar og Bretar sem
koma til Mallorka til að hvíla sig um
leið og þeir litast um eftir íbúð. Þeir
hafa engan áhuga á að eyða deginum
í viðskipti, kjósa heldur að nota kvöld-
in til slíks í huggulegheitum þegar
sólin er sest. Þá er glösum gjaman
lyft...“
-Getur Bakkus ekki verið skeinu-
hættur þama á ströndinni?
Bakkus á ströndinni
„Jú, Mallorka er hættuleg fyrir vín-
hneigt fólk. Ég hef horft upp á marga
sem beinlínis hafa þurft að flytja eitt-
hvað annað til að koma sér út úr
drykkju. Oft er þetta fólk sem hefur
fjárfest í húsum og haft í huga að
setjast að á Mallorka. En vínið hefur
vafist fyrir því og fólkið hreinlega lagt
á flótta. Sjálfur reyni ég að passa mig
þó sá dagur líði vart að ég fái mér
ekki eitt koníaksstaup. Oft byrja ég
daginn á því að drekka morgunkaffí
með félögunum á ákveðnum bar þar
sem við ræðum verkefni dagsins og þá
fylgir koníaksstaup ósjaldan með
morgunsnúðnum. Þa'rna koma líka
lögreglumenn og fá sér 2-3 staup áður
en þeir byrja að vinna. Svona er lífið
á þessum slóðum og ekkert við því að
segja. Enda kostar kaffi og koníak'
ekki nema 37 krónur á veitingastað.“
4 plastpokar
-Hvað kostar þá sígarettupakki?
„10 krónur. Og svo geta tveir farið
úr að borða súpu, nautasteik, eftirrétt
og Trish Coffee fyrir 250 krónur á kjaft.
ÞeLa er náttúrlega allt annað líf en
fólk hefur möguleika á að lifa hér á
landi,“ segir Ágúst og bendir á fjóra
plastpoka sem liggja úti í horni í eld-
húsinu hjá honum:
„Þegar ég kom heim í jólaleyfið núna
fór ég út í búð til að kaupa inn. Það
vantaði bókstaflega allt eins og verða
vill þegar maður er fjarverandi lengi;
matvörur, þvottaefni, skrúbba og guð
má vita hvað. Og hvað heldurðu að
ég hafi borgað í búðinni?"
-Með krítarkorti!
„Nei. Ég borgaði 20 þúsund krónur
og allt komst í þessa fjóra plastpoka.
Þetta samsvarar 75 þúsund pesetum
og á Mallorka hefði ég þurft heilan
vörubíl til að aka vörum heim fyrir þá
upphæð. Þetta segir meira en mörg
orð. Ef íslensk fjölskylda er að reyna
að skrimta fyrir 25 þúsund krónur á
mánuði í daglegar nauðsynjar þá er
hægt að lifa kóngalífi á Mallorka fyrir
þá upphæð."
Suðupunktur og sólskin
En það er ýmislegt annað en pening-
ar í þessu lífi, hvort sem um er að
ræða fasteignasala eða aðra. Það ætti
Ágúst Hróbjartsson að víta eftir að
hafa selt Islendingum íbúðir í 18 ár -
og það fyrir daga verðtíyggingarinnar:
„Hér heima var ég svo stressaður að
það náði ekki nokkurri átt. Ég var
bókstaflega á suðupunkti á hverjum
degi. Það er ekki hægt að líkja því
saman hversu betur manni líður þama
úti.“
Enda fá spænskir fasteignasalar 5
prósent af söluverði hverrar eignar á
móti 2 prósentum hér heima.
„Eftir að verðtryggingin kom til
hefur hallað verulega undan fæti hjá
íslenskum fasteignasölum. Ég held að
enginn óbrjálaður maður myndi kaupa
sér fasteignasölu í dag. Kunningjar
mínir, sem eru í þessari atvinnugrein
hér heima, hafa verið að éta undan sér
á undanfömum árum i stað þess að
bæta við. Ég hef ekki áhuga á að taka
þátt í þeim leik.“
Sími og flug
Ágúst Hróbjartsson ætlar að halda
sínu striki og hverfa í mannhafið á
Mallorka; synda í sundlauginni, taka
tennisleik og sleikja sólina á meðan
hann bíður eftir að viðskiptin geti
hafist á veitingahúsunum í ljósaskipt-
unum. Á Mallorka búa 700 þúsund
manns og á aðalferðamannatímanum
bætast 7-8 milljónir ferðamanna við.
Þó er Mallorka 29 sinnum minni en
ísland en gróðurinn helmingi meiri.
Fjarvistir frá vinum og ættingjum
heima á íslandi eru heldur ekkert að
vefjast fyrir íslenska fasteignasalan-
um, eða eins og hann segir sjálfur:
„Við emm með síma og getum hringt
heim hvenær sem er. Svo er ekki nema
fjögurra tíma flug á milli Palma og
Keflavíkur; það er svona álíka langur
tími og fer í eina venjulega bíóferð
með kaffi á eftir. Ég held að Islending-
ar ættu að athuga þá möguleika sem
bjóðast á stað eins og Mallorka.
Reyndar er ég þeirrar skoðunar að
íslensku verkalýðsfélögin ættu að
kaupa eða jafnvel byggja heilu blokk-
irnar í Palma fyrir félagsmenn sína.
Það væri hreinasta kjarabót svo ekki
sé minnst á ellilífeyrisþegana sem
gætu lifað góðu lífi þarna suður frá á
lífeyri sínum. Hins vegar ættu einka-
aðilar, sem eru að hugsa um að fjár-
festa í heilu húsunum, að fara varlega
í sakirnar. Það er skoðun mín að slík
fjárfesting geti ekki borgað sig nema
2-3 fjölskyldur taki sig saman og full-
nýti húsið með börnum og barnabörn-
um.
Spænsk hús fyrir ísl.kr.
Annars skilst mér að Islendingum sé
bannað að eyða gjaldeyri í húsakaup
erlendis þó að maður sé alltaf að heyra
um einn og einn sem hefur gert það á
skjön við öll lög. Hina get ég frætt á
því að þeir geta fyrirhafnarlaust keypt
hús á Spáni af mér og borgað í íslensk-
um krónum. Það verður þá bara minn
höfuðverkur hvernig ég breyti þeim í
gjaldeyri," segir Ágúst, hlær aftur eins
og útlendingur og rymur svo á
spænsku:
„Queres eomprar uno
apartamento?“(Viltu kaupa íbúð?)
-No! (Nei!)
„Voy a tomar el sol.“(Þá fer ég í
sólbað.)
EIR.
DV. LAUGARDAGUR11. JANÚAR1986.
1S
Ágúst Hróbjartsson á heimili sínu í Reykjavík: - íslenskir fasteignasalar hafa verið að éta undan sér á undanförnum árum. Ég vil frekar stunda mín viðskipti á veitingahúsun
suður á Spáni. DV-mynd KA.