Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1990, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 14. DESEMBER 1990.
Spumingin
Ferðu í jólaköttinn?
Eyjólfur Halldórsson sölumaður: Það
held ég ekki.
Tómas Jónsson nuddari: Nei, ég fæ
mér ný föt.
Sveindís Þórisdóttir læknafulltrúi:
Nei, ég bý mér til jól.
Eva Guðjónsdóttir nemi: Mamma
kaupir á mig ný föt.
ísold Grétarsdóttir nemi: Nei, ég fer
ekki í jólaköttinn.
Sævar Sigurvaldason sjómaður: Ég
veit það ekki enn hvort ég fer í jóla-
köttinn.
Lesendur
Samviskan eða
þjóðarsáttin?
Kosið um bráðabirgðalög/þjóðarsátt í neðri deild Alþingis. - Einhvers stað-
ar er samviskan líka. DV-mynd GVA
Haraldur Haraldsson skrifar:
Umræðan um bráðabirgðaíögin
heldur áfram, henni hefur enn ekki
lokið þegar þetta er skrifað, og á eft-
ir að fara enn nokkra hringi á hinu
háa Alþingi áður en lýkur. - Umræð-
an um málið í neðri deild þingsins
ræður þó úrslitum um hvernig af-
greiðslan verður. Það hefur verið
fróðlegt að fylgjast meö því hvernig
sumir alþingismenn hafa verið að
reyna að friða samviskuna með
ýmsu móti. Sumir hafa lent í
ógöngum, einhvers konar hugar-
ílækju, allt án þess þó að samviskan
hafl átt þar nokkurn þátt.
Það má því með réttu álykta a.m.k.
að margir þingmenn hafi ekki sett
samasemmerki á milli samvisku
sinnar og hinnar margumtöluðu
„þjóðarsáttar". Alla vega ekki þeir
þingmenn sem sögðust vera algjör-
lega (í „eðli sínu“, orðaði einhver
það) á móti bráðabírgðalögunum
umræddu, ef ekki bara öllum bráða-
birgðalögum - en sögðu líka að þeir
myndu þó annaðhvort sitja hjá við
atkvæðagreiösluna eða þá hreinlega
styðja þau þegar um þau yrði kosið!!
Þeir eru og til, og það á Alþingi sem
segja að þjóðarsáttin og bráðabirgða-
lögin verði ekki aðskilin, þetta sé eitt
og sama málið. Hvers vegna var þá
ekki tekið það ráð að kjósa um „þjóð-
arsátt", þetta vinsæla og hugljúfa
hugtak, í stað bráðabirgðalaganna? -
Með því móti hefði veriö komist hjá
deilum í þinginu og lögin um þjóðar-
áátt væru löngu samþykkt? Ég er
næstum viss um að enginn hefði kos-
ið á móti þjóðarsáttinni og þá hefði
enginn þingmaður þurft að brjóta
heilann um hjásetu, íjarvistir eða
veikindi kosninganna vegna.
En þegar nú báðabirgðalögin hafa
verið samþykkt mun allt verða rólegt
og allt verður í góðu á milli alþingis-
manna eins og það hefur líkast til
alltaf verið (hitt er til að blekkja al-
menning) og þjóðarsáttin mun teygja
sig inn í allar greinar þjóðlífsins þar
til hægt verður að sviðsetja annað
ámóta stykki á ‘Alþingi. - Kannski
heitir það „Álmálið", en kannski eitt-
hvað allt annað.
Kosningaloforð höfðingjanna
Kristín Jónsdóttir skrifar:
Frá því er greint í gömlum sögnum,
að Ásgrímur Vigfússon Hellnaprest-
ur, sem nefndur var hinn illi hafi,
er fátæklinga bar aö garði, raðað
góðgæti í kringum sig og sagt: Þetta
borða ég nú, en þið, aumingjarnir,
getir snapað gams. Frá því greinir
og að kona Ásgríms, Sigríöur að
nafni, hafi heitið því að gefa fátækl-
ingi köku ef hún næði að giftast Ás-
grími. Eigi stóð hún við fyrirheitið
og var upp frá því nefnd Sigga kaka.
Því koma frásagnir þessar í hug-
ann, að nú um sinn hafa landsfeöur
hælt sér mjög af svonefndri þjóðar-
sátt. Mér sýnist raunar aðaleinkenni
„sáttarinnar" vera það að halda niðri
launum okkar, láglaunafólksins. -
Sjálfir lifa höfðingjarnir hins vegar
í prakt og vellystingum.
Þar má fyrst nefna mjög góð laun,
en þó ber hæst fríðindin, svo sem
áfenga drykki, ferðalög og ýmsan
munaðarauka á gististööum. Ferða-
kostnaður þessara manna er orðinn
víðfrægur, sbr. ferð eins ráðherrans
austan úr Flóa til Finnlands. Var þar
tilgreindur kostnaöur lítt skiljanleg-
ur venjulegu fólki.
Undirrituð spurði erlendan mann,
kunnugan hótelmálum og ferðalög-
um, um þetta efni. Sá maður sagöi,
að hér og þar fynndust rándýr hótel,
sem gætu boðið upp á svokallaðar
„lúxussvítur“ ætlaðar kóngafólki.
Stöku sinnum kæmu þar til gistingar
auðugir olíufurstar úr Austurlönd-
um, sem ekki vissu aura sinna tal,
og hugsanlegt væri að þangað raékj-
ust einnig ráðherrar af íslandi.
Almenningur hér er hins vegar lát-
inn borga brúsann fyrir ráðherrana,
samtímis því sem launum er haldið
niðri með lögum, eða þó öllu heldur
með ólögum. Kosningaloforð höfð-
ingjanna eru svo í stíl við fyrirheit
Siggu köku, og efndirnar mjög á
sömu lund.
Matsverð undir markaðsverði
henni. Veit ég ekki hvort slík
sala/kaup samræmist lögum eða
stjórnarskrá. íbúanum er ekki frjálst
að leigja íbúðina, þótt hann sé í fjár-
þröng. Hann þarf leyfi stjórnar
verkamannabústaða (það fæst að-
eins við ákveðin skilyrði) og þá leigu-
gjald, sem er langt undir því sem
tíðkast á almenna markaðinum.
Hann má ekki selja íbúðina, heldur
skila henni til stjórnar verkamanna-
bústaða á matsverði, sem einnig er
langt undir markaðsverði. Munur-
inn getur numið milljónum króna.
Ef honum er bætt við vaxtagreiðsl-
urnar, verða þær hinar hæstu sem
þekkjast í landinu.
íbúinn fær, þegar hann skilar íbúð-
inni, upphaflega útborgun á núvirði.
Nú vill Jóhanna refsa þeim, sem hef-
ur leigt slíka íbúð í óleyfi, með þvi
að greiða honum útborgunina án
vaxta og verðbóta. Ef hann hefur
keypt íbúðina fyrir 8 árum fær hann
einn eyri til baka fyrir hverja krónu
því að nýkrónan er nú talin vera
orðin jafnvirði þeirrar gömlu.
Lúðvíg Eggertsson skrifar:
Jóhanna Sigurðardóttir félags-
málaráöherra hefir sótt fast að
hækka vexti af lánum úr bygginga-
sjóði verkamannabústaöa. Raun-
vextir af þeim hafa verið 2-3% lægri
en af lánum úr byggingasjóði ríkis-
ins. Hins vegar er verðbótaþáttur
vaxta hinn sami af báðum lánunum.
Hann var á 9. áratugnum, að meðal-
tali, hartnær 35% og munar þá harla
lítiö um þessi 2-3% sem fara í taug-
arnar á félagsmálaráðherra.
Sá sem kaupir íbúð í verkamanna-
bústöðum eignast hana ekki. Hann
hefur ekki ráðstöfunarrétt yfir
„Eigendur verkamannabústaða hafa ekki ráðstöfunarrétt yfir þeim.“
Lísa skrifar:
Ég er nú orðin fullvaxta kona,
en ég man alltaf að þegar ég var
yngri þá var mamma alltaf að
óbnast eitthvað með Kákasus-
gerilinn sem svo var kallaður.
Hann var geymdur í ísskápnum
og tútnaði út með hverjum degin-
um og hollur þótti hann með af-
brigðum.
Þar sem mamma er nú ekki
lengur á meðal okkar, þætti mér
vænt um að fá frekari vitneskju
um hvað orðið hefur af þessu fyr-
irbæri eða hvar hægt sé aö nálg-
ast geril þennan. Kannski ein-
hver geti oröiö að liöi og sent
okkur lesendum upplýsingar um
gerilinn góða.
Gísli Einarsson hringdi:
Eins og mikið hefur veriö talað
um ferðakostnað ráðherra einna
og maka þeirra um víða veröld
hefur kastljósinu minna verið
beint aö öðrum í þessum efnum.
- Nú les maður um að að nokkur
vissa sé fyrir því að þingmenn
þjóðarinnar njóti nákvæmlega
sömu kjara og ráðherrar, svo og
æðstu embættismenn ríkisins.
Ef þetta er rétt finnst mér furðu
sæta að kastljósi skuli einungis
hafa verið beint að ráðherrunum.
- Einkennileg eru þá ummæli
einstaka þingmanna á Alþingi
sem þykjast hafa verið að snupra
ráðherra með því að vitna í ferða-
kostnað og dagpeninga þeirra. -
En hvað skyldi nú vera rétt í
málinu? - Varla verður máliö lá-
tið kyrrt liggja!
Guðjón Bragi Benediktsson skrif-
ar:
Tilgangur þessara skrifa er aö
vara við þeim mýgrút ódýrrar
„lausnarspeki" sem flæðir yfir
landið. Ég hefi sjálfur stundað
jóga og kukl ýmiss konar frá
unglingsárum svo og heilun og
þekki því þessa speki.
í Biblíunni er varað við falsspá-
mönnum og Jesús segir á einum
stað: „Varist falsspámenn. Þeir
koma til yðar í sauðarkiæðum,
en innra eru þeir gráðugir varg-
ar“ (Mt. 7-15).
Kristinni rú annars vegar,
kuklinu hins vegar, verður ekki
saman jafnað. - Ég tek fram aö
hér áður þoldi ég vart hina
kristnu trú.
Kynntu þér málin af eigin raun
og'lestu, þó ekki sé nema eitt
guöspjall um jólin, eða Spádó-
mana og Opinberunarbókina sem
lýsa okkar tímum svo vel.
Hlustandi skrifar:
Ósköp eru þeir leiðinlegir þess-
ir „búktalarar“, sem svo oft heyr-
ast kyrja auglýsingar í öllum
hljóðvörpunum. Þessir menn tala
með vélindanu heyrist mér. Von-
andi fara þeir ekki neðar í þessu
buktali. Við öllu má þó búast.
Ég hélt að auglýsendur vildu
hafa fallegar raddir, talaðar með
raddböndunum. - Afskræming
radda í hljóövarpi er aumkunar-
verð, en ekki áhugaverð.