Dagblaðið Vísir - DV - 13.11.1986, Qupperneq 15

FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 1986.
15
leika sér að Jóni Baldvini eins og kött að mús og reyna að fá hann til þess
að játast sér eða neita - ..
Kosningaklípa
Það fer víst ekki á milli mála að
sá dagur nálgast þegar þjóðinni gefet
tækifæri til að greiða atkvæði í þing-
kosningum. Bræðravíg i tengslum
við hin ýmsu prófkjör eru til vitnis
um þessa staðreynd. Loðnar yfirlýs-
ingar stjómmálamanna miðjuflok-
kanna eru önnur sönnun þess sem í
vændum er. Þeir eru nefnilega strax
famir að leggja drög að kosninga-
svikunum.
Miðjuflokkar í vanda
Miðjuflokkamir, sem ég kalla svo,
Alþýðuflokkur og Framsóknar-
flokkur, standa nú frammi fyrir
tiltölulega meiri vanda en fjandvinir
þeirra, Sjálfstæðisflokkur og Al-
þýðubandalag.
Sjálfetæðisflokkurinn er og verður
hægri flokkur, íhaldssamur og hald-
inn þeim einkennum sem setja svip
sinn á slíka flokka. Menn vita nokk
að hverju þeir ganga þar sem Sjálf-
stæðisflokkurinn er annars vegar -
vita hvers slags stjóm hann kemur
til með að eiga aðild að og hvernig
lífið verður í landinu undir slíkri
stjóm. Fulltrúar flokksins í kapp-
hlaupinu um þingsæti í vor munu
auðvitað lofa hinu og þessu eins og
hlauparar hinna. Kannski verður
það hugguleg, lítil húsnæðisméla-
lausn „fyrir alla“, þar sem boðuð
verður allsherjarafgreiðsla þeirra
magasársmála í eitt skipti fyrir öll?
Nei, annars. Það var síðast, sem
þeir lofuðu því. Þá hljóta þeir bara
að finna upp eitthvað nýtt - nema
ef vera skyldi að þeir álíti kjósendur
svo vitlausa að þeir bíti tvisvar á
sama agnið. Hver veit?
Alþýðubandalagið er um margt í
svipaðri aðstöðu og Sjálfstæðis-
flokkurinn, þótt undarlegt megi
virðast. Hann er tiltölulega skýrt
afmarkaður vinstriflokkur, með
þeim kostum og göllum sem slíku
apparati fylgja. Fari Alþýðubanda-
lagið í stjóm, er ljóst að ýmsum
menningar- og félagsmálum verður
sæmilega borgið; betur borgið en
undir íhaldsstjóm. Stjómmálatíma-
bilið gæti hins vegar endað eins og
verslunarferð þar sem keypt er dýr
og fín gjöf handa pabba og mömmu.
Allt gott og blessað með það, þangað
til gömlu hjónin fá að vita að hinn
elskulegi afkomandi hafði ekki efhi
á rausninni og lét skrifa herlegheitin
hjá þeim sjálfum. SÚKK!, eins og
þeir segja í teiknimyndunum.
Eins og fyrr segir, em miðjuflokk-
amir í heldur meiri vanda í hinni
hefðbundnu kosningabaráttu.
Stefnumál þeirra og hugsanlegar
efndir eða vanefhdir em ekki jafn-
leiðbeinandi fyrir væntanleg at-
KjaUarinn
Jónína
Leósdóttir
blaðamaður
á Helgarpóstinum
kvæði. Það hefur hingað til verið
feikilegt lotterí að kjósa þessa flokka
og samkvæmt nýjustu teiknum á
lofti virðist lítið hafa breyst.
Snúið mál fyrir krata
Rebbamir i Alþýðubandalaginu
hafa löngum vitað sínu viti og í
vandræðum sínum með að halda í
við Alþýðuflokkinn í skoðanakönn-
unum hafa þeir dottið niður á mikið
snjallræði. Þeir vita mætavel að
töluvert af fylgisaukningu Alþýðu-
flokksins er frá Alþýðubandalaginu
komin og eins og sönnum refum
sæmir, sitja þeir ekki aðgerðalausir
og horfa á bráðina labba beint í gi-
nið á næsta óargadýri. Þess vegna
berast nú þau boð frá miðstjómar-
fundi allaballa að þeir bjóði Al-
þýðuflokki til samstarfs. Hvatt er til
sameiginlegrar yfirlýsingar A-flok-
kanna og Kvennalista fyrir næstu
kosningar. Sem sagt, að stefnt sé á
slíka vinstristjórn og að kjósendur
viti fyrirfram að atkvæði greitt þess-
um þremur flokkum sé lítið lóð á
vinstri vogarskálina.
Alþýðubandalagsmenn tapa engu
við yfirlýsingu af þessu tagi. Það fer
hvort eð-er enginn í grafgötur um
það hvar þeir standa. Málið er snún-
ara fyrir vini þeirra krata. Þeir vita
mætavel að ef þeir standa að ein-
hverjum málefnaundirbúningi með
allaböllum hiynja atkvæðin af þeim
hægra megin og þeir verða minni
en vonir þeirra standa til í augna-
blikinu. Hálfvolgirsjálfstæðiskratar,
sem freistast af mönnum eins og
Jóni Sigurðssyni, Jóni formanni og
Eiði Guðnasyni, hlaupa aftur til
sjálfstæðismömmu um leið og al-
þýðuflokksmenn gefa kommum
undir fótinn. Það er öllum ljóst.
Neiti kratar alfarið að stíga
vinstraskrefið og líti ástblindum
augum i átt til viðreisnar versnar
hins vegar aftur í þvi. Það má held-
ur ekki. Þá gætu róttækari jafnaðar-
menn, sem laðast að málflutningi
Jóhönnu Sigúrðardóttur og BJ-
armsins, brotist út úr girðingunni
vinstra megin og ratað beint i opið
ginið á Alþýðubandalaginu. Og það
má sko ekki ske, eins og allir hljóta
að skilja.
Framsóknarflokkurinn stendur
frammi fyrir álíka vanda, þó ekki sé
hann að öllu leyti eins. Frammarar
hafa verið mun meira stjómarmegin
á fótboltavellinum á undanförnum
árum en Alþýðuflokkurinn, bæði
með íhaldi og vinstrimönnum. Það
vita þvi allir að þeir eru vígir á báð-
um vigstöðvum og skipta ekki
sköpum til eða frá í þeim efhum.
Hitt er verra, en það er hvort þeir
eiga að vera dreifbýlis- eða þéttbýlis-
flokkur. Það er sá vandi sem þeim
verður ekki leyft að breiða yfir í
komandi kosningabaráttu. Keppina-
utar þeirra um þingsætin góðu verða
allir fúsir til að minna háttvirta kjós-
endur á þessa togstreitu framsóknar-
manna - að sjálfeögðu einungis
atkvæðunum til glöggvunar og ekki
í neinu eiginhagsmunaskyni.
Veiöitímabil atkvæðanna er
hafið
Kvennalistinn verður eiginlega að
teljast utan sviga í þessari umræðu,
því þær kvennalistakonur hafa það
sérstæða stefhuskrá að ekki verður
um villst hvað þær setja á oddinn.
Hins vegar hafa þær auðvitað ekki
gefið sig upp varðandi óskasamstarf
eftir kosningar enda ólíklegt að lóð
þeirra skipti miklu til eða frá.
Framsókn og Alþýðufiokkur munu
fram að kosningum gera sitt besta
til þess að halda öllum þeim atkvæð-
um, sem þeim er unnt, undir vemd-
arvæng sínum. Veiðitímabil
atkvæðanna er hafið og því lýkur
ekki fyrr en i vor. Fram að þeim tíma
er um að gera að styggja ekki hugs-
anleg atkvæði.
Frammámenn flokkanna kæra sig
alls ekki um að koma fram af heiðar-
leika og láta fólk vita hvað það er
að kjósa. Þeir vilja halda kjósendum
í óvissu. Það er þeirra hagur að fólk
hafi ekki hugmynd um hvort flokk-
tu'inn snýr sér til hægri eða vinstri,
dreifbýlis eða þéttbýlis, að loknum
kosningum. Þeir vilja villa á sér
heimildir. Ef þessir miðflokkar tækju
þátt í einhvers konar bandalagi við
aðra flokka fyrir kosningar væru
þeir að missa af atkvæðum sem þeir
tíma ekki að verða af. Þeir vita hins
vegar mætavel að eftir kosningar
verða þeir að öllum likindum að taka
afstöðu. En þá eru atkvæðin í höfn
og allt í þessu fína að svína... og
bregðast væntingum fólksins í
landinu.
Um leið og búið er að telja upp
úr kjörkössunum er farið að versla
með kosningaloforðin. Þá er nefni-
lega búið að pretta fólk til þess að
kjósa á ýmsum mismunandi forsend-
um og fjögur ár í næstu kosningar.
En næstu mánuðina mun þjóðin fá
að horfa upp á Alþýðubandalagið
leika sér að Jóni Baldvini eins og
kött að mús og reyna að fá hann til
þess að játast sér eða neita - vitandi
mætavel að Jón og félagar verða að
halda út fram að kosningum án þess
að gefa sig upp því annars gæti farið
svo illa að kjósendur vissu fyrirfram
hvað flokkurinn ætlast fyrir að lokn-
um kosningum. Jónína Leósdóttir.
„Frammámenn flokkanna kæra sig alls
ekki um að koma fram af heiðarleika og
láta fólk vita hvað það er að kjósa.“
Milli tanna þingmanna
Eins og flugnasuðið er ómissandi
vorboði er brölt stjórnmálamanna
og flumbrulegur tillöguflutningur
sannur fylgifiskur kosninga og
prófkjara.
Leitt er til þess að vita að blessað-
ir þingmennimir skuli vera svo
uppteknir af raunum uppstillinga og
listasamsuðu að skynsemin bregst
þeim í því starfi sem við greiðum
þeim laun fyrir að sinna.
Svo er um þingsályktunartillögu
2. landskjörins þingmanns um end-
urskipulagningu tannlæknaþjón-
ustu. í þessari dæmalausu þings-
ályktunartillögu fjögurra
þingmanna með 2. landskjörinn
þingmann í broddi fylkingar er m.a.
lagt til að „komið verði á tann-
læknaþjónustu sem ríki og sveitarfé-
lög kosti og reki sameiginlega...,
hcimilt verði að ráða erlenda tann-
lækna sé þess talin þörf‘.
Innflutningur atvinnuleysis?
í greinargerð sem fylgir þings-
ályktunartillögunni er gert ráð fyrir
að tannlæknar verði ráðnir i þjón-
ustu ríkis og sveitarfélaga fyrir
ákveðin umsamin laun. Allt væri
þetta gott og blessað ef ekki stæði
skýmm stöfum í greinargerðinni að
ráðning erlendra tannlækna mundi
auka hagræðingu í rekstri tann-
læknaþjónustunnar!! Ekki er þetta
rökstutt frekar enda eru það forrétt-
indi þingmanna að blaðra og bulla
og þiggja laun fyrir. Ég bendi aðeins
á að hér er ekki kona í vesturbænum
að létta á sálu sinni í Velvakanda,
heldur mælir hér heilbrigðisráð-
herrakandídat skuggaráðuneytisins,
þingmaður á Alþingi Islendinga. Ég
bið alla sem eru svo ólukkulegir að
standa í kjarabaráttu við hið opin-
bera að skilja að hér er á ferðinni
ný lausn í vinnudeilum: Innflutning-
ur á atvinnuleysi annarra þjóða.
Kostnaður við tannlækningar
Siðar í þessari makalausu greinar-
gerð ræðir flutningsmaður þings-
ályktunarinnar kostnað við
tannlæknatryggingar Trygginga-
stofnunar ríkisins. Skýrt er frá því
að þessi kostnaður skiptist þannig:
Sjúkrasamlög..............176 millj. kr.
Sveitarfélög..............110 millj. kr.
Undanþágur.................10 millj. kr.
Samtals..........296 millj. kr.
Greinargerðarhöfúndur tiltekur
einnig hluta sjúklinga, sem telst vera
77 millj. kr.
Þegar hér er komið í greinargerð-
inni grípur þingmanninn þvílík
reikningsgleði að tölvur truflast og
gamlir stærðfræðikennarar ganga
með veggjum. Með tilvitnun í starfs-
mann Tryggingastofnunar segir
þingmaðurinn að þessar 373 milljón-
ir króna séu 10%—15% heildarinn-
komu allra tannlækna landsins!!
Þingmaðurinn ætti þó að vita, eftir
áralanga setu í tryggingaráði, að
u.þ.b. 40% skjólstæðinga tannlækna
er 10—15% heildarkostnaðar við
tannlækningar. Er þetta íhugunar-
efni okkar hinna sem fáum ekki að
sitja á Alþingi.
Reikningslist þingmannsins
En þingmaðurinn heldur áfram á
braut stærðfræði og reikningsk-
únsta. Með því að deila heildarfjolda
tannlækna (220) upp í 2500 milljónir
króna (15% = 370 millj. þá er 100%
KjaHariim
Sigurjón
Benediktsson
tannlæknir á Húsavík
= 2500 millj.) þá fæ þingmaðurinn
út að sérhver tannlæknir tekur við
11 milljónum króna á ári fyrir vinnu
sína!!!
Ég ætla að gerast svo djarfur að
benda þingmanninum á nokkrar
staðreyndir sem henni ætti þó að
vera fullkunnugt um, eftir áralanga
setu í tryggingaráði.
í fyrsta lagi er stærðfræðinni
ábótavant því eins og bent er á áður
telst þingmanninum til að 15% tann-
læknakostnaðar fari í að sinna 40%
þjóðarinnar. Nei, þvi miður er nú
kerfinu ekki svona vel stjórnað.
í öðru lagi er hlutur tannréttinga
hár í tannlæknakostnaði T.R. Hér á
Húsavík fóru til dæmis 32% af tann-
læknakostnaði tryggingaþega í þann
þátt. Ef sama hutfall er annars stað-
ar jafngildir það 138 milljónum
króna af heildarupphæðinni (373
milljónum). Þá stæðu eftir 235 millj-
ónir sem hafa farið til að sinna
almennum tannlækningum i 40%
þjóðarinnar eða 100.000 manns.
í þriðja lagi er íhugunarvert að
stærsti hluti þessa fjár fer beint til
Reykjavíkurborgar sem rekur sínar
eigin tannlæknastofur og greiðir
tannlæknum laun. Landsbyggðar-
fólk ætti að hyggja að þessu þegar
sunnanvindurinn hvíslar að okkur
að tannlækningar séu svo rosalega
dýrar. Gaman væri að vita hver er
kostnaður T.R. við tannlækningar í
kjördæmi flutningsmanna þingsá-
lyktunarinnar, í henni Reykjavík.
Ég er tannlæknir og tek 80% brút-
tólauna minna frá tannlæknatrygg-
ingum T.R. Heildarinnkoma
tannlæknastofu minnar árið 1985
var 2,8 milljónir króna fyrir fúllt
starf sem tannlæknir. Ég læt svo
þingmanninum eftir að draga frá
kostnað, reikna launin min út. Þing-
maðurinn gæti vel dundað við það
á fúndum tryggingaráðs þar sem hún
situr í okkar umboði. Ekki er tíman-
um þar eytt í þann óþarfa að semja
við tannlækna, svo mikið er víst.
Siguijón Benediktsson.
„Leitt er til þess að vita að blessaðir þing-
mennirnir skuli vera svo uppteknir af
raunum uppstillinga og listasamsuðu að
skynsemin bregðist þeim í því starfi sem
við greiðum þeim laun fyrir að sinna.“