Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.1989, Qupperneq 35

LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1989.
47
dv LífsstOl
Á fjallaskíðum:
Gæti öskrað
af fögnuði
- segir Hilmar Már Aðalsteinsson
t
„Þaö er algengt aö viö bregöum okk-
ur á fjallaskíði upp í Botnsúlur um
helgar eöa eftir vinnu á kvöldin.
Maöur keyrir þá á Þingvöll og Finnur
sér tind sem mann langar að klífa
og brunar svo niður fjalliö. Þaö er
ólýsanleg tilfinning að renna sér niö-
ur óspjallaða brekku, maður getur
hreinlega öskrað af fögnuði,“ segir
Hilmar Már Aöalsteinsson, björgun-
arsveitarmaður og áhugamaður um
fjallaskíði.
Fjallaskíðaíþróttin á vaxandi vin-
sældum að fagna hér á landi. Til
marks um það hefur sala í fjalla-
skíðaútbúnaði allt að tvöfaldast á
milli ára.
Léttog
stutt skíði
Sá útbúnaður sem fjallaskíðamenn
kjósa helst er ákveðin gerð af skíöum
sem eru léttari, styttri og breiðari en
venjuleg skíði.
Á bruni niður óspjallaða brekku.
Bindingarnar, sem notaðar eru,
hafa þann kost umfram bindingar á
svigskíðum að hægt er að losa um
hælinn sem er nauðsynlegt þegar
menn eru að klífa fjöll á skíðunum.
Þá er límt skinn undir skíðin sem
gerir þau stöm svo að auðvelt á að
vera að ganga á þeim upp brattar
brekkur. Skórnir, sem eru vinsælast-
ir, eru um það bil helmingi léttari
og mun liprari en venjulegir skíða-
skór og með sóla eins og gönguskór.
Landssamband Hjálparsveita skáta
hefur boðið upp á námskeið fyrir
björgunarsveitarmenn sem vilja
stunda þessa íþrótt og það sama hef-
ur íslenski Alpaklúbburinn gert fyr-
ir almenning.
Gefur Ölpunum
ekkert eftir
„Það er hægt að fara á fjallaskíði
nánast hvar sem er á landinu þó að
aðstæður séu dálítiö mismunandi.
Fyrir norðan er til dæmis gaman að
fara á Tröllaskaga en snjórinn þar
gefur snjónum í Ölpunum ekkert eft-
ir. Þar er oft góður snjór, svokallaður
púðursnjór en það er lausamjöll sem
liggur ofan á þéttari og eldri snjó.
Sunnlendingar bregða sér gjarnan
upp í Tindfjöll en þar eru nokkrir
skemmtilegir tindar sem hægt er að
velja um. Þar er og skáli sem Alpa-
klúbburinn á og annar sem er í eigu
Flugbjörgunarsveitanna. Aðstæður
eru því mjög góðar fyrir ferðafólk á
þeim slóðum.
Víða á Snæfellsnesinu er að finna
góðar brekkur þó að Snæfellsjökull-
inn sé í sérflokki. Það er mjög
skemmtilegt að skreppa vestur á
fóstudegi og ganga á jökulinn á laug-
ardeginum en ofan af tindi hans er
1200 metra fallhæð niður.
Það er eiginlega sama hvar fólk er
statt á Vestfjörðunum, þar er hægt
að fmna góðar brekkur allt frá
Barðaströnd og norður á Horn-
strandir. Svona er hægt að fara
hringinn í kringum landið, það er
alls staðar hægt að stunda þessa
íþrótt.
Eyjafjallajökull er enn ein perlan,
þar er hægt að finna margar ólíkar
leiðir til að renna sér niður. Eins er
Hvannadalshnjúkur, hæsti tindur
landsins, kjörinn fyrir fjallaskíði.
Það er mjög ólíkt að labba upp á
hnjúkinn og renna sér niður eða að
fara gangandi báöar leiðir.
Snemma
á fætur
Mikið af þeim ferðum sem við för-
um eru dagsferðir. Við vöknum þá
mjög snemma, eða á milli 4-5 á
morgnana, og höldum í hann. Það
er best aö taka daginn snemma því
þá er snjórinn ekki eins blautur og
betra að renna sér og í skammdeginu
er nauðsynlegt að nýta birtuna sem
best. Það sama gerum við náttúru-
lega ef við fórum í helgarferðir því
þaö er alltaf best aö taka daginn
snemma. Það getur oft myndast ansi
skemmtileg stemmning á kvöldin í
skálunum þegar saman er kominn
góður hópur fólks. Þá hafa menn það
helst sér til skemmtunar að segja
hetjusögur af sjálfum sér. Það dettur
stundum upp úr mönnum þegar þeir
hafa verið að segja shkar sögur: „Og
þessi er alveg sönn.“
Snjóflóð, jökul-
sprungur
og óveður
Fólk ætti að varast að fara ein-
samalt út í óbyggðir því að margar
hættur geta orðið á vegi manns, svo
sem snjóflóð, jökulsprungur og óveð-
ur. Maður veit aldrei nákvæmlega
í hverju maöur mun lenda en það
gerir þessar ferðir jafnframt spenn-
andi.
Ef fólk er eitt á ferð ætti það ekki
að leggja af stað án þess að láta vita
hvert feröinni er heitið og fylgja síð-
an þeirri ferðaáætlun sem gefin var.
Þeir sem ferðast um óbyggðir þurfa
aö kunna að lesa á kort, þekkja snjó-
flóöahættur og kunna einhver skil á
veðurfræði. Það er til dæmis nauð-
synlegt að vita hvaða áhrif hitabreyt-
ingar geta haft á snjó til að meta
snjóflóðahættu og eins þarf maður
að kunna skil á þeim snjóalögum sem
ef til viO leynast undir nýsnævi.
Svo þarf fólk að þekkja líkamlega
getu sína.
Fólk ætti líka að vera með snjó-
flóðaýli á sér en það er sendi- og
móttökutæki sem sendir frá sér út-
varpsbylgjur og auðveldar því björg-
unarmönnum mjög að finna þann
sem lendir í snjóflóði. Snjóflóðaýl-
amir eru mjög góður björgunarút-
búnaður."
DV-myndir HMA
Frumkvöðlamir
Það voru þeir Helgi Benediktsson
og Arnór Guöbjartsson sem einna
fyrstir manna stunduðu það að fara
á fjallaskíði hér á landi. Þeir voru
einnig frumkvöðlar að þyrluferðum
upp á Eyjafjallajökul og Öræfajökul
í lok síðasta áratugar. Þá sá þyrla
um að flytja menn upp á tindinn og
þeir renndu sér síðan niður. Slíkar
' ferðir hafa ekki verið farnar í nokk-
urn tíma en áhugi er á að taka þær
upp aftur. Það sem stendur helst í
mönnum er kostnaðurinn.
Dýrt
eða ódýrt
„Það er afstætt hvort þetta er dýr
íþrótt. Lágmarksútbúnaður, sem til
þarf, kostar um 15 þúsund krónur
ef menn eiga svigskíði fyrir og svo
er hægt að kaupa útbúnað fyrir á
milli 45 og 50 þúsund krónur. Það fer
allt eftir því hvaða kröfur fólk gerir.
En nánast allir þeir sem stunda
fjallaskíði hafa stundaö skíðaíþrótt-
ina áður. Þeir eiga því einhvern hluta
útbúnaðarins og síðan er hægt að
ráðleggja fólki hvað þaö þarf aö
kaupa til viðbótar og oft getur fólk
sparað sér fleiri þúsund krónur ef
það hlítir slíkum ráðum.
Skattfrjálst
Ferðalögin sjálf eru ekki dýr, það
þarf að borga bensín á bílinn en á
móti kemur að ekki þarf að borga
neinn skemmtanaskatt.
Gisting er oftast nær mjög ódýr því
að yfirleitt er gist í skálum, tjöldiXh*
eða snjóhúsum. Um páskana, á vorin
Ferðir
og sumrin er algengt að menn sofi
undir berum himni í svefnpokunum
sínum.
Hvað matinn varðar þá þarf maður
alltaf að næra sig, það er sama hvort
maður er í fjallaferðum eða heima
hjá sér.
Það er hægt að stunda fjallaskíði
allt árið um kring og það sem gerir
þetta skemmtilegra en að fara á hina.
hefðbundnu skíðastaði er að maður
er einn eða í litlum hópi úti í náttúr-
unni, andstætt því sem gerist á fjöl-
förnum skíðastöðum. Ég held aö fólk
fari út í íþrótt af þessu tagi ef það er
með náttúruna í blóðinu og hreyfmg-
arþörf.
Góðar aðstæður
hér á landi
Það eru þrjú ár síðan ég byrjaði að
fara upp í óbyggðir á fjallaskíðum
og ég er ekki búinn að prófa nema
3-5% af þeim stöðum sem koma til
greina. Ég hef því enga sérstaka þörf
fyrir að bregða mér á skíði í Ölpun-
um eins og málum er nú háttað.
Aðstæður hér á landi eru góðar þó
að veðrið eigi það til að setja mönn-
um stólinn fyrir dymar þegar þeir
ætla að bregöa sér á fjallaskíði,"
sagði Hilmar Már að lokum.