Dagblaðið Vísir - DV - 28.01.1988, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR 28. JANÚAR 1988.
Spumingin
Telur þú nýgerðan kjara-
samning á ísafirði gott
fordæmi fyrir framhaldið?
Þorgilsson: Ákaflega erfitt
aö setja sig inn í þetta mál og get því
ekki tjáö mig um það.
Jóhannes Sævar: Mjög gott. Sérstak-
lega ef þaö verður til aö halda
verðbólgunni niðri.
Lesendur
Fjölmiðlar
misreikna oft
Gunnar skrifar: það skiptið var því algjörlega sleppt
Ég hef oft orðið þess var að þegar að geta þess hve það væri há upp-
íjaflað er um erlenda peninga í fjöl- hæð i íslenskum krónum.
miðlum, einkanlega þó í hljóðvarpi Mig langar til að koma því á fram-
og sjónvarpi, að ýmist er ekki um- færi við sem flesta sem fjalla um
reiknað verðgildi í íslenskar erlenda peninga að þeir umreikni
krónur eða þá að um mikinn mis- upphæðirnar í islenskar krónur og
reikning er að ræða. gæti þess um leið að rétt sé með
Égteknýlegtdæmiþarsemskýrt farið þegar umreiknað er, að svo
var frá í frétt að viðkomandi hlutur miklu leyti sem það er hægt.
hefði kostað 24 milljónir dollara. í
hlut.
Kjöt urðað á öskuhaugum. - Bréfritari vill bjarga mannslífum, ekki rottum.
Umframbirgðir kjöts
Áað urða
þær eða gefa?
Gunnar Karl Jónsson skrifar:
Mér blöskraði er íjármálaráðherra
kom fram í sjónvarpinu á dögunum
með þá uppástungu að best væri að
urða umframbirgðir af kindakjöti til
að spara geymslukostnað á kjötinu.
Ekki er gæfuleg stjórnunin á land-
búnaðarmálunum þegar svo er
komið málum að bændur framleiða
til þess eins að láta moka yfir fram-
leiðslu sína á öskuhaugunum.
Mér dettur í hug að benda fjármála-
ráðherra á betri úrræði í sambandi
við kjötfjallið og aðra umframfram-
leiðslu almennt á matvælum. Hvers
vegna má ekki gefa til dæmis Hjálp-
arstofnun kirkjunnar eða Rauða
krossinum þessar umframbirgðir
svo að hægt sé að bjarga mannslífum
úti í hinum hrjáða heimi.
Mér fmnst það verðugra verkefni
heldur en að fóðra rotturnar á ösku-
haugunum.
Snnstæðulausar ávísanir:
Guðni Haraldsson: Þetta er eflaust til
bóta fyrir vissan hóp, en ef til vill
ekki fyrir þann hlúta sem eftir á að
semja.
Sveinn M. Sveinsson: Já, ég tel það.
En þarna er aðeins um eina stétt að
ræða.
Bankar ábyrgist þær að fullu
Eggert E. Laxdal skrifar:
Það tíðkast nú að bankar taki
ábyrgð á innstæðulausum ávísun-
um, að hluta til. Þetta er í rétta átt.
En mér finnst að banki, sem gefur
viðskiptavini sínum umboð til þess
að gefa út ávísanir, eigi að ábyrgjast
þær að fullu.
Þessar ávísanir eru gefnar út í
nafni bankans og þeir sem taka á
móti ávísunum sem greiðslu eiga að
hafa kröfurétt á viðkomandi banka
sem ávísunin er gefin út á - sé inn-
stæða ekki fyrir hendi.
Einstaklingar eiga oft erfitt með að
innheimta innstæðulausa ávísun og
verða þá að leita til lögfræðings. Það
getur Verið æði kostnaðarsamt og í
sumum tilfellum vafasamt hvort það
borgar sig því að lögfræðiþjónusta
er ekki gefin.
Viðkomandi banki hefur aftur á
móti mun betri aðstöðu til þess að
innheimta ávísun hjá viðskiptavini
sínum þar sem hann hefur lögfræð-
ing í þjónustu sinni og getur hæglega
innheimt skuldina honum að kostn-
aðarlitlu.
Auk þess er líklegt að viðskiptavin-
ur bankans haldi áfram að leggja inn
peninga á ávísanareikning sinn og

„Einstaklingar eiga oft erfitt með að inheimta innstæðulausa ávísun,
ir bréfritari m.a.
þá getur bankinn tekið fyrir skuld-
inni, þegar þeir peningar koma,
þannig aö um eins konar bráða-
birgðalán væri að ræða til þess er
skuldar.
Þessu þarf að koma inn í reglur og
lög um ábyrgð banka á innstæðu-
lausum ávísunum og það sem fyrst.
Bankinn á að bera alla ábyrgð á
' þeim, án tillits til upphæðarinnar,
ekki handhafi. Þetta myndi skapa
meira traust á ávísanareikningum.
Greiðslukortafyrirtækin hafa skil-
ið þetta enda fer sá háttur í viðskipt-
um vaxandi. Menn eiga ekki á hættu
að sitja uppi með verðlausa pappíra
eins og þegar um innstæðulausar
ávísanir er að ræða. Greiðslukorta-
fyrirtækin ábyrgjast reikninga
skjólstæðinga sinna og greiða út þær
upphæðir sem ávísað er á þótt inn-
stæða sé ekki fyrir hendi.
Þetta er í rauninni ekki annað en
ávísanareikningur þótt honum hafi
verið gefið annað nafn. Síðan geta
þau innheimt hina vangoldnu upp-
hæð hjá viðskiptavini sínum þegar
hann leggur inn á reikning sinn
næst.
Hér er ekki um annað að ræða en
smávægileg liðlegheit sem skaða
engan en auka traust á reikningnum.
Þannig á þetta að vera með inn-
stæðulausar ávísanir. Bankarnir
eiga að ábyrgjast þær að fullu. Það
er réttlát krafa af hendi handhafa
ávísana og vonandi kemur að því að
þessi háttur verði tekinn upp í
bankaviðskiptum á íslandi.
Ræstitæknar skólans hafa fengið aðstöðu í stofunni.
Skólafélag Vélskólans
Forkastanleg aðstaða
Stefán, Svavar og Hjörtur skrifa:
Við viljum vekja athygli á lestrar-
aðstöðu þeirri sem Vélskóli íslands
sér nemendum sínum fyrir.
Búið er aö kvarta yfir þessari „frá-
bæru“ aðstöðu undanfarin misseri.
Árangurinn af þessari baráttu nem-
enda er sá að nú hafa ræstitæknar
skólans fengið aðstöðu fyrir verkfæri
sín í stofunni.
Vitum við ekki dæmi þess að svona
lagað tiökist í öðrum skólum á ís-
landi.
Daði Ólafsson: Já, það tel ég vera,
bara vegna aöstæðna í þjóðfélaginu.
Oddgeir Sverrisson: Já, mér fmnst
það. Einkum meö tilliti til að minnka
dýrtíðina.
Grábröndótt
læða týnd
Jóhanna skrifar:
Hinn 5. október sl. tapaðist þessi
læða, sem myndin er af, frá Bald-
ursgötu 12 í Reykjavík. Læðan er
grábröndótt og fremur nett. Hún
var með gula hálsól og merkispjald
með öllum upplýsingum er hún
hvarf. Hugsanlega hefur ólin dottið
af. - Kisan heitir Táta og gegnir
nafni.
Hinn 5. okt. elti hún mig (eins og
hún geröi oft) að Þórsgötu 7, þar
sem ég skrapp inn, og hefur kisa
ekki sést síðan. En þar sem hún
ratar vel þaðan og heim til okkar
hlýtur eitthvað að hafa komið fyrir
hana og er ég einmitt að reyna að
komast að því.'
Ég hef auglýst mikið eftir henni
því að hún var okkur mjög kær,
en það hefur enn sem komið er
engan árangur borið. Ég og dóttir
mín, 4ra ára, erum mjög daufar
yfir þessu og ef einhver kannast
við að hafa ekið á kött, sem þessi
lýsing á við, og þeim mun frekar
ef það hefur gerst hér í Þingholtun-
um (Skólavörðuholtinu) á þessu
tímabili, þá bið ég viðkomandi að
hafa samband við okkur.
Fólk er alltof skeytingarlaust í
sambandi við dýr og hvarf þeirra.
Það getur komið fyrir alla að aka
á dýr en ef dýrið er merkt er það
sjálfsagður hlutur að láta eigendur
vita og létta af þeim áhyggjum.
Upplýsingar hjá Jóhönnu í síma
25889 og hjá Kattavinafélaginu í
síma 76206.

. x t * t* b m* s i« * ■ n * * i * i« j