Dagblaðið Vísir - DV - 14.10.1986, Side 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 14. OKTÓBER 1986.
Spumingin
Hvernig túlkar þú niður-
stöðu leiðtogafundarins?
Gunnar Björnsson húsvörður: Ég
varð fyrir vonbrigðum, ég reiknaði
með einhverju sem aldrei varð neitt.
Laufey Pálsdóttir ellilífeyrisþegi: Ég
varð hrædd en er samt fegin að fund-
inum er lokið. En nú veit maður
ekkert hvað tekur við.
Þráinn Löve, fyrrverandi kennari:
Mér fannst niðurstaðan dapurleg.
Ég bjóst við betri árangri.
Kristín Erna Jónsdóttir húsmóðir:
Ég átti von á því að meira kæmi út
úr þessum viðræðum, sérstaklega
vegna þess að þær voru framlengdar.
Ólafur H. Ólafsson viðskiptafræðing-
ur: Hver veit hvernig á að túlka
niðurstöðuna? Ég varð fyrir von-
brigðum, það var svo gaman að fá
þá hingað.
Anna Brynjarsdóttir húsmóðir: Mér
fannst ekkert koma út úr viðræðun-
um hjá þessum mönnum. Maöur
vonaði svo að einhver árangur
næðist.
Lesendur
Hvemig er hægt að
draga úr umferðarslysum
Jóhann Þórólfsson skrifar:
Nýlega lést ungur ökumaður, að-
eins átján ára, í umferðarslysi, svona
slys kemur við alla þó að sjálfsögðu
sé það sárast fyrir aðstandendur, ég
votta þeim samúð mína við þetta
hörmulega slys.
Sjálfur er ég nú búinn að aka bíl
í fimmtíu og fjögur ár og þykist nú
hafa eitthvert vit á umferðarmálum.
Skrifaði ég um þau í fyrra og gerði
íyrirspum til Umferðarráðs og lög-
reglu sem mér var siðan svarað. En
tillaga mín var að hækka aldurinn
til að fá ökuleyfi í 20 til 22 ára og
svarið hjá þeim var að þeir sæju
ekki að það breytti neinu. Þessu er
ég engan veginn sammála því 17 ára
unglingar eru nú hálfgerðir krakkar
ennþá, enda hef ég veitt því athygli
að flest bifreiðaslysin eru einmitt hjá
þessu unga fólki á aldrinu 17 til 19
ára.
Því ekki að reyna þetta í 1 til 2
ár og athuga hvaða reynslu það
myndi færa okkur, ég vil meina að
það dragi úr umferðarslysum. Ef
Umferðarráð er með eitthvert betra
ráð á takteinum þá væri það mjög
vel þegið ef þeir myndu svara þessu.
Bifreiðaslys eru það alvarleg mál
að það verður að reyna að draga úr
þeim með öllum tiltækum ráðum.

Það verður að reyna að (ækka umferðarslysum.
Ekki nærgætninni fyrir að fara
Ámi Ömólfsson skrifar:
I 214. tölublaði DV 20. sept. sl. las
ég grein er bar yfirskriftina: Dauður
maður á Klofningsheiði. Undir
henni voru stafimir G.K.
Ég hef oft fimdið sárt til þess hve
fólk getur verið hugsunarlaust þegar
það finnur hvöt hjá sér til að skrifa
um liðna atburði og hrakföll í lífi fólks,
ekki síst þegar fjallað er um einhver
aíbrot manna. Dómur almennings er
þyngsta refsing sem maður getur hlo-
tið og skiptir þá litlu réttlæti hans eða
ranglæti. Honum verður trauðla
hmndið og hann er aldrei skilorðs-
bundinn. Þó segir svo í refsilögum
okkar að enginn eigi að teljast sekur
fyrr en opinberir dómstólar hafi dæmt
hann. En almannarómur spyr ekki um
það.
Fjölmiðlamenn, sem leita dyrum og
dyngjum, nætur sem nýta daga, að
„sögulegum" og gómsætum greinaefn-
um í fórum liðinnar tíðar til þess að
hygla lesendum sínum muna heldur
ekki eftir því að það varðar við íslensk
lög að smjatta á og fara fjálglegum
orðum um afbrot manna, lífs og lið-
inna, eftir að þeir hafa tekið út þá
refsingu sem þeim var dæmd. Þá eiga
þeir rétt á griðum um þau mál. Stend-
ur ekki líka einhvers staðar að hinir
dauðu eigi að fá að taka sinn dóm
með sér?
Maðurinn, sem frá er sagt í nefndri
grein, hét Sigurður Jóhannsson og
þess er einnig gætt vel að viðumefhið,
sem honum fylgdi, gleymist ekki og
þykir ekki duga minna til þess en
þrástagast á því í greininni. Sigurður
var aldrei dæmdur, ekki einu sinni á
líkum. Súgfirðingamir, sem þeir
Salomon og Sigurður vom að fylgja,
sögðu að í ferðinni hefði Salomon ve-
rið að biðja Sigurð að róa með sér
næsta vor. Sýnir það að ekki hefúr
verið óvild á milli þeirra en Sigurður
var talinn afkastamaður til verka.
Sigurður bjó síðustu ár sín í Súg-
andafirði í næsta húsi við foreldra
mína. Þetta hús stendur enn þótt liðin
séu nær sextíu ár síðan búið vai' í því.
Ég sem þetta rita man aðeins eftir
einu atviki í mínu lífi sem snertir Sig-
urð, enda var ég tæplega fimm ára
þegar hann dó. Þetta atvik var þegar
Móri, hundurinn hans, dró mig hang-
andi í rófu sinni upp að húsi Sigurðar.
Þá hló Sigurður svo dátt og mikið að
ég hef ekki gleymt því síðan. Þessi
minning hefur alltaf verið mér vitnis-
burður um það hve Sigurður var
bamgóður og glaðlegur og aðlaðandi
maður við nágranna sína, unga sem
aldna.
G.K. segir í grein sinni að nágrönn-
um hans á Flateyri hafi staðið ógn af
honum.
Þessu á ég bágt með að trúa, ég
heyrði foreldra mína aldrei kvarta
undan Sigurði eða minnast á að fólk
hefði óttast hann. Móðir mín sagði
mér að hann hefði ærið oft hampað
mér á hné sér. Ég vil einnig geta þess
að eftir að Guðbjörg, kona Sigurðar,
dó og böm hans vom farin að heiman
eldaði móðir mín fyrir hann á kvöldin
og sendi böm sín með matinn upp í
hús til hans. Ekki bar það vott um að
hún hræddist hann.
Ég kynntist þrem bömum Sigurðar,
sem nú em öll látin. Þau vom gott
gólk og nýtir þjóðfélagsþegnar og ég
vissi að þeim þótti vænt um föður sinn.
Mörg bamaböm Sigurðar em á lífi.
Ég þekki tvo dóttursyni hans, sem búa
í Kópavogi, og ég veit deili á fleiri
niðjum hans. Þetta er allt ágætisfólk.
Hvemig heldur þú, G.K., að þessu
fólki sé innanbijósts þegar það sér
smjattað á ógæfu afa síns hvað eftir
annað með þessum hætti?
Sigurður Jóhannsson og Guðbjörg
Einarsdóttir fluttust til Súgandafjarð-
ar árið 1900 og bjuggu á Gilsbrekku í
10 ár áður en þau fluttu til Suður-
eyrar. í Súgfirðingabók lýsir kunnug-
ur og glöggur maður Sigurði svo:
„Hann var vel gefinn, dálítið íbygginn,
gamansamur og kastaði oft fram vísu“.
Slíku er ekki haldið á loft í greinum
á borð við þá sem áður getur.
Ég vona að við lestur þessara orða
fái fólk aðra mynd af Sigurði en fram
kom í grein G.K.
Vegna greinar
Jóhónnu
Sigurðardóttur
öiyrki skrifar:
í tilefni af grein, er birtist í DV
um daginn, þar sem Jóhanna skrif-
ar mjög skömglega um lágiauna-
konur á vinnumarkaði, og gott eitt
er um að segja, vil ég benda á að
hún gleymir stómm hópi kvenna,
sem em langt þar fyrir neðan. Á
ég þá við öryrkja sem hafa aðeins
á milli fjórtán og fimmtán þúsund
krónur á mánuði. Jóhanna er sjálf
í tryggingarráði og ætti því að
beita sér fyrir að slík smánarlaun
hyrfú af Islandi.
Tók einhver upp
Á heitu sumri?
Maike Hanneck skrifar:
Helgina 26. 27. sept. sl. var sýnd
í sjónvarpinu myndin „Along hot
summer" (Á heitu sumri) sem mér
þótti mjög góð. >Ég vildi gjaman
sjá hana aftur og/eða eiga hana á
myndbandi. Þess vegna spyr ég:
er ekki einhver sem tók hana upp
og getur látið spóluna eða spólað
hana yfir á aðra með hjálp ann-
arra . Ég get borgað spólumar og
eitthvað upp í ef þess er óskað.
Ég væri mjög þakklát ef einhver
gæti komið þessu til leiðar. Síminn
hjá Maike er 26482.