Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.1989, Qupperneq 16

16
MÁNUDAGUR 19. JÚNl 1989.
Spurriingin
Hefurðu hlustað á útvarps-
stöðina FM?
Katrín Þráinsdóttir: Nei, og ég býst
ekki viö aö hlusta á hana.
Inga-Lill Gunnarsson: Nei, ég hef
ekkert heyrt um hana.
Guðrún Anna Frímannsdóttir: Nei,
ég bý ekki á höfuðborgarsvæðinu.
Kristinn Sigurmundsson: Nei, og ég
veit ekki hvort ég hlusta á hana.
Valgerður Runólfsdóttir: Nei, en það
getur vel verið að ég hlusti á hana.
Sesselja Jónsdóttir: Nei, hveraig út-
varpsstöð er það?
Lesendur_________________x>v
Víti til varnaðar
Katrin hringdi:
Mig langar til að segja smá sögu
ef ske kynni að hún gæti orðið öðr-
um viti til varnaðar. Ég vildi gjarn-
an geta sagt skemmtilegri sögu, en
því miður get ég það ekki.
Svo er mál með vexti að fyrir
tveimur mánuðum var stolið veskj-
um frá mér og öðrum starfsmanni
í verslunni Álafoss. Töluðum við
báðar við lögregluna og rannsókn-
arlögregluna en lítið gerðist í mál-
inu.
Svo var það fyrir stuttu að það
var hringt í hinn starfsmanninn og
sagt að veskið hennar hefði fundist
í Tunghnu. Þegar til kom var ekki
um veski hennar að ræða, en í
veskinu var þó hennar ökuskír-
teini og var búið að skipta um
mynd í því.
Ein sem vinnur héma átti svo
leið inn á Nýja Kökuhúsið og kom
þá auga á stúlkuna, þá sem myndin
var af í ökuskírteininu. Stúlkan sór
og sárt við lagði að hún hefði fund-
ið skírteinið á snyrtingunni í
Tunglinu með annarri mynd, og
hefði hún aldrei notað skírteinið.
Kvaðst hún ekki tengjast málinu á
neinn hátt, en samt hefur hún
gengið um með fólsuð skilríki
Hafði ég samband við rannsókn-
arlögregluna, en fékk þau svör að
hún hefði engan tíma til að sinna
þessu. Það væri mikið um hálfupp-
lýst mál sem aldrei kláruðust
vegna þess að það vantaði mann-
skap. Væri ástandið verra nú
vegna sumarleyfa. Gætum við
komið með veskið til þeirra, en það
væri viðbúið að því yrði bara
stungið ofan í skúffu og fengi að
rykfalla þar. Fannst mér einnig að
menn efuðust um það sem ég sagði
og fékk það á tilfinninguna að ég
væri bara eitthvert núll úti í bæ.
Rétt fyrir helgi var svo hringt í
okkur og sagt að málið væri leyst.
Við vorum nokkuð vissar um
hveijir þjófamir voru og kom það
á daginn að grunur okkur reyndist
á rökum reistur. Höfðu þeir selt
ávísanaheftið mitt á 6.000 krónur.
Það virðist ekki vera neitt sem
maður getur gert til að leita réttar
síns. Okkur finnst við vera svo
vamarlausar gagnvart þeim sem
brjóta gegn okkur. Á maður að
hætta að fara með veskið í vinn-
una?
Þar er starf lögreglunnar að gæta
okkar og vemda og þó að ríkisvald-
ið þurfi að spara þá má það alls
ekki bitna á löggæslunni. Við verð-
um að hafa nógan mannskap í lög-
reglunni svo að mál geti verið til
lykta leidd.
Það virðist vera hópur fólks sem
stundar þjófnað því þeir sem stálu
veskjunum virðast vera atvinnu-
menn því þeir þurftu að vera svo
eldsnöggir að þessu. Við þurfum
meira eftirlit. Maður á ekki að
þurfa að sofa á veskjunum. Það
verður að gera eitthvað.
Maður er réttlaus. Það er stohð
frá manni og þá er ekki annað að
gera en að bíta í það súra epli. Mér
svíður þetta þó sérstaklega vegna
þess að ég bjó 17 ár erlendis og það
var aldrei stohð frá mér, svo kemur
maður heim og þá gerist þetta.
Það verður að herða aha lög-
gæslu og einnig verður fólkið sjáift
að vera á verði gegn svona löguðu.
Það eru ekki aðeins karlmenn sem teknir eru undir áhrifum áfengis.
Auglýsing mis-
munar kynjunum
Happdrættið
ekki á vegum
Landverndar
Svanhildur Skaftadóttir
hringdi:
Að gefnu tilefni langar mig til að
taka fram að happdrætti það sem
minnst er á í lesendabréfi þann
13. júní er ekki á vegum Land-
vemdar. Fólk hefur mikið hringt
í okkur og spurst fyrir um þetta
og höfum við oröið fyrir talsverðu
ónæði vegna þessa. Því langar
mig til að leggja áherslu á þaö aö
við stöndum ekki fyrir happ-
drættinu né auglýsingum fyrir
þaö.
Rautt barna-
hjól fannst
Hlíf hringdi:
Ég bý í Frostaskjólinu og héma
í botnlanganura er búið að hggja
síðan á laugardag htið rautt
Winter barnahjól. Hjóhð virðist
frekar nýlegt en þó era stýrið og
bjallan farin aö ryðga. Gulár, blá-
ar og grænar kúlur em á teinun-
um og sætið er svart
Ég vil endilega koma hjóhnu í
hendur eiganda síns þvi ég veit
hversu sárt það getur verið aö
tapa hjóh. Eigandinn getur hringt
í mig i síma 16512 eftir hádegi en
sé hjólsins ekki vitjað innan viku
mun ég fara með það til lögregl-
unnar.
Sparifjáreig-
endur taki
út peningana
Sparsamur hringdi:
Nú, þegar stöðugar hækkanir á
öhum hlutum dynja yfir okkur,
fyrirskipar forsætisráðherra
lækkun á vöxtum af sparifé með
handafli. Hvers vegna er nokkur
svo vitlaus að spara og eiga pen-
inga í banka?
Viö eigum öil aö steinhætta
slíkri heimsku. Samtök spariijár-
eigenda eiga nú að láta til sín
heyra og skipuleggja aðgerðir.
T.d. ættu allir sparifiáreigendur
að taka út peninga sína i tvo daga,
viku eöa hvaö sem er. Setja þá
síðan í annan banka eða hreint
og beint eyða þeim.
Forsætisráðherra hlýtur að
geta fengið nóg af erlendum lán-
um með neikvæðum vöxtum til
að bjarga SÍS.
Einn pirraður hringdi:
Ein er sú auglýsing Umferðarráðs
sem er farin að pirra mig alveg
hroðalega. í auglýsingunni er talað
um aö vera „fullur og vitlaus" og
virðist hún því eingöngu eiga að
höfða til karlmanna.
Einn án ættarnafns hringdi:
Eftir áralangar umræður á Alþingi
og utan fengu bjórstuðningsmenn
sitt fram og bjórinn var innleiddur.
Ársíj órðungsreynsla kennir okkur
að þetta var nú kannski ekki svo
slæmt.
„Bjórinn er nú einu sinni leyfður
meðal annarra þjóða og hví ættum
við að skera okkur úr?“ Þetta voru
góð rök. Bjórandstæðingum má síð-
an þakka að landinn var' ef til vih
ekki undir það búinn að taka við
honum fyrr. Mega því allir vel við
una.
Nú, þegar bjóramræðunni er lokið
og þessi árlega gúrkutíð umræðu-
leysins hefst, langar mig aö minnast
á einn hlut sem oft hefur verið í
umræðu en legið niðri um langa hríð;
ættaraöfn.
íslendingar hafa haft þá sérstöðu
meðal þjóða að kenna sig við föður
Á þessum tímum jafnréttis hefði
vel mátt orða auglýsinguna á annan
hátt þannig að verið væri að höfða
til beggja kynja, ekki eingöngu karl-
kynsins. Mér vitanlega hefur kven-
fólk líka verið gripið akandi um göt-
ur bæjarins undir áhrifum áfengis.
að viöbættri endingunni -son eða
-dóttir. Alkunna er þó aö fjöldi ís-
lendinga tók á árum áöur fjölskyldu-
nöfn og hefur haldiö þeim síðan. Nú
finnst mér vera kominn tími til að
gera bragarbót og taka upp betri siði.
Ættamöfn eru við lýði-alls staðar
þar sem ég veit til, því eigum viö að
halda í þennan rughngslega sið?
Hann er, ásamt því að skylda útlend-
inga sem fá íslenskt ríkisfang til að
taka upp nýtt nafn, okkur til vansa
frekar en hdtt.
Legg ég til að hið háa Alþingi taki
þetta fyrir á nýjan leik og efast ég
ekki um að alþingi götunnar lætur í
sér heyra. Skipa mætti nefnd til að
huga að þessum málum, til að kanna
hugi fólks og athuga með hvaða hætti
mætti koma þessu á. í öllu falh; leyfa
þeim er vilja taka upp fjölskyldu-
nöfn.
Nafnlaus stytta
á Austurvelli
Ásgeir skrifar:
Þessa dagana fyha glaöværir,
framandi gestir stræti og torg
miðborgarinnar og skotra gjara-
an gagnrýnum augum á mann-
virki og heimamenn.
Nýlega var hér á ferð víðkunn-
ur bandarískúr skipulagsfröm-
uður á sviði borga og bæja frá
stórborginni Boston, John Black-
weh, ásamt konu sinni. Þaö féh í
minn hlut aö greiöa götu hans
varðandi ýmsar veitustofnanir
höfuðborgarinnar. Áhugi þessa
ágæta fræðimanns á landi, lýð og
tungu var með ólíkindum, og átti
ég oft í vök að verjast með svör.
Þau hjónin bjuggu á Hótel Borg
og líkaði þeim ágætlega ahur aö-
búnaöur og umhverfi. Oft varö
þeim reikað um næsta nágrenni
hótelsins og eitt síðdegi vakti
Blackweh athygli mína á því aö
ekkert skilti væri á fótstalh sty ttu
einnar á miðjum Austurvelh,
sem gæfi th kynna hver sá vörpu-
legl brautryðjandi væri sem bylti
björgum. Sér fyndist vanta skilti
í augnhæð sem gæfi th kynna
nafn, fæðingar- og dánardag.
Einnig væri vel við hæfi að geta
höfundar verksins, þó með
smærra letri væri.
Glöggt er gests augað en vafa-
laust raá víða bæta merkingar
öllum í hag, en ekki síst útlend-
ingum sera fá þá enn meira út
úr dvöl sinni hér. Góðir gestir
mega ekki yfirgefa landið án þess
að kunna skil á nafni mannsins
sem var sómi íslands, sverð þess
og sKjöldur.
Af hverjum er styttan?
Meira um Andrés önd
Jens ívar Albertsson skrifar:
Varðandi grein sem birtist í DV
þann 12. þessa mánaðar, þar sem
móðir kveður kaupverð á Andrési
önd vera hátt, þ.e. 10.452 krónur á
ári, langar mig til að benda á að
ég er áskrifandi að sama tímariti
og ársáskrift kostar 4.500 krónur.
Að bjórnum fengnum; ættarnöfn?