Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.1987, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 1987.
Spumingin
Ertu hlynntur því aö erlendir
flóttamenn fái aösetur hér-
lendis almennt eða í einstök-
um tilvikum?
Þór Þorsteinsson, fulltrúi hjá toll-
stjóra: Það verður náttúrlega að
skoða hvert tilvik fyrir sig og það
er ekki sama hver það er. Almennt
er ég ekki hlynntur því og mér finnst
ekki rétt að veita írananun hæli hér
því hann kemur á fölskum forsendum
og þá er svo mikil hætta á að fleiri
fylgi á eftir.
Lúðvík Ólafsson nemi: Ég er almennt
mótfallinn því en það geta verið ein-
stök tilvik er réttlæta það. En með
vísun til reynslu annarra þjóða, er
hafa tekið við flóttamönnum, virðist
sem það auki á vandann frekar en
að leysa hann.
Ólafur Einarsson: Ég er eindregið á
móti því. Ég hef alls ekkert á móti
fólkinu sem slíku. En ég held að það
sé best að stoppa tímanlega og eiga
þetta ekki yfir höfði sér.
Klara Jakobsdóttir nemi: Ég held
það skipti mestu máli hvaðan þeir
koma. Það yrði að sjálfsögðu að at-
huga hvert tilvik fyrir sig. Mér finnst
það megi gera það í litlum mæli og
það yrði að hafa gott eftirlit með því.
Hannes Strange markaðsstjóri: Nei,
ég er alls ekki hlynntur þvi, sbr. íran-
ann, það gæti skapað fordæmi fyrir
aðra sem við gætum síðan ekki haft
hömlur á. Enda virðist flóttamanna-
straumur nú þegar hafa skapað mikil
vandræði á sumum Norðurlöndun-
um.
Lesendur
Ofmötun á hvaða sviði sem er getur ekki talist til góða og verður að var-
ast slíka umfjöllun um eyðni.
Ógn -
eyðni
Gunnar Sverrisson skrifar:
Umræða sem mest er á baugi í
þjóðfélaginu hverju sinni er venju-
lega jákvæð, af hinu góða og opnar
oftast augu fólks fyrir því hvemig
takast eigi á við viðkomandi mál svo
það megi hljóta farsælar lyktir.
Stundum finnst mér gamla máltækið
eiga við að aðgát skuli höfð í nær-
veru sálar og á ég þá við að mér
finnist að það hljóti að vera vandi
þess eða þeirra er stjóma téðri um-
ræðu að tjá hugsun þannig að
enginn meiðist því ekki er alltaf
sama hvemig hlutimir em sagðir til
að vel fari.
Fyrir nokkm las ég smágrein í
einu dagblaði um mann nokkum er
bjó erlendis og var hann að horfa á
fræðslu- eða umræðuþátt um þann
margnefnda sjúkdóm eyðni. Eitt-
hvað fór þessi þáttur fyrir brjóstið á
honum þannig að viðbrögð hans
vom þau að fóma konu sinni, bami
og sjálfum sér á ömggan hátt á alt-
ari dauóans. Áður hafði maðurinn
skilið eftir bréf til fjölskyldu sinnar
(sem eftir lifði) þess efnis að hann
teldi sig, konu sína og bam vera
komin með eyðni og þess vegna
gæti hann ekki hugsað sér né þeim
lengri lífdaga. Þessi téða grein getur
þess í lokin að í ljós hafi komið við
krufhingu að maðurinn var aðeins
með vott að kvefi.
Þegar ég hafði lesið þetta fór ég
að hugsa um hvort mögulegt væri
að umræðan um eyðni gengi stund-
um of langt þó það væri ekki vitað
nema í þessu tilviki. Það sem nefhi-
lega einu sinni hefur skeð getur gerst
aftur þó það sé ekki algilt. Það er
allavega spuming hvort fyrirbyggj-
andi aðgerða sé ekki þörf því gamla
máltækið segir að of seint sé að
byrgja bmnninn þegar bamið er
dottið ofan í. Og á ég þá við hvort
réttir aðilar, bæði hér og erlendis,
þurfi ekki aðeins að staldra ögn við
í eyðniumræðunni til að almenning-
ur nái betri tökum á málefninu og
átti sig betur á því sem komið er.
Mér finnst að ofmötun á hvaða sviði
sem er geti ekki verið neinum holl.
Fyrirtaks afgreiðsla
Gústaf Hermannsson hringdi:
Vegna lesendabréfs þar sem kvartað var yfir lélegri þjónustu á póststof-
unni í Ármúla vil ég taka fram að ég er þessum manni algjörlega ósammála.
Ég hef mikil viðskipti við þessa stofhun og reynslan mín er allt önnur, enda
tel ég þjónustuna hreint afbragð og öðm afgreiðslufólki til mikillar fyrir-
myndar. Afgreiðslufólkið er alveg sérstaklega lipurt og hjálplegt og gegnir
sínu starfi mjög vel að mínu mati.
Hreinsið göturnar
G.K. hringdi:
Ég skora á borgaryfirvöld að sjá betur um að þrífa götur bæjarins. Þetta
er orðið rosalega slæmt á fjölfömustu leiðum í borginni. Óhreinindin á
götunum og tjaran em alveg með eindæmum. Ég legg til að borgarstarfs-
menn keyri um götumar á tankbíl með háþiýstitækjum og sprauti dmllunni
út í kantinn og aðrir starfsmenn sópi henni síðan í burt. Það yrði mikill
munur ef hægt væri að keyra um á hreinum bíl.
Sverrirhefúrvaldið
Leikritið er frábært og leikendur skiluðu sínum hlutverkum mjög vel.
Kaj Munk
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Mikill styr hefur staðið um réttmæti
brottvikningar fræðslustjórans í
Norðurlandskjördæmi eystra. Er
reyndar mál málanna á þessari stundu
virðist mér. Hæstvirtur menntamála-
ráðherra telur umræddan aðila
óþekkan mjög og dragast illa í taumi.
Hafi á undanfömum árum farið langt
fram úr rekstraráætlunum o.s.frv.
Mörg orð, málinu lútandi, hmtu af
vörum okkar ágætu þingmanna á dög-
unum. Sitt sýndist hverjum í því.
Mér finnst rétt og sjálfsagt af ráð-
herra að hreyfa við málinu. Þó er það
mitt mat að eðlilegra og sanngjamara
hefði verið að víkja manninum frá um
stundarsakir, eða þar til rannsókn liti
dagsins ljós, heldur en að varpa karl-
inum nöktum út á guð og gaddinn
eins og gert var. En staðreyndin er sú
að allir sem undir annarra stjóm
vinna verða að sætta sig við að geta
ekki vaðið áfram að vild sinni, þrátt
fyrir góð áform. Þannig er lögmál
bransans.
Ég er ekki að gera því skóna að
margnefndur fræðslustjóri hafi ekki
unnið þarft og gott verk, öðm nær,
ég er handviss að svo hafi verið en
enginn hefur heimild til að taka lögin
upp á sína arma. Öðm máli gegnir ef
höndin seilist í eigin buxnavasa til
greiðslu. Slíkt kæmi engum við.
Menntamálaráðherra á ætíð síðasta
orðið er skóla landsins ber á góma en
hann þarf einnig að kunna sér hóf í
framkvæmdagleði sinni. Lánasjóður-
inn er gott dæmi um hvemig ekki á
að framkvæma hlutina.
Guðný skrifar:
Síðastliðinn sunnudag fórum vð
nokkrar konur saman að sjá leikritið
Kaj Munk í Hallgrímskirkju. Leikritið
er frábært og leikendur skiluðu sínum
hlutverkum mjög vel.
Hins vegar þótti okkur erfitt að
standa í hálftíma á steingólfi fyrir
framan salinn og bíða eftir því að
hleypt væri inn enda allar komnar af
léttasta skeiði. Við lögðum þetta þó á
okkur til þess að fá góð sæti en þau
em ekki númemð. Það er hálf óvið-
kunnanlegt að reyna að troða sér í
sæti þar sem menn fara ekki í biðrað-
ir. Ein stúlka breiddi sig yfir þrjá stóla
og sagðist taka pláss fyrir kunningja
sína sem væm ókomnir. Þegar allir
vom sestir komu sex manns inn og
gengu fram fyrir allar raðimar og þá
brá svo við að að einn leikenda tók
sig til og sótti stóla handa þessu fólki
og raðaði þeim fremst.
Allt þetta verkaði frekar ónotalega
á menn og heyrðist fólk pískra um það
sín á milli. Væri ekki hægt að opna
hálftíma fyrr og leyfa fólki að setjast
jafnóðum og það kemur á staðinn?