Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.1986, Blaðsíða 16

16
DV. LAUGARDAGUR 28. JÚNl 1986.
Beaivvas-leikhópurinn frá Kauto-
keinó sló í gegn í Reykjavík á
fimmtudagskvöldið þegar hann sýndi
verk sitt, Áningarstaður í þúsund ár,
á norrænni leiklistarhátíð áhuga-
manna. í lok flutningsins risu
áhorfendur úr sætum og fögnuðu
ákaft - og trúlega nokkuð liðið síðan
leikhópur höfðaði svo kröftuglega til
áhorfenda af sviði Þjóðleikhúsins við
Hverfisgötu. Samamir fluttu Áning-
arstaður í þúsund ár, frásögu sína
af þróun kúgunar og mannlífs í lönd-
um Sama undir Norðmönnum,
Svíum, Finnum og Rússum.
Norræna leiklistarhátíðin fyrir
áhugamenn var nú haldin í fjórða
sinn. í Reykjavík og nágrenni hafa
undanfama daga verið tugir áhuga-
leikara frá öllum norrænu málsvæð-
unum. Við undirbúning hátíðarinnar
var að því stefnt að hver leikhópur
skyldi sækja sér yrkisefni með sínu
lagi í norræna þjóðtrú eða menningu
- markmiðið var að bregða ljósi á
norræna sögu og mannlíf með að-
ferðum leiklistarinnar.
Framlag íslands á hátíðinni var
þríþætt: Svört sólskin eftir Jón
Hjartarson, í uppfærslu Leikfélags
Kópavogs, Sálir Jónanna sem Hug-
leikur, ungt áhugafélag úr Reykja-
vík, sýndi og Galdra-Loftur í
flutningi Leikfélags Hafnarfjarðar.
Að skilja hvert annað
Það var í fyrsta sinn í sögu nor-
ræns leiklistarsamstarfs að saman
komu allar norrænar þjóðir. Danir,
Finnar, Norðmenn, Svíar og íslend-
ingar hafa áður mæst á slíkum
hátíðum, en að þessu sinni slógust
Færeyingar, Grænlendingar, Samar
og Álandseyingar í hópinn. Ekki er
annað hægt að segja en þær síðast-
nefndu þjóðir hafi sett sérstakt mark
sitt á hátíðina - og að dómi undirrit-
aðs voru það Samarnir og Færeying-
amir sem verðskulduðu sérstaka
athygli fyrir sitt framlag. Reyndar
verður það og að segjast að Beaiv-
vas-leikhópurinn og Havnar Sjón-
leikarafélag frá Þórshöfn standa við
mörk þess að teljast atvinnuleikhús.
Það sýndi sig og á þessari hátíð að
forsendur hvers hóps fyrir sig eru
ólíkar og aðferðir þeirra hvers um
sig við að koma á svið sýningu eru
með ýmsu móti. Hér á íslandi hefur
það tíðkast meðal öflugri áhugaleik-
félaga að velja verkefni sem mjög
tekur mið af atvinnuleikhúsunum.
Ráðinn er menntaður leikstjóri sem
síðan vinnur með áhugafólkinu í
einn eða tvo mánuði og leikarar gera
sér far um að túlka bókmenntalegar
leikpersónur eftir bestu getu.
Annars staðar um Norðurlönd
virðast menn líta áhugastarfið öðr-
um augum en hér.
í sumum tilvikum er fremur um
eins konar leshring að ræða. Allir
sem nærri væntanlegri sýningu
koma eru áhugamenn. Leiðbeinend-
ur líka. Og tíminn, sem til undir-
búningsins fer, getur verið heilt ár.
Svo var til dæmis um hópinn frá
Stockholms Teaterverkstad sem
sýndi fágaða og fallega sýningu
byggða á sögum úr norrænni ásatrú
um dauða Baldurs.
Auk Svíanna sótti Leikfélag Kópa-
vogs efnivið sinn í norræna goðatrú
og fékk Jón Hjartarson leikara og
skríbent til að skrifa fyrir sig verk í
þá veru. Og Færeyingar gengu í
sömu smiðju. Þeir fengu Regin Djur-
huus Patursson, ungan og efnilegan
höfund, til að skrifa sérstaklega leik-
rit sem tengir goðafræðina færey-
skum menningararfi og viðhorfum
fornum og nýjum. Af því varð einkar
ljóðræn og skemmtileg sýning.
Það verður ekki annað sagt nú,
undir lok þessarar hátíðar, en að
leiklistin fari hiklaust yfir þau
landamæri sem tungumál marka.
Samamir töluðu ákaflega skýrt til
áhorfenda og það án þess að nota
sérstaklega mörg orð. Þeir höfðu til-