Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1988, Qupperneq 4

4
FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1988.
Fréttir dv
Rækjustríðið á Bíldudal tekur á sig nýja mynd:
Eigendur rækjubáta fara
fram á lögreglurannsókn
Eigendur rækjubáta á Bíldudal
hafa fariö fram á lögreglurannsókn
vegna þess aö þeir telja aö rækju-
verksmiðjan á staðnum greiði þeim
ekki fyrir aflann eins og þeim beri
að fá.
„Við fórum fram á þessa rann-
sókn skömmu fyrir jól vegna þess
að okkur fannst mælirinn fullur,"
sagði Guðmundur Þ. Ásgeirsson,
útgerðarmaður á Bíldudal, þegar
DV hafði samband við hann vegna
málsins. „Forráðamenn rækju-
verksmiðjunnar vilja að við séum
með 35 kíló í kassa. Ef viö förum
„Þarna er um að ræða ágreining
um aðferðir. Okkar aðferð miðar
að því aö ná fram eins góðu hráefni
og kostur er,“ sagði Olafur Egils-
son, framkvæmdastjóri Rækju-
verksmiöjunnar Rækjuvers á
Bíldudal, er DV ræddi við hann um
yfirstandandi deilu eigenda rækju-
báta og verksmiðjunnar, sem leitt
hefur til beiðni hinnar fyrrnefndu
á lögreglurannsókn.
Ólafur sagði að rækjan væri sett
Búið er að framlengja gæsluvarð-
haldsúrskurð yíir manni sem setið
hefur í gæsluvarðhaldi vegna stór-
tæks innflutnings á hassi. Maðurinn
var handtekinn ásamt öðrum manni
og konu þegar þau voru að taka á
móti tæpum ellefu kílóum af hassi.
yfir 36 kíló þá fáum við það ekki
borgað. Deilan snýst sumsé um
hvort rækjuverksmiðjunni sé
heimilt að halda eftir af afla, borga
eitt þegar vigtarnóturnar segja
annað. Þetta eru kannski ekki stór-
ar upphæðir sem þarna er um að
ræða, en ég gæti þó trúað aö þær
gætu numið allt að 100 þúsundum
króna á bát á sex vikna tímabili.“
Guðmundur sagði að rök for-
stjóra rækjuverksmiðjunnar væru
þau að ef togarasjómenn væru með
meira í kössunum en þeir mættu
þá væri kassauppbótin dregin af
í 70 lítra kassa um borð í bátunum.
Til að hægt væri að ísa hana án
þess að umhella, sem myndi vissu-
lega rýra gæðin, mættu ekki vera
nema 35-36 kíló í kassa. Sumir sjó-
mannanna hefðu tekið þeim
tilmælum vel að setja ekki meira
magn í kassana. Aðrir hefðu ekki
sinnt þeim öðruvísi en með því að
auka magnið í kössunum, þannig
aö í þeim væru um og yfir 40 kíló.
„Við erum fyrst og fremst aö
Hassið var fahð í málningardósum
og kom það með skipi frá Belgíu.
Öðrum manninum og konunni hef-
ur verið sleppt fyrir nokkru. Sá sem
enn er í gæsluvaröhaldi átti að losna
5. janúar. Vegna rannsóknar málsins
óskaði fíkniefnadeild lögreglunnar
þeim. „En við höfum bara enga
kassauppbót, þannig að þetta er
engan veginn sambærilegt," sagði
hann.
Guömundur sagði ennfremur að
rækjusjómenn á Bíldudal væru
orðnir langþreyttir á þeim deilum
sem þeir hefðu átt í við rækjuverk-
smiðjuna í gegnum árin. „Við
teljum að þessar deilur eigi rót sína
að rekja til þess einkaréttar sem
verksmiðjan hefur á hráefninu úr
firðinum. Okkur hefur fundist að
forstjórinn hagaði sér eins og ein-
ræðisherra í bananalýðveldi. Hann
stuðla að eins góðri meðferð á
rækjunni og mögulegt er. Því hef
ég ekki séð mér annað fært en að
halda þessu til streitu,“ sagði Ólaf-
ur.
Aðspurður um þá fullyrðingu
bátaeigenda að verksmiðjan hefði
haft af þeim talsvert magn af
rækju, sem hún ekki greiddi fyrir,
kvað Ólafur þaö engan veginn
standast. Nú væri búið að landa 239
tonnum af þeim 500 sem leyfð
eftir framlengingu í eina viku. Við
því var orðið og verður maöurinn
því í gæsluvarðhaldi áfram.
Amar Jensson hjá fíkniefnadeild
lögreglunnar sagði að máhð væri
ekki að fuhu rannsakaö. Hann sagð-
ist vonast til þess að rannsókninni
hefur sent okkur tilskipanir niður
á bryggju og fæstar þeirra hafa
staðist til langframa. Við höfum
reynt að tala viö hann og útskýra
okkar sjónarmið, en án árangurs.
Það er sjónarmið margra að
ástandið lagist ekki fyrr en rækju-
verksmiðjan fær samkeppni.
Fiskvinnslan á Bíldudal hefur sótt
um leyfi til rækjuvinnslu og hrepp-
urinn verið því samþykkur. En það
hefur ekki fengist í gegn,“ sagði
Guðmundur.
-JSS
væru. Þar af væru 3,3 tonn sem
sjómenn hefðu ekki fengið greitt
fyrir af ofangreindum ástæðum.
Þetta gerði 175.000 krónur, sem
deildust á tíu báta. Það gæfi því
augaleið að ekki væri um háar
upphæðir að ræða á hvern einstak-
an bát.
-JSS
lyki á næstu dögum.
Þegar hefur komið fram að fólkið
hafði flutt til landsins og selt með
skipulögðum hætti um 65 kíló af
hassi.
-sme
Mjög misjafnt er hvaö veiðiár hækka
mikið næsta sumar.
Leiga veiðiáa:
Heildarleigan
300 milljónir
„Veiðileyfin í Laxá Kjós hafa að-
eins hækkað um 2,6% frá því í fyrra
og það teljum við ekki mildð, þegar
margar veiðiár hækka um sem nem-
ur byggingarvísitölu, eins og Norð-
urá i Borgarfirði, um 23%,“ sagði
Árni Baldursson, einn af leigutökum
Laxár í Kjós.
Frétt DV fyrir nokkrum dögum um
255 milljónirnar sem fást fyrir leigu
á veiðiánum næsta sumar hefur vak-
ið umtal meðal veiðimanna. En þessi
tala er ekki tæmandi. Byggingarvísi-
talan hækkar til dæmis veiðileyfin á
hverju ári töluvert og svo kemur
hækkun frá leigutökunum sjálfum.
Ýmsir mihiliðir hækka 255 mihjón-
irnar um 45-50 milljónir, svo heildar-
leigan verður 300 mihjónir.
Mjög misjafnt er hvað veiðiár
hækka mikið næsta sumar, dæmi
eru þess að veiðiár lækki eins og
Miðá í Dölum.
-G.Bender
Framkvæmdastjóri Rækjuvers:
Spuming um gæði hráefnisins
Hassinnflutningurinn:
Gæsluvarðhald var framlengt
í dag mælir Dagfari
Islenskur bílaöskuhaugur
í okóber síðasthönum gerði af-
takaveður í Drammen í Noregi,
með þeim afleiðingum að sjór
flæddi upp á land og margvísleg
verðmæti fóru á kaf og beinlínis
sukku í sæ. Þannig urðu nokkur
hundruð japanskra bíla fórn-
arlömb þessa flóðs í Drammen og
flutu út á saltan sjóinn. Sumir
þeirra sukku og varð af þessu mik-
ið tjón sem tryggingarfélög hafa
greitt að fullu til framleiðenda bif-
reiðanna sem þama lentu í hrakn-
ingum. Tryggingarfélögin borguðu
að sjálfsögðu strandgóssið vegna
þess að það var tahð ónýtt að mati
þeirra sem framleiöa bílana og
selja þá.
En það sem gildir í útlöndum
gildir ekki á íslandi. Hér á landi
gilda önnur og æðri lögmál og bif-
reiðar, sem ekki em boðlegar til
brúks í útlandinu, eru eftirsóttar
fyrir bílabraskara uppi á Fróni.
Enda fór það svo að tryggingarfé-
lagið gat selt strandgóssið eins og
það lagöi sig hingaö til lands. Mót-
mæh þeirra sem máhð er skylt
breyta þar engu. Hinir japönsku
framleiðendur hafa sent frá sér
aðvaranir, lögboðnir innflytjendur
hafa mótmælt þessum innflutnirtgi
og Bifreiðaeftirhtið neitaði í upp-
hafi að skoða þessa ónýtu bíla. En
allt kemur fyrir ekki og strandgós-
sið er mætt á staðnum og er nú
þessa dagana til rannsóknar í Bif-
reiðaeftirlitinu og bíða men'h
spenntir eftir niðurstöðunni.
Það er auðvitað ekki á hverjum
degi sem framleiðendur vara við
sinni eigin framleiðslu og það er
heldur ekki daglegt brauð að inn-
flytjendur leggja sig fram um það
að koma í veg fyrir að bílategund-
in, sem þeir hafa umboð fyrir, sé
flutt til landsins. En skýringamar
eru auðvitað þær að flóðið í
Drammen hafi eyðilagt bOana og
ekki sé skynsamlegt fyrir væntan-
lega eigendur eða kaupendur slíkra
bha að aka lengi um á bílum sínum
þar sem þeir geta átt það á hættu
að þeir hrynji niður. Niðurstaðan
getur því orðiö sú að japönsku bíl-
arnir úr strandgóssinu verði
merktir sérstaklega, líkt því sem
júðamir voru merktir á nasista-
tímanum í Þýskalandi: varúð -
hætta. Þannig verða saltmengaðir
bOar auðkenndir á götum og þjóð-
vegum fyrir aðra að varast þá og
tíl aðgreiningar frá venjulegum bO-
um sem ekki hafa verið baðaðir
upp úr söltum sjó.
Þaö er áreiðanlega ánægjulegt og
hughreystandi fyrir útlendinga aö
vita til þess í framtíöinni að í hvert
skipti sem bílar eru úrskurðaðir
ónothæfir erlendis vegna tjóna,
flóða eða árekstra megi ganga að
kaupendum vísum hér uppx á ís-
landi. íslendingar setja það ekki
fyrir sig þótt bílar séu taldir ónýtir
erlendis ef þeir geta hagnast á því
sjálfir að selja bílana til nytsamra
sakleysingja sem láta sig einu gjlda
hvort þeir aka um á ónýtum bOum
eða ekki, svo framarlega sem þeir
fara í gang á morgnana. ísland
verður hér eftir nokkurs konar
sorphaugur fyrir ónýta bíla sem
aka um á götunum og bíða þess að
ryðga sundur af völdum söltunar í
útlenskum höfnum. Þetta verður
nætursaltaður floti og best væri
auðvitað ef íslendignar hættu að
kaupa bíla sem koma beint frá
verksmiðjunum, meðan þeir eiga
kost á strandgóssum sem aðrir eru
búnir að gefast upp á.
AOir sjá að með þessu sparast
miklir peningar í innflutningi og
erlendum gjaldeyri. Við eigum að
auglýsa eftir bílhræjum, bíldrusl-
um og allra helst eftir bílum sem
hafa verið tíndir upp af hafsbotni
og baðaðir upp úr söltum sjó til að
ná fram ryðinu. Þetta er einmitt
bílafloti framtíðarinnar, nætur-
saltaður og flakaður og til þjónustu
reiðubúinn.
Enda þótt framleiðandinn sé á
móti því aö selja framleiöslu sína
nætursaltaða og enda þótt innflytj-
andinn sé á móti því að fleiri
japanskir bílar komi til landsins
þá ber samt að fagna því að enn séu
til hér á landi fullhugar og frum-
heijar sem hafa áræði tO að flytja
inn bíla sem ekki eru brúklegir
annars staöar. Og þá er ekki síður
ástæða tO að gleöjast yfir því að
íslendingar eru sjálfir nægilega
hugrakkir til að aka um á ónýtu
strandgóssi og ryðkláfum sem
dregnir hafa veriö upp úr sjó við
Noregsstrendur. AOtaf erum við að
græða, íslendingar. Við græðum
með því að kaupa ódýrt af ösku-
haugum annarra þjóða. Þannig
verða menn ríkir!
Dagfari