Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.1987, Blaðsíða 14

14
FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 1987.
Frjálst.óháð dagblaö
Útgáfufélag: FRJALS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÖNAS KRISTJANSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÖNSSON
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON
Auglýsingastjórar: PALL STEFANSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, SlMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð: HILMIR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ARVAKUR HF. - Askriftarverö á mánuði 500 kr.
Verð í lausasölu virka daga 50 kr. - Helgarblað 60 kr.
Mál Stefáns Ben.
Stefán Benediktsson alþingismaður gerir gagnárás á
þá, sem stöðvuðu pólitískan feril hans í nóvember, þeg-
ar hann hætti við þátttöku í prófkjöri Alþýðuflokksins
í Reykjavík. Hann ræðst í Vökublaðinu á fréttaflutning
á Stöð tvö, sem þessu olli.
Stefán segir í viðtali við Vökublaðið, að hann telji
deginum ljósara, að með þessum fréttaflutningi Stöðvar
tvö hafi ekki verið þjónað sannleiksfýsn eða réttlætis-
þorsta stöðvarmanna, heldur hafi fréttin verið innlegg
Páls Magnússonar fréttastjóra í prófkjörsslag Alþýðu-
flokksins. Páll er sonur Magnúsar H. Magnússonar,
frambjóðanda á Suðurlandi og fyrrum ráðherra og vara-
formanns Alþýðuflokksins. Sumir töldu, að Páll tæki
við af föður sínum nú sem frambjóðandi Alþýðuflokks-
ins í Suðurlandskjördæmi. Svo varð ekki, en gæti vel
orðið síðar. Páll sagði þó í samtali við DV, að hann
hefði aldrei haft nein tengsl við Alþýðuflokkinn nema
hvað faðir hans hefði setið á þingi. Stefán Benediktsson
segir í Vökublaðinu, að hann viti, að Páll Magnússon
hafi haft mikinn áhuga á umræddri frétt og staðið í
stöðugu sambandi við Jón Baldvin Hannibalsson þá
daga, sem fréttin hafi verið unnin. Stefán virðist gefa
í skyn, að Jón Baldvin hafi verið sér andsnúinn í málinu.
Stefán ákvað í kjölfar upplýsinga um umdeilanlega
meðferð á fjármunum Bandalags jafnaðarmanna að
hætta við framboð. Fréttin birtist fyrst á Stöð tvö, og
Stefán tók strax afleiðingunum. Víst er óvanalegt, að
menn nálægt toppnum telji sig bera einhverja ábyrgð á
mistökum sínum. Stefán var ekki sakaður um neitt refsi-
vert. En upplýsingarnar voru þess eðlis, að hann gerði
rétt í að hætta fremur en standa í vafasömum deilum
um málið. Ekki verður um sakazt, þótt Stöð tvö hafi
birt þessa frétt, úr því að sjónvarpsstöðin hafði upplýs-
ingarnar. En sitthvað er gruggugt í því máli, hvernig
staðið var að falli Stefáns Benediktssonar.
Eins og alþjóð er kunnugt, höfðu þrír þingmenn
Bandalags jafnaðarmanna gengið til liðs við Alþýðu-
flokkinn og einn í Sjálfstæðisflokkinn. Bandalag
jafnaðarmanna hafði skyndiléga misst alla sína þing-
menn, þar sem þingmennirnir sátu áfram og varamenn
tóku ekki við. Það athæfi var löglegt en siðlaust. For-
maður Alþýðuflokksins fagnaði þeim félögum á lands-
fundi í Hveragerði. Ekki er vitað um, að neitt
samkomulag hafi verið gert, sem tryggði framtíð þing-
manna þessara á þingi eða sæti ofarlega á listum
Alþýðuflokksins. En Stefán Benediktsson mun hafa
gert sér vonir um þriðja sæti á lista Alþýðuflokksins í
Reykjavík, á eftir Jóni Baldvin og Jóhönnu Sigurðar-
dóttur. Þannig hefði Stefán getað haldið þingsæti.
Annað vakti fyrir Jóni Baldvin. Hann hugsaði sér
Jón Sigurðsson, forstöðumann Þjóðhagsstofnunar, í
fyrsta sæti. Svo varð, og Jón Baldvin fór í þriðja sætið.
Stefán Benediktsson hafði þá vonir um fjórða sætið, sem
gæti orðið þingsæti. Jón Baldvin spáði öðruvísi og vildi
fá Láru V. Júlíusdóttur, lögfræðing Alþýðusambands-
ins, í það sæti. Til mikils var því að vinna fyrir formann-
inn, að Stefán Benediktsson viki.
Ásakanirnar á Stefán Benediktsson komu því á bezta
tíma fyrir formanninn. Þessar upplýsingar „láku“ í
ýmsar áttir, en Stöð tvö varð fyrst til að telja sig hafa
nóg gögn í höndum til birtingar. Líkur benda til, að það
sé rétt, sem Stefán segir, að lekinn hafi verið innlegg í
baráttuna um skipan alþýðuflokkslistans.
Haukur Helgason.
„Vinstri sósíalistar hafna alfarið samstjóm með íhaldsflokkum á borð við Sjálfstæðisflokkinn og Framsókn."
Bjoða vinstri
sósíalistar fram?
Ráðste&ia vinstri sósíalista fyrir
viku, þar sem fjallað var um hugsan-
legt framboð þeirra í næstu alþingis-
kosningum, hefur vakið margar
spumingar sem ég ætla að reyna að
svara hér í stuttu máli.
Af fréttaflutningnum frá ráðstefii-
unni hafa margir ályktað að þegar
væri ákveðið að bjóða fram. Þetta
er ekki rétt. Ákvörðun hefur ekki
verið tekin.
Á ráðstefnunni lagði stjóm Vinstri
sósíalista fram drög að kosninga-
steínuskrá, n.t.t. þau stefnuatriði,
sem samtökin mun leggja meginá-
herslu á í kosningabaráttu og á
þingi. Um þessi drög var lítið rætt
enda ekki teljandi ágreiningur um
þau.
Það sem ágreiningur var um var
hvort samtökin væm nógu sterk
skipulagslega til að geta boðið fram
með árangri. Þ.e.a.s. hvort þau hefðu
bolmagn til að koma máli sínu það
rækilega á framfæri í kosningabar-
áttu að nægði til að koma mönnum
á þing.
Állir vom sammála um að Vinstri
sósíalistar fæm ekki í framboð nema
það væri metið sem raunhæfur
möguleiki að ná þingsætum. Við
höfum ekki áhuga á framboði til
þess eins að kynna stefnu okkar í
kosningabaráttu eins og einkenndi
framboð t.d. Fylkingarinnar og fleiri
vinstri samtaka hér áður. Við höfum
nóg með tímann að gera og fjöldi
annarra mikilvægra pólitískra verk-
efna bíður.
Hvaða tilgangi þjónar fram-
boð?
Þjóðmálaþróun síðustu ára hefur
einkennst af þungri sókn auðstéttar-
innar og Sjálfstæðisflokksins á
hendur alþýðu manna og hagsmun-
um hennar. Þessi sókn birtist nú í
vaxandi fruntaskap gagnvart verka-
lýðshreyfingunni og samningsrétti
hennar, árásum á félagslegt jafri-
rétti. Þeir sem vilja gera hémámið
eilíft færa sig stöðugt upp á skaftið.
Framboð Vinstri sósíalista og
þingseta er til að skapa mótvægi
gegn þessu undanhaldi.
Stjómarandstaðan hefúr verið
óhæf. Afturhaldssömustu ríkisstjóm
sem hér hefúr nokkum tíma setið
hefúr haldist það uppi í heilt kjör-
tímabil að rífa niður umsamin laun
láglaunafólks, að skapa eigin launa-
mynstur sem felur í sér rneiri
launamun en áður hefur þekkst hér,
að banna hvert verkfallið á fætur
öðm svo það fer að verða álitamál
hversu raunverulegur þessi réttur
er. Fulltrúar bandarískra hagsmuna
í íslensku þjóðfélagi hafa unnið
hvem sigurinn á fætur öðrum í við-
leitni sinni til að festa bandarískt
hemám í sessi.
Meðan þessu hefur farið fram hef-
Kjallaiinn
Ragnar Stefánsson
jarðskjálftafræðingur
ur annar stjómarandstöðuflokkur-
inn, Alþýðuflokkurinn, verið að
dunda sér við það að reyna að vinna
fylgi af Sjálfetæðisflokknum með því
að þykjast vera jafnvel enn meira
íhald en íhaldið sjálft. Flokkurinn
vill ólmur í stjóm með Sjálfstæðis-
flokknum að því er virðist til að
hægt verði að útfæra núverandi
stjómarstefriu enn betur.
Alþýðubandalagið hefur ekki verið
miklu skárri stjómarandstöðuflokk-
ur. Það heldur að formi til í talsvert
af gömlu stefnunni, svona til að sós-
íalistar og herámsandstæðingar gefi
þá nú ekki alveg upp á bátinn. En
þó er þeim miklu mikilvægara að
sníða þann veg utan af stefnu sinni
að þeir verði taldir gjaldgengir í
hvaða ríkisstjóm sem er, og „engar
útúrborur í nútímanum". Alþýðu-
bandalagið hefur í raun valið sömu
leið og hinn stjómarandstöðuflokk-
urinn að laga sig að ríkjandi ástandi
og ná sér í atkvæði þá leiðina í stað
þess að berjast fyrir breytingum.
Þeir launþegahópar sem risið hafa
upp til baráttu gegn launastefriu rík-
isstjómarinnar hafa lítið gagn getað
haft af þessum flokkum báðum. Þar
má nefiia BSRB-verkfallið ’84 o.fl.
Þessir flokkar hafa beinlínis leitt
heildarsamtökin til hverra undan-
sláttarsamninganna á fætur öðrum.
Aðferð Vinstri sósíalista á
þingi
Allt þingmennskustarf Vinstri sós-
íalista mun byggjast á því mati að
þungamiðja þjóðmálabaráttunnar er
alls staðar þar sem til átaka kemur
milli liöfuðstétta þjóðfélagsins, ekki
bara þinghúsið.
Auk tillöguflutnings munu Vinstri
sósíahstar nýta aðstöðuna á þingi
til að hlúa að og efla baráttu fram-
farasinnaðra hreyfinga í þjóðfélag-
inu, til að fylgja fjöldabaráttu eftir
á þingi. Þeir munu nýta þá mögu-
leika sem þingmenn hafa til upplýs-
ingaöflunar og afhjúpunar og koma
því áleiðis til almennings.
Vinstri sósíalistar hafiia alfarið
samstjóm með íhaldsflokkum á borð
við Sjálfetæðisfl. og Framsókn og
þurfa því ekki að fara varlega í að
gagmýna þá eða afhjúpa upp á að
komast með þeim í stjóm.
Það er ekki vafi á því að þing-
mennska Vinstri sósíalista mundi
gerbreyta þjóðmálaumræðu hér á
landi, og mundi breyta til batnaðar
stöðu alþýðu manna til að bæta sinn
hag, hvort sem varðar launakjör eða
í því að grafa undan hemámshugar-
farinu.
Vinstri sósíalistar eru lítt
skipulagðir ennþá
Vinstri sósíalistar em enn að mestu
leyti bara hugmynd. Það er hug-
myndin um sameiningu í eina yfir-
grípandi þjóðmálahreyfingu alla þá
sem í verkalýðsfélögum og ýmsum
öðrum hreyfingum hafa haldið á lofti
stéttabaráttustefnu, sósíalískum
hugmyndum og hemámsandstöðu.
Samtökin starfa þegar í nokkrum
hópum sem ráða ráðum sínum og
hafa þegar sannað tilverurétt sinn.
En þau eiga ekkert málgagn ennþá,
ekki einu sinni skrifetofú.
Við gerum okkur grein fyrir því
að til að brjótast með stefhu okkar
og málflutning upp á yfirborðið þarf
bæði mikla peninga og mikinn
mannafla. Það er þetta sem við erum
í vafa um að við höfum nægilega
mikið af.
Það er mat okkar, eins og fyrr er
sagt, að það sé ekki þess virði að
fara í framboð upp á annað en þing-
sæti því með framboði mundum við
verða að vanrækja fjölmörg önnur
verkefni sem við erum að starfa að.
Núna erum við að þreifa fyrir okkur
um hvort efnislegur og skipulagsleg-
ur styrkur okkar geti nægt til að
reka sigurstranglega kosningabar-
áttu. Ákvörðun um framboð eða
ekki framborð verður tekin um miðj-
an þennan mánuð út frá þeim þreif-
ingum.
Ragnar Stefánsson
„Samtökin starfa þegar í nokkrum hópum
sem ráða ráðum sínum og hafa þegar sann-
að tilverurétt sinn.“