Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1991, Síða 12

12
FIMMTUDAGUR 31. OKTÓBER 1991.
Spumingin
Ertu skipulögð(lagður)?
Bryndís Ragnarsdóttir nemi: Já, ég
skipulegg alltaf námið og jafnvel fé-
lagslífið.
Lisa Lotta Björnsdóttir nemi: Já, ég
skipulegg náttúrlega mitt nám!
Bjarney Össurardóttir fiskvinnsluk.:
Já, ef ég ætla mér það en annars
ekki dags daglega.
Guðjón Loftsson verkstj.: Alveg út í
ystu æsar. Það fylgir starfmu.
Guðrún Benediktsdóttir snyrtisérfr.:
Já, ég skipulegg alltaf tímann minn.
Rakel Árnadóttir nemi og húsm.: Ég
er að reyna, það er svo mikið aö gera
í skólanum.
Lesendur
Grettir víðförli
Þorsteinn Narfason skrifar:
Um það leyti er kötturinn fannst í
Nýjadal nú fyrir stuttu var hringt
nokkrum sinnum í okkur en við töp-
uðu kettinum okkar uppi í Öskju
þann 2. júlí síðastliðinn.
í sumar vorum við landverðir við
Drekagil og mættum þar til vinnu 2.
júlí ásamt Narfa, 16 mánaða gömlum
syni okkar, kettinum Gretti og tík-
inni Tinnu. Grettir var orðinn mjög
þreyttur á ferðalaginu þegar komið
var á leiðarenda. Það er ekki að furða
þar sem hann sat á mælaborðinu hjá
mér allan tímann. Grettir hoppaði
því feginn út úr bílnum og skaust
rakleiðis undir kofann okkar og vildi
ekki koma undan aftur þegar við
hugðumst ná honum. Þar sem veður
var gott ákváðum við að leyfa honum
að jafna sig um nóttina. En eftir þetta
fundum við köttinn ekki. Næstu daga
leituðum við ákaft og báðum ferða-
menn að hafa augun hjá sér en það
bar engan árangur. Við héldum að
lokum að kötturinn hefði farið á vit
feðra sinna. Verkefni konu minnar í
sumar var að kanna fugla og dýralíf
á svæðinu og kom í ljós að mjög lítið
var um slíkt svo að ekki var mikið
fyrir köttinn að hafa.
Við hugsuðum því ekki meira um
þetta fyrr en um daginn þegar til
okkar bárust boð um að hringja til
Sigríðar í Kattholti sem við og gerð-
um. Til hennar hafði þá hringt Svan-
hildur Hermannsdóttir skólastjóri,
norðan úr Bárdardal. Hún tjáði Sig-
ríði að henni hefði verið gefinn kött-
ur sem hún síðar tók eftir að var
eyrnamerktur. Köttinn fékk hún frá
Svartárkoti sem er innsti bærinn í
Bárðardal. Þar hafði fólkið tekið eftir
því að óvenju mikið var af dauðum
músum sem ekki höfðu verið étnar,
síðar sáu þau köttinn sem hélt sig
Kristinn skrifar:
Mig langar að lýsa yfir ánægju
minni með samninga þá sem ríkis-
stjórn íslands hefur tekist að ná um
evrópskt efnahagssvæði. Er mjög
gleðiiegt hvílíkt tækifæri íslenska
þjóðin hefur fengið með þessu. Sann-
leikurinn er sá að þó að Evrópa sé
ekki upphaf og endir alls og ýmis
lönd önnur sem einnig er hægt að
skipta við, s.s. Singapúr, Burma og
Sri Lanka, þá er ljóst hve frjáls að-
gangur að öllum mörkuðum ná-
grannalanda okkar er mikilvægur.
Þórarinn Hávarðsson skrifar:
Nýlega skrifaði eskfirskur sjómaður
í DV þar sem hann leggur fyrir mig
nokkrar spumingar sem mig langar
til að svara. Hann spyr hvaö hafi
vakað fyrir mér þegar ég tók myndir
af ruslahaugum Eskfirðinga og hvort
ég hafi ætlað mér að setja svartan
blett á sjómenn. Það sem vakti fyrir
mér þegar ég tók þessar myndir var
að vekja umræðu um þá. Ég var ekki
að setja neinn svartan blett á Eskfirð-
inga og síst af öllu sjómenn. Ef það
kemur svartur blettur á einhvern þá
er það á bæjarfélagið. Þetta eru ólög-
legir sorphaugar sem bæjaryfirvöld
hafa fengið undanþágu fyrir.
Sjómaðurinn spyr hvort ég hafi
sett þetta á svið í gróðaskyni. Ég tel
að slík spuming sé ekki svaraverð.
Hann gagnrýnir einnig Dýravernd-
unarfélagið fyrir að skipta sér af
þessu. En ég spyr: Hvað átti það að
gera fyrst málið var komið í fjöl-
miðla? Það hefði nú ekki litiö vel út
ef það hefði látið máhð afskiptalaust.
Þó nauðsynlegt sé að fækka vargnum
er ekki rétt að leggja línu fyrir hann.
Við vitum öll að þama voru gerð
mistök. Mér líst vel á þá hugmynd
Kötturinn Grettir ng tíkin Tinna.
fyrst í íjarlægð en kom svo einn dag-
inn inn og var hinn blíðasti.
Þetta reyndist vera Grettir víðfórli.
Hann hafði þá farið 60-80 km, yfir
hraun og grjót, þ.e. ef hann hefur
farið beina leið en einnig er hugsan-
legt að hann hafi fariö miklu lengri
leið um Dyngjufjalladalinn. Við feng-
um lánaö búr hjá Kattavinafélaginu
og munum fá Gretti sendan með flugi
frá Húsavík.
Við viljum koma á framfæri inni-
Hins vegar þótti mér leiðinlegt að
heyra að hinn annars ágæti frjáls-
hyggjumaður, Bjarni Einarsson,
virðist eitthvað hafa misskihð hið
evrópska efnahagssvæði. í sjónvarpi
fyrir stuttu sagði hann að hann væri
að sjálfsögðu á móti samkomulaginu
af því að hann vildi að við versluðum
einnig við Ameríku og Asíu. Það er
alger misskilningur ef menn halda
að okkur verði það eitthvað erfiðara
en áður. Það getum við gert sem fyrr,
okkur hafa einungis verið opnaðar
fleiri dyr, mikilvægar dyr, en engum
sjómannsins að ég fái mér far með
prestinum okkar út í Seley og það
er aldrei að vita nema ég geri það.
Eskfirskur sjómaður, vilt þú ekki
frekar koma til mín i kaffi til að ræða
legu þakklæti til þeirra sem hlut áttu
að máli og um leið að hvetja kattaeig-
endur eindregið til að láta eyrna-
merkja kettina sína.
Til gamans má svo geta þess sem
einn landvörður sagði við mig í gær
að hann skildi Gretti mjpg vel að
hafa lagt í þessa ferð til að skoða
óspjallað landið í síðasta sinn áður
en háspennulínan verður lög þarna
yfir.
dyrum hefur verið lokað í nokkra
átt. Bjarni taldi einnig að við værum
að afsala okkur fullveldi okkar. Þá
má spyrja: í hendur hvers? Og hin
löndin í EES, hvað um þau? Hafa þau
þá líka afsalað sér sínu fullveldi?
Bjarni virðist telja að með því að taka
þátt í samstarfi með öðrum löndum
sé fullveldi okkar kastað fyrir róöa.
Það smáa ríki, Danmörk, er ekki
aðeins aðili að EES heldur einnig
ánægð aðlidarþjóð í EB. Ætlar Bjarni
Einarsson að halda því fram að Dan-
mörk sé ekki sjálfstætt ríki?
þessi mál, það er mun skemmtilegra
en að skrifast á í fjölmiðlum. Annars
vil ég þakka þér fyrir þetta bréf því
aö ég vildi fá almenna umræðu um
sorphaugana.
Litur baunanna
Guðrún Guðmundsdóttir skrifar:
Vil þakka Rristínu Jónsdóttur
grein hemiar í DV varðandi einn
þátt embættisafglapa ráðherra
Borgaraflokksins sáluga. Þar er
raunar af mörgu að taka. En satt
er það hjá K.J. að miðaö við af-
stöðu stofnanda flokksins og fy rri
yfirlýsingar umræddra manna
verður ekki annað séð en að þess-
ir menn hafi selt sál sína fyrir
baunadisk. En sú spuming hefur
vaknað í huga mínum hver hafi
verið liturinn á umræddum
baunum. Þær skyldu þó aldrei
hafa verið grænar?
Skylduaðild
Þórður hingdi:
Það eru nokkur atriði í sam-
bandi við þennan nýja EES-
samning sem mér finnst stjóm-
völd ekki geta skýrt nægjanlega
vel. Eitt af þeim er hvemig verð-
ur með skylduaöild að verkalýðs-
félögum? Hvernig verður með þá
útlendinga sem hingað koma til
starfa, munu þeir þurfa að gerast
aðilar að íslenskum verkalýðsfé-
lögum? Ef þeir þurfa þess ekki
hljóta íslendingar að ráða þvi
sjálfir hvort þeir em í slíkum fé-
lögum eða ekki. Jafnt á að ganga
yfir alla á evrópska efnahags-
svæðinu þegar samningurinn
hefur verið samþykktur.
Glataðir
fjármunir
Kristín hringdi:
Allir ráðherrar boða samdrátt
og niðurskurð. Niðurskurður er
boðaður í heilbrigðis-, mennta-,
vegakerfinu og mörgum fleiri, ef
ekki öllum, málaflokkum á veg-
um ríkisíns. Síðan les maður i
DV 28. október að ríkið hafi glatað
5 milljörðum aðeins vegna eins
fyrirtækis, Álafoss. Það væri nær
fýrir ríkisstjómina að hætta að
ausa út fjármunum í vonlaus fyr-
irtæki en nota frekar þessa pen-
inga í þjónustufýrirtæki fyrir al-
menning sem greiðir skattana.
Ferða-
kostnaður
Bára hringdi:
Ég var mjög ánægð þegar ég las
í blöðum nýlega að biskupinn,
Ólafur Skúlason, hefði afþakkað
boð í Vatikanið. Ekki vegna þess
að ég vilji ekki að hann heimsæki
Vatikanið, öðm nær, heldur tel
ég að ráðamenn þessarar þjóðar
verði að fara að draga úr kostn-
aði við ferðalög sín. Effir því sem
fjármálaráðherra segir er nauð-
synlegt að draga saman seglin i
öllum ríkisfjármálum og þá tel
ég einnig rétt aö dregið verði úr
ferðalögum fyrirmanna.
Endurskins-
merkiáhesta
Páll hringdi:
Ég er sendibifreiðasfjóri og ek
vörum frá Reykjavík norður í
land. Nú þegar vetur er að skella
á kvíði ég hvorki snjó né hálku
en lifi við þá martröð að hross
hlaupi fyrir bil minn. í tvígang
hefur hestur hlaupiö fyrir mig en
ég getað varnað því að hann lenti
á bílnum. Albjart var af degi þeg-
ar þetta gerðist og sá ég hrossin
töluvert áður en þau hlupu fyrir
bíhnn. En hvað hefði gerst í mða-
myrkri? Ég get ekki hugsað þá
hugsun tíl enda að þurfa að aflífa
illa leikið hross. Hestaeigendur,
haldið hrossum ykkar innan
girðingar. Ef þaö er ekki hægt þá
skora ég á ykkur að setja end-
urskinsmerki á þau hross sem
eru laus og halda sig viö veg-
kanta.
Góður samningur
Sorphaugar
„Þó nauðsynlegt sé að fækka vargnum ...“