Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.1988, Side 34

42
MIÐVIKUDAGUR 21. SEPTEMBER 1988.
LífsstOl
Dagný Gísladóttir, Valdís Ólafsdóttir og Guðrún Bjarnadótt-
ir, þrjár heimasætur sem auöveldlega gátu
leitt hugann frá kindunum.
Það er af sem áður var þegar
kindabreiður fylltu dali og hlíðar
daginn sem réttað var.
Með fækkun fjár hafa réttir misst
sinn gamla glans þótt enn séu rétt-
ir sá viðburður í sveitum sem tákn-.
ar árstíðaskipti og veitir ungum
sem öldnum ánægju og skemmtun.
Guðmundur Sigurðsson, réttar-
stjóri frá Möðruvöhum, og Magnús
Sæmundsson, oddviti Kjósar-
hrepps og bóndi í Eyjum, voru sam-
mála um að réttirnar nú til dags
væru mun umfangsminni en áður
fyrr. Réttað væri á nokkrum tím-
um.
Guðmundur sagðist muna þá
tíma þegar féð breiddi úr sér frá
fjallshlíð niður í dal svo þúsundum
skipti. Fjöldinn í dag væri aðeins Þetta er ekki hún Rósamunda mín, gæti hún Tinna litla
brot af þeim fjölda þegar mest var. Hermannsdóttir frá Hjalla verið að hugsa.
DV brá sér í tvær réttir í Kjósar-
sýslu. Fyrst var staldraö við í Kjós-
arrétt. Þótt réttardagur væri voru'
bændur og búahð í raun á seinna
degi. Daginn áður haföi verið smal-
að mörgu fé sem hafði veriö réttaö
og var komið í heimahaga.
Það er af sem áður var þegar féð
var rekiö heim af möhnum á hest-
baki og hundum. Nú voru bændur
mættir í bílum sínum meö aftaní-
kerrur og kindunum komiö þar
fyrir og brennt með þær th síns
heima eftir að réttum lauk.
Þótt Sæmundur Steindór
Magnússon frá Eyjum sé
ekki gamall átti hann í eng-
um vandræðum með að
þekkja kindurnar.
Féð fallegt
Margt var um manninn í Kjósar-
rétt sem stendur á fallegum stað.
I Kollafjarðarrétt voru ekki margar kindur, þess fleiri börn komu til að hafa gaman af.
lömb og kindur en í Kjósarrétt, og
var féð langt frá að vera í meiri-
hluta.
Aðkomnir gestir, börn úr leik-
skólum höfuðborgarinnar og Mos-
fellsbæ, voru í miklum meirihluta
og hjá þeim var nú aldehis handa-
gangur í öskjunni.
Bændur tóku þó öllum hama-
ganginum með ró og drógu sínar
kindur í dilk.
Aðspurður hvers vegna kindur
væru svona fáar, svaraöi eldri
bóndi því til að dilkakjötiö væri
minna borðað en áður. Nú væri fínt
að borða hænsni og fá með tíman-
um amerískan rass.
Þótt kindur væru ekki margar
höfðu börnin mjög gaman af öhu
saman og leyndi spenningurinn sér
ekki í andhtum þeirra.
Þrátt fyrir viövörunarorð var
réttin, sem réttað skyldi í, brátt
oröin troöfull af ánægðum og
spenntum bömum. Önnur voru
ekki eins huguö og létu nægja að
sitja á gijótvegg og horfa á aðfar-
irnar. Greinilegt var að þetta var
mikhl viðburður í lífi barnanna.
Sjálfsagt verður aldrei horfið aft-
ur th þeirra tíma þegar réttir voru
stórviðburöur í lífi þjóðarinnar.
Búskaparhættir hafa breyst og tíö-
arandinn einnig. Vonandi verður
Réttarstjórinn í Kjósarrétt,
Guðmundur Sigurðsson frá
Möðruvöllum, man þá tíma
þegar fjárbreiður fylltu hlíð-
ar og dali á réttardaginn.
það samt aldrei svo að réttir til-
heyri sögunni. Til þess eru þær of
dýrmæt reynsla hverjum einstakl-
ingi sem elst upp við nútímaað-
stæður.
-HK
Magnús sagði aö hjá þeim í Kjósar-
rétt hefði fé fækkað mest frá Mos-
fellsdal og Reykjavík. Féð væri aft-
ur á móti fallegt í ár.
Kollafjarðarrétt
í Kollafjarðarrétt voru færri
Af og til þurfti að líta í marka-
skrána.
Hér er Steinar Vilhjálmsson,
Fremra-Hálsi, með bókina
góðu í höndunum.
Réttir nútímans:
Vidburður í hverri
sveit þótt umfangið
sé minna en áður