Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1988, Side 36

36
FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1988.
Tíðarandi
Ingvar Valdimarsson, formaður Flugbjörgunarsveitarinnar, á einum af þremur nýjum snjósleðum sem sveit-
in hefur fjárfest í. Bak við hann er Weapon-trukkur á fertugsaldri sem er eins konar stjórnstöð á hjólum,
rúmgóður bíll og vel búinn fjarskiptatækjum. Á hægri hönd Ingvars er svo snjóbíllinn. DV-mynd GVA
Flugbjörgunarsveitin:
Harðsnúið lið vel þjálf-
aðra björgunarmanna
Flugbjörgunarsveitin í Reykjavík
var stofnuö 27. nóvember 1950 og
er því á 38. árinu. Aðdragandinn
að stofnun sveitarinnar var Geysis-
slysið en nokkrir björgunarmann-
anna sáu fram á nauðsyn þess að
í landinu væri til sveit velþjálfaðra
björgunarmanna og stofnuðu Flug-
bj örgunars veitina.
Virkir félagar í sveitinni eru nú
um 140 en alls eru starfandi sex
Flugbjörgunarsveitir á landinu.
Landssamband flugbjörgunar-
sveita var stofnað árið 1974 og sér
það um yfirstjórn sveitanna í
landinu.
Félagar Flugbjörgunarsveitar-
innar eru á vakt nánast alian
sólarhringinn, reiðubúnir að koma
til leitar eða björgunar hvenær
dags sem er alla daga ársins. Félag-
ar leggja mikla vinnu af mörkum
og allt er unnið í sjálfboðavinnu.
Þeir þurfa að halda sér í góðri þjálf-
un og kunna góð skil á búnaöi
sveitarinnar.
Það er dýrt að halda úti vel bú-
inni sveit eins og Flugbjörgunar-
sveitinni og því er fjáröflun snar
þáttur í starfsemi sveitanna. Flug-
björgunarsveitin í Reykjavík á tvo
Econoline- sjúkrabíla, tvo Benz-
trukka með tólf manna húsum,
gamlan Weapon-trukk sem er í
senn fjarskiptabíll og færanleg
stjórnstöð, tvo snjóbíla og þrjá nýja
snjósleða. Auk þessa á sveitin grið-
arlega mikið af alls kyns búnaði
öðrum, svo sem skíðum, tjöldum
og viðlegubúnaði að ógleymdum
fullkomnum íjarskiptatækjum.
Allt kostar þetta feikilega mikið
fé og því þurfa félagsmenn að
standa sig vel í fjáröflunarmálum.
Flugbjörgunarsveitin er til húsa
í tveimur gömlum bröggum inni í
Nauthólsvík en húsnæðið dugar
engan veginn lengur undir starf-
semina. Því var ráðist í það að
byggja nýtt félagsheimili og tækja-
geymslu við Flugvallarveginn og
er húsið nú að komast upp úr jörð-
inni. Varla þarf að taka fram að
húsbyggingin er dýrt fyrirtæki.
En félagar Flugbjörgunarsveitar-
innar standa ekki bara í fjáröflun.
Þeir þurfa sífellt að vera í starthol-
unum því slysin gera ekki boð á
undan sér. Þeir þjálfa sig og æfa
reglulega, sækja fundi og námskeið
og læra á tæki og tól. Þegar út í
alvöruna kemur þarf hver maður
að vita upp á hár hvað hann á að
gera og því þarf skipulagið að vera
gott. Nokkrar mínútur til eða frá
geta skilið á milli feigs og ófeigs
þegar slys ber að höndum og því
þurfa viðbrögð björgunarmanna að
vera snör.
Það fer mikill tími í starfið hjá
Flugbjörgunarsveitinni og því þýð-
ir ekki fyrir menn að vera í sveit-
inni ef þeir eru með einhverja
hálfvelgju, þeir endast yfirleitt
stutt. Útkoman er líka sú að í Flug-
björgunarsveitinni er harðsnúið lið
vel þjálfaðra björgunarmanna sem
gott er að vita af ef slys ber að hönd-
um.
-ATA
Fundur í bilaflokki Flugbjörgunarsveitarinnar, haldinn i gamla Weapon-trukknum. Lengst til vinstri er Kristján
Eyfjörð, þá Árni Guðjónsson, Sturla Jónsson, Guðmundur Baldursson, Friðbjörn Steingrímsson, Brynjólfur
Wium og Óskar Hauksson. DV-mynd GVA
An skilningsríkrar konu endast
menn ekki lengi hjá sveitinni
- segir Ingvar Valdimarsson, formaður FlugbJöigunarsveHarinnar
„Ég held að áhugi félaga á starf-
inu í Flugbjörgunarsveitinni stafi
af meðfæddri ævintýralöngun,
þránni eftir útiveru og félagsskap
og svo löngunin til þess að hjálpa
öðrum. Þessi samhjálp er mjög rík
í íslendingum og það finnum við
vel þegar um útkall er að ræða.
Allir landsmenn eru boðnir og bún-
ir til að aðstoða okkur og við fáum
aldrei synjun þegar viö óskum eftir
hjálp,“ sagði Ingvar Valdimarsson,
formaöur Flugbjörgunarsveitar-
innar.
„Kveikjan að því að ég hóf að
starfa með sveitinni var sú að ég
hef verið með ólæknandi flugdellu
frá bamsaldri. Ég fór að starfa við
flugumsjón í Flugtuminum á
Reykjavíkurflugvelli. Það var svo í
einu útkalli að félagar úr Flug-
björgunarsveitinni komu upp í
turn til að tala við mig að ég fékk
áhuga á aö starfa með þeim. Þetta
var árið 1963 og síðan hef ég verið
í Flugbjörgunarsveitinni, þar af
tólf síðustu árin sem formaður.“
Ingvar sagði að starf Flugbjörg-
unarsveitarinnar væri umfangsm-
ikið og mikill tími færi í það en öll
vinna sveitarinnar væri sjálfboða-
liðsvinna og væm Flugbjörgunar-
sveitimar einu björgunarsveitir
landsins sem hefðu enga fasta
starfsmenn. Hann sagði að flest
kvöld vikunnar væru menn að
störfum í félagsheimili eða tækja-
geymslu sveitarinnar og um helgar
væri gjaman farið út úr bænum í
lengri ferðir og æfingar.
„Mætingar í félagsheimilið árið
1986 voru yfir 600 og um fjögur
þúsund nöfn voru skráð það árið.
Þetta þýðir að rúmlega tíu manns
hafi að meðaltali komið til funda
eða annarra starfa á hverjum ein-
astá degi allt árið.
Þetta sýnir að mikill tími fer í
störf með Flugbjörgunarsveitinni
hjá félagsmönnum og það kemur
að sjálfsögðu niður á fjölskyldun-
um. Enda er reynslan sú að þeir
sem ekki eiga skilningsríkar eigin-
konur endast sjaldnast lengi hjá
okkur.
Konumar okkar sýna starfmu
yfirleitt mikinn skilning og þær
hjálpa okkur og styrkja á alla lund.
Það eru til dæmis starfandi
kvennadeildir innan Flugbjörgun-
arsveitanna. Konumar taka að
vísu ekki þátt í leitum eöa fara á
fjöll með okkur en þær hjálpa okk-
ur mikið í sambandi við fjáröflun
og á ýmsa aðra lund. Starf Flug-
björgunarsveitarinnar er því orðið
eins konar áhugamál allrar fjöl-
skyldunnar hjá mörgum."
- Hvernig taka vinnuveitendur
ykkar því þegar þið þurfið að vera
frá vinnu svo dögum skiptir vegna
leitar?
„Þeir sýna okkur flestir mikinn
skilning nú orðið og skilningurinn
er sífellt að aukast. Áður fyrr vom
leitardagarnir bara dregnir frá
sumarfríinu okkar. Meira að segja
hjá mér sem vann hjá flugumsjón
og var kannski að leita að týndri
flugvél.“
- Hvemig fjármagnið þið starf-
semina?
„Við fjármögnum starfsemina að
mestu leyti með sölu merkja og
happdrættismiða. Ríkisstyrk höf-
um við afar takamarkaöan en á
síðasta ári fengu Flugbjörgunar-
sveitirnar í landinu samtals um
eina milljón króna frá ríkinu."
Ingvar var að lokum spurður að
því hvaða tilgangi félagsskapur
eins og Flugbjörgunarsveitimar
þjónaði.
„Við tökum við öllum hjálpar-
beiðnum og tökum þátt í öllum
leitum þegar óskað er eftir okkar
aðstoð en við sérhæfum okkur í
björgun úr flugslysum. Við erum
tÚ reiðu allan sólarhringinn alla
daga ársins. Við emm með sérhæfð
tæki til leitar, góð farartæki og
þrautþjálfaðan mannskap sem er
tilbúinn til að leggja nánast allt á
sig ef það má koma einhverjum til
bjargar," sagði Ingvar Valdimars-
son. -ATA