Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.1989, Síða 22

22
LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1989.
Útboð
Norðurland vestra
Byggðarsamlag um sorphirðu á Norðurlandi vestra
(BSNV) óskar eftir tilboðum í alla sorphirðu fyrir
Sauðárkrók, Blönduós, Skagaströnd og Hvamms-
tanga.
Um er að ræða hirðingu húsasorps frá u.þ.b. 5100
íbúum, allt sorp frá fyrirtækjum og úr safngámum.
Sorpið skal sett í þar til gerðan pressugám og flutt
pressað til urðunarstaðar í nágrenni Sauðárkróks.
Útþoðsgögn verða afhent á skrifstofum ofantalinna
bæjar-/sveitarfélaga frá og með föstudeginum 20.
jan. 1989 gegn 5000 kr. skilatryggingu. Tilboðs-
frestur er til 8. febr. 1989.
BSNV
"'U’W-!1!
Margt fullorðið fólk er líka að verða þreytt á einlitum tónlistarsmekk nýju stöðvanna.

Toyota LandCruiser Hi-roof, dísil, árg. 1987, 5 gíra, 5
dyra, blásans., ekinn 21.000 km, upphækkaður, 35"
dekk. Verð 2.200.000. Ath. skipti á ódýrari.
Auðvitað í
ILAKJOR
Það er Framtíðin
Sími 686611
Alvöru jeppi!
NÝTT
HEFTI
Á
BLAÐ-
SÖLU-
STÖÐUM
UM LAND
ALLT
ÁSKRIFT:
o
27022
Úrval
LESEFMI
VIÐ ALLRA HÆFI
Fréttir - fræðsla
- afþreying
Eftir hverju sækist fólk í fjölmiðl-
um? Er það aiþreying, fræðsla eða
fréttir? Auðvitað eru svörin misjöfn
eftir því hver í hlut á, en oftast er
svarið vafalítiö að eftir öllu þessu
þrennu sækist menn. Það fer svo
bæði eftir aldri og áhugamálum og
hvaða íjölmiðils er neytt þá stundina
til hvers fólk ætlast helst.
Vafalítið sækist ungt fólk mest eftir
afþreyingu í ljósvakamiðlunum. í
útvarpi er það dægurtónlistin, í sjón-
varpsstöðvum bíómyndir og aUs
kyns myndaflokkar. Já - og vel á
minnst: Okkur hættir raunar til þess
að eiga einkum við þetta efni þegar
við tölum um afþreyingu. En afþrey-
ing eins getur verið þreytandi í eyr-
um og augum annars. Margt fullorð-
ið fólk forðar sér frá glymjandi há-
vaða dægurtónlistarinnar hvenær
sem það getur. Afþreying þess á tón-
listarsviðinu er aftur á móti hund-
leiðinlegt gól í eyrum unga fólksins.
Blóðug slagsmál og bang bang ame-
rískra hasarmynda, sem unga fólkið
starir opinmynnt á, er í augum
margra fulloröinna nauðaómerkilegt
og leiðinlegt efni, það kýs fremur
vandaða myndaflokka byggða á
frægum bókmenntaverkum og svo
hreinar fræðslumyndir er segja frá
fjarlægum þjóðum og löndum - eða
þá bara okkar eigin landi.
Einstefnur og
ofstæki
Það er ekki nýtt þótt umburðar-
lyndi skorti hjá fólki þegar rætt er
um ljósvakamiðla. Mest af því sem
almennir neytendur hafa í gegnum
tíðina látið frá sér fara um efni þeirra
hefur einkennst af vissu ofetæki
gagnvart þvi efni sem ekki fellur við-
komandi einstaklingum í geð. Stór
hópur fólks hefur notað orðið sinfón-
ía sem skammaryröi yfir alla klass-
íska tónlist áratugum saman og á
móti er talað um síbylju og gaul í
þeim stöðvum sem reyna að sinna
óskum unga fólksins.
Því miður hefur svipað ofríki einn-
ig ráðið ferðinni hjá mörgum þeirra
sem ráðið hafa ferðinni í þessum
miðlum fyrr og síðar. Einn af merk-
ustu tónlistarfrömuðum þessarar
þjóðar æddi á sínum tíma inn í þular-
stofu gömlu gufunnar til þess að
brjýta hljómplötu með dixíland-
útsetningum á þekktum lögum (bölv-
uð platan var nær óbrjótanleg!!) og
til eru þeir forsvarsmenn nýju út-
varpsstöðvanna sem hafa reynt að
ritskoða tónlistarþætti á stöðinni
sinni, þótt fyrir það sé þrætt.
Unga fólkið var oröið hundleitt á
tónlistarflutningi gömlu gufunnar
áður en rás 2 og nýju stöðvarnar
komu. Þar skorti menn skilning á
nauðsyn íjölbreytni. Margt fullorðið
fólk er líka að verða þreytt á einlitum
tónlistarsmekk nýju stöðvanna. Það
getur að vísu valið, en ef svo fer að
það kýs að hlusta alls ekki á þær
Fjölmiðlar
Magnús Bjamfreðsson
missa þær Jiýðingarmikinn hlust-
endahóp hvað auglýsingar varðar. í
báðum tilvikum verða menn að skilja
að afþreying er ekki afmarkað staðl-
að fyrirbæri heldur byggist á þeim
einstaklingum sem njóta eiga og
borga brúsann.
Fréttir
Fréttir eru aðalfæða og tromp
flestra fjölmiðla. Að vísu hlustum við
með ööru eyranu á þær oft á tíðum
og mig grunar að ansi stór hópur
fólks, í það minnsta ungs fólks, fylg-
ist í raun ákaflega lítið með fréttum.
En þegar stóru stundirnar renna
upp, hvort heldur er með gleði eða
sorgarfréttum, fylgjast allir með. Og
allir viljum við, neytendur fjölmiöl-
anna, geta treyst því aö enginn stór-
viðburður fari framhjá okkur.
Auðvitaö sinna fjölmiðlar fréttum
misjafnlega vel. Bæði er að kröfur
neytenda þeirra eru misjafnar og svo
hitt aö þeir vilja ekki lepja upp hver
eftir öörum. En góðar fréttastofur
eru gulls ígildi fyrir alla fjölmiðla,
hvort heldur eru prentmiðlar eða
ljósvakamiðlar.
Ég hefi víst áöur látið þá skoðun í
ljós að fréttastofa Útvarpsins, þ.e.
RUV-hljóðvarps, beri af öörum ljós-
vakafréttastofum hérlendis. Ég hef
ekki skipt um skoöun í því efni, en
þar með er ég alls ekki að kasta stein-
um að öðrum fréttastofum á því
sviði. í þessari viðmiðun er ég ekki
að vitna til einstakra „skúbba" eða
tilvika þar sem stofan er fyrst með
fréttir, heldur ekki síður til áreiðan-
leika og þeirrar miklu umfjöliunar
og könnunar á málum sem stofan
hefur sýnt aö hún hefur á valdi sínu.
Heildarumfjöllun hennar um mál er
oft á tíðum til hreinnar fyrirmyndar
og hún verður hvorki vænd um
hleypidóma né hlutdrægni, þótt auð-
vitað þyki sumum hallast á dróginni
í einstökum fréttatímum.
Á sama hátt er ekki hægt að ganga
framhjá því að fréttaritstjórn Morg-
unblaðsins ber af meðai prentmiðl-
anna. Hún hefur eins og fréttastofa
útvarpsins geysiöflugt fréttaritara-
kerfi sem ekki lætur margt framhjá
sér fara. Hún ræðureinnig yfir mikl-
um liðstyrk þrautþjálfaðra blaða-
manna sem geta tekið til hendinni
þegar merk mál eru til umfjöllunar.
Vissulega kemur það fyrir Mogga,
rétt eins og aðra sem keppa um frétt-
ir, að aðrir ná frétt við nefið á honum
en þegar hann kemst á skrið og hell-
ir sér út í hlutlæga umijöllun um
viðburði kemst enginn með tærnar
þar sem hann hefur hælana.
Fræðsla
Það hefur löngum þótt aðall góðra
fjölmiðla að upplýsa neytendur sína
um hvaöeina. Auðvitað gerist það
meðal annars í almennum frétta-
flutningi, en þar er heldur ekki látið
staðar numið. Góðir fjölmiðlar taka
ýmis efni til umfjöllunar þótt þau séu
ekki endilega fréttaefni þá stundina.
í blöðum gerist þetta m.a. í greinum
fræðimanna og umfjöllun biaða-
manna, í útvarpi t.d. í fyrirfestrum
og samsettum dagskrám og í sjón-
varpi í hvers kyns heimildarmynd-
um. Er þá ótalin bein kennsla sem í
mörg ár hefur lítið verið sinnt í ís-
lenskum ljósvakamiðlum.
Strax í upphafi útvarps á íslandi
var kennsla tíðkuð þar. Þar var fyrst
og fremst um tungumálakennslu að
ræða og víst er að margur sótti dýr-
mæta fræðslu til útvarpsins á þeim
árum. Síðan datt þetta niöur. Ekki
skal ég fullyrða neitt um hvers
vegna. Vafaiaust hefur þróaðra
skólakerfi átt sinn þátt í því að menn
töldu síður nauðsyn á slíkri kennslu,
ef til vill hafa stjórnendur stofnunar-
innar ekki haft mikinn áhuga fyrir
málinu og ekki reynt að aðlaga
kennsluna breyttum tímum.
Nú er aftur farið að nota útvarp
og sjónvarp til beinnar kennslu og
skipulagðrar fræðslu á afmörkuðum
sviðum. En undarlega lítið er undir
þetta mulið í Rikisútvarpinu, heldur
er efnið sent út í sjónvarpi á þeim
tímum, þegar næsta víst er að fáir
horfl vegna starfa sinna. Ekki skal
ég dæma um hvað veldur.
Ég veit að vísu að forráðamenn
stofnunarinnar eru hræddir við að
ríkisvaldið reyni að koma kostnaði
við framleiðslu yfir á hana til að losa
ríkiskassann við ómakið og vissulega
væru sumir fulltrúar þess vísir til
þess. En menn mega ekki gleyma því
í einhverjum stofnanaleik að sjón-
varp er stórkostlegasti miðill sem um
getur til hvers kyns kennslu og
fræðslu og getur sinnt verkefnum
sem ekki verða leyst annars staðar.
Menn mega ekki kæfa þá tilraun í
fæðingu sem nú hefur verið gerö.
Stjórnendur menntamála verða
líka að gera sér grein fyrir því aö
framleiðsla góðs kennsluefnis fyrir
sjónvarp kostar mikið fé og því verð-
ur aö skipuleggja framleiöslu þess
og notkun ákaflega vel. Vonandi
glutra þeir ekki niður þeim áhuga
sem hefur tekist að vekja nú á notk-
un ljósvakamiðla til kennslu.