Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1990, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 14. DESEMBER 1990.
öf fjölsky/t/
VEIÐIVORUR
SENDLAR ÓSKAST
Á AFGREIÐSLU DV STRAX
Aldur 13-15 ára
UPPLÝSINGAR í SÍMA 27022
Lausafjáruppboð
í Barðastrandarsýslu
Eftir kröfu Ólafs Axelssonar hrl., Gunnars Sæmundssonar hrl., Fjár-
heimtunnar hf., Tryggva Bjarnasonar hdl., Sigriðar Thorlacíus hdl.,
Magnúsar H. Magnússonar hdl., Reynis Karlssonar hdl., Helga Birgis-
sonar hdl., Guðmundar Kristjánssonar hdl., Steingrims Þormóðssonar
hdl., Ævars Guðmundssonar hdl., Lögheimtunnar hf., Arnmundar
Backman hrl., Jónatans Sveinssonar hrl„ Simonar Ólasonar hdl., Inn-
heimtustofunnar sf„ Innheimtustofnunar sveitarfélaga, Tómasar H.
Heiðar lögfr., Hróbjarts Jónatanssonar hrl. og Jóns Kr. Sólnes hrl.
verða eftirtaldir lausafjármunir seldir á nauðungaruppboði sem haldið
verður á lögreglustöðinni að Aðalstræti 92, Patreksfirði, þriðjudaginn
18. desember 1990 kl. 15.00 eða þar sem þessir munir finnast:
B-204, B-442, B-1279, B-1550, B-1179, B-1694, B-790,
B-302, HJ-169, M-3935, Y-4090, R-72543, R-72478, R-23830,
Y-14827, G-21113, B-1757, Y-15765, R-21778, Bd-376,
AEG ís- og frystiskápur, Salora sjónvarpstæki, Technics hljómflutningstæki, Technics
orgel, Luxor sjónvarpstæki, kassaþvottavél, gervihnattadiskur, TEC sjónvarpstæki, Luma
sjónvarpstæki, Nordmende sjónvarpstæki og Finlux sjónvarpstæki.
Greiðsla við hamarshögg. Sýslumaður Barðastrandarsýslu
27. nóvember 1990
GULLSBOÐUR
LEIFSSON
LAUGAVEGI30 • SÍMI19209
Skaitgripiií úrvali - Viðgeiðaiþjónusta
Fljót aígieiðsla - Við smíðum, þéi veljið
Eitt besta úrval landsíns af gullhringum,
14 kt., handsmiöuðum.
Verð frá kr. 3.200,-
Gott úrval demantsskartgripa
Meiming
Þorvarður Helgason.
Blúsað á
bleikfjörum
Það er ekki óalgengt í lífinu að rekast á vegvilltar
persónur sem hvorki ná sambandi við sjálfar sig né
aðra menn nema stuttan tíma í einu. Þessar manneskj-
ur vita ekki hvert eða hvaðan þær stefna, eru oft
umluktar hjúp óhamingju sem er þykkari en Berlín-
'armúrinn og ógjörningur að brjótast í gegnum. Þær
eru ófáar skáldsögurnar sem tekið hafa fyrir þennan
vegvillta einstakling sem finnur sér engan farveg, týn-
ir sjálfum sér í efasemdum og ótta og ferst að lokum.
Oftar en ekki er örlögum þessarar sömu persónu fylgt
eftir, kafað djúpt í sálarlíf hennar og reynt aö leiöa
lesendum fyrir sjónir hvað hefur gerst. Orsakir óham-
ingjunnar eru margar og mismunandi og tvinnast yfir-
leitt saman í utanaðkomandi aðstæðum svo og vali
persónunnar sjálfrar. í sumum tilfellum nær persónan
að þroskast í gegnum erfiðleika sína og stendur uppi
sem sterkari einstakhngur en í öðrum bíður hennar
einungis dauðinn einn.
Eins og nærri má geta eru skáldsögur sem þessar
misvel upp byggöar og mismunandi viðtökur sem
söguhetja hiýtur hjá lesanda. Stundum er því svo far-
iö að höfundur nær engan veginn aö gera persónur
sínar áhugaveröar, þær höföa á engan hátt til tilfinn-
inga lesandans þrátt fyrir meinleg örlög. Það sem veld-
ur þessu er vissulega mishtunandi en oft liggur orsök-
in í því að höfundur hefur aðeins lýst einni eða tveim-
ur hliðum hverrar persónu. Hver manneskja hefur
mörg andlit og erfitt að nálgast hana ef ekki eru sýnd-
ar nokkrar hliðar tilveru hennar. Á þessu finnst mér
Þorvarður Helgason brenna sig í nýjustu skáldsögu
sinni, Bleikfjörublús. í þeirri bók er gerö tilraun til
að lýsa örlögum þriggja persóna, hjónanna Bjarka og
Dagnýjar og auglýsingateiknarans Einars en þau hitt-
ast fyrir tilviljun á sólarströnd í fyrri hluta bókarinn-
ar sem nefnist Á bleikfjörum og einu sinni í seinni
hluta bókar sem gerist heima á íslandi og ber heitið
Á hraunleiðum.
Eg náði engu sambandi við þessar persónur, fannst
þær litlausar og leiðinlegar. Það vantar einhverja dýpt,
eitthvað manneskjulegt sem útskýrir hvers vegna þær
eru eins óhamingjusamar og raun ber vitni. Ef til vill
gerir höfundur þetta viljandi til að leiði þeirra og til-
gangslaust brölt fái betur að njóta sín. Ef svo er þá fer
það fyrir ofan garð og neðan. Ég var ekki búin að lesa
lengi þegar mér var farið að standa nákvæmlega á
sama um hvernig þessum persónum vegnaði, ég skynj-
aði fljótt að þessi saga myndi ekki segja mér neitt
nýtt, ekki vekja mig til neinnar umhugsunar. Höfund-
ur nær ekki að sleppa fram af sér beislinu, mér fannst
eins og hann væri allan tímann í startholunum og
persónurnar gjalda þessarar varfærni.
Það hálfa
væri nóg
„Hefði einhver virt þau fyrir sér, staldrað við og les-
ið auðsætt táknmál hrynjandi hreyfinga þeirra og
limaburðar, hefði sá verið fljótur að nema mishljóm-
inn, skerandi mishljóminn, sem þó var bældur af
viljaátaki konunnar" (bls. 8). Þannig er sambandi.
hjónanna, Bjarka og Dagnýjar, lýst á annarri síðu
bókarinnar. Þau eru löngu búin að týna hvort öðru,
ef þau hafa einhvem tímann þekkst, og virðast vera
Bókmenntir
Sigríður Albertsdóttir
búin að gefast upp á því fyrir löngu að nálgast á ein-
hvern hátt. Bjarki er villuráfandi sauöur, ábyrgðar-
laus, drykkfelldur framhjáhaldari. Dagný reynir af
veikum mætti að horfa framhjá veikleikum hans,
nöldrar að vísu nett yfir drykkjunni en reynir aö öðru
leyti að halda kjafti og vera góð.
Einari er stillt upp sem andstæðu hjónanna. Hann
er ábyrgur einstakhngur, eða á að vera það, sem tekur
vinnu sína alvarlega og fer einn á sólarströnd til að
fá frið til að mála og endurmeta fortið sína. Hann er
fráskilinn og eyöir drjúgum tíma í að gera upp og senda
út í tómið samband sitt við fyrrverandi konu sína.
Þessi kona er vegin og léttvæg fundin og ekki nema
von aö hann hafi gefist upp á þessari ofdekruðu leið-
indatík! Hann kemur endurnærður heim til íslands,
kynnist nýrri konu og í bókarlok blasir framtíðin við
honum björt og fógur. Þessi kona hlýtur nokkra náð
fyrir augum höfundar enda er hún gædd þeirri fágætu
sjálfsstjórn að neita Einari um næturvist í fyrsta skipt-
i sem þau hittast! Það er meira en hægt er að segja
um aðrar konur bókarinnar sem dilla bossunum fram-
an í hvern sem er. (Undarlegt fannst mér bossatal
höfundar, ég hélt að slík orðanotkun væri aðallega
viðhöfö í tengslum við ungbörn?)
Eflaust á Einar að vera fulltrúi þess fólks sem þorir
að horfast í augu við sjálft sig og hlýtur að launum
náðugt líf. Kannski hefði ég unnt honum þess ef eitt-
hvaö hefði verið í hann variö. En hann er engu betri
en Bjarki. Báöir eru þeir ískaldir og óspennandi hroka-
gikkir sem líta niður til annarra og þá sérstaklega
kvenfólks. Mér fannst Bjarki þreytandi en mér var
hreinlega illa við Einar. Mér að meinalausu heíði hann
mátt enda á sama stað og Bjarki og Dagný!
Dagný er líka ósköp þreytt týpa sem sér enga aðra
leið út úr ógöngunum en hella sér út í búsið ásamt
manni sínum í stað þess að taka bara einfaldlega sam-
an fóggur sínar og yfirgefa karlhelvítið. En það er
kannski til of mikils mælst af konu sem „spanderar“
sínum fagra kroppi (sem ekkert sér á eftir að hafa
fætt af sér þrjú börn) í mann sem er ekki einungis
heimskur heldur svo óspennandi og ómerkilegur að
það hálfa væri nóg! Ég er ekki hissa á því að höfundur
lendi í vandræðum með hjónakornin ólánsömu og sjái
sér þann kost vænstan að láta þau aka út fyrir veg
og steindrepast. Drottinn minn dýri!
Höfundur leggur upp með efni sem ætti í rauninni
að höfða til samúðar og skilnings lesandans, s.s. sam-
bandsleysi manns og manns, drykkjusýki og fram-
hjáhald. En meðferð höfundar á persónum sínum og
öll úrvinnsla atburða er með slíkum endemum að út-
koman getur ekki orðið neitt annað en yfirborösleg
og ómerkileg bók um yfirboröslegt og ómerkilegt fólk.
Þorvarður Helgason
Bleikfjörublús
Fjölvaútgáfan 1990