Dagblaðið Vísir - DV - 25.02.1993, Page 12

12
FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR1993
Spurningin
Hvaö gerðir þú
á öskudaginn?
Elísa Ágústsdóttir: Ég gerði mig að
fifli.
Sigurlaug Vilhjálmsdóttir: Fór niður
í bæ.
Amar Petersen: Var heima og slapp-
aði af.
Jóhann Sveinsson: Ég var að vinna.
Eva Lillý: Fór í bæinn og söng í búð-
um.
Jóhanna Jóhannsdóttir: Ég söng líka
í búðum.
Lesendur
Af nám krókaleyfa
- hvertstefnir?
Jón G. Sveinbjörnsson skrifar:
Eru stjórnmálamenn á íslandi
ákveðnir í því að feta í fótspor Færey-
inga, beint í gjaldþrot? Ef fréttir um
afnám krókaleyfa og skerðingu um
helming (eftir ákvörðun svokallaðr-
ar „tvíhöfðanefndar") reynast réttar
blasir gjaldþrot við hundruðum fjöl-
skyldna víða um land. Þar verða fast-
eignir og aðrar eigur fólks verð-
lausar og ævistarfið þar með unnið
fyrir gýg.
Á sama tíma mokum við inn í land-
ið stórvirkum vinnsluskipum sem
kosta milljarða króna. Þar stendur
ekki á lánafyrirgreiðslum. Þar er
enda nægur kvóti til að veðsetja.
Lögum samkvæmt er þó óveiddur
fiskurinn í sjónum eign allra lands-
manna og því engan veginn veðhæf-
ur. Stefna margra stjórnmálamanna
er hins vegar að leggja fyrir róða
aldagamla hefð og leggja hluta lands-
byggðar við sjávarsíðuna niður.
Fyrir fáeinum árum gátum við
trillusjómenn gengið í pláss á stærri
fiskiskipum og togurum á haustin
eftir að skólafólk hafði haft vinnu á
þeim á sumrin. Þá lögðum við htlu
bátunum yfir háveturinn. En þá
brast á frystitogaraæðið og vinna í
heilu bæjarfélögunum fluttist út á sjó
á hendur örfárra manna. Við trillu-
sjómenn vöknuðum upp við vondan
draum. Fyrirvaralaust stóðum við
uppi atvinnulausir hálft árið. Eina
leið okkar til að komast af var að
komast yfir betri eða stærri báta til
að geta róið á vetuma. Menn veð-
settu hús sín þar sem bátarnir voru
ekki taldir veðhæfir. Við höfðum
aðeins krókaleyfi en ekki kvóta.
Við skulum leiða hugann að því að
fáir, þ.m.t. þingmenn og ráðherrar,
hefðu komist af hér hefðu ekki kom-
ið til krókaveiðar á íslandi. Það væri
ráð að einhveijir þessara manna
heimsæktu t.d. Hesteyri við Ísaíjarð-
ardjúp og Ingólfsfjörð á Ströndum til
að gera sér grein fyrir hvað blasir
við þeim á tugum byggöakjarna víðs
vegar um landið að nokkrum áram
hðnum. En ef til vill sparast þar tals-
vert fé með minnkandi ferðakostnaöi
þingmanna í atkvæðasmölun. At-
hugið, háttvirtir ráðamenn; látið
ykkur ekki detta í hug að nokkur
hundruð fjölskyldna í landinu gefi
frá sér lifibrauðið og jafnvel aleiguna
baráttulaust. Hafið þá a.m.k. mann-
dóm í ykkur til að taka máhð fyrir á
Alþingi strax og kjósið undir nafni
svo að fólkið í landinu geti séð hverj-
ir standa við stóru oröin.
Lifibrauöið veröur ekki gefiö eftir baráttulaust, segir hér m.a.
Stéttarfélögin í vondum málum?
Einar Guðmundsson skrifar:
í morgun (23. febr.) hlýddi ég á pist-
h Áslaugar Ragnars þar sem hún
ræddi málflutning í hinu svonefnda
leigubílstjóramáh. Þetta minnti mig
á þetta alvarlega mál sem mikið hef-
ur verið rætt um að undanfórnu. Nú
þykir sýnt að þetta verði annað mál-
ið á stuttum tíma sem íslenska ríkiö
verður að sæta ákúrum fyrir brot
gegn Mannréttindasáttmála Evrópu.
Hér snýst málið um þaö hvort manni
sé yfirleitt skylt aö vera aðhi að fé-
lagi af nokkru tagi.
I lögum segir nefnilega að engan
megi neyða til að vera í félagi. Samt
neyða stéttarfélög hér á landi fólk til
að greiða félagsgjald og lífeyrissjóðir
krefja launþega um stórar fjárhæðir,
hvorki meira né minna en 10% fyrir
hvern mann til að skila í sjóðina en
greiða sáralítið til félagsmanna að
starfsdegi loknum og gera upptæka
þessa fjármuni ef félagsmaður fellur
frá ásamt maka sínum.
Hvers konar réttarfar ríkir í land-
inu? Og Alþingi og ráðherrar ahra
íslenskra ríkisstjóma segja ekki orð,
láta bara lögleysuna viðgangast.
Verkalýðsfélög hér á landi hljóta að
vera í vondum málum ef Mannrétt-
indadómstóh kemst að þeirri niður-
stöðu að við íslendingar höfum verið
að bijóta mannréttindi árum og ára-
tugum saman án nokkurar tilraunar
til að spyma gegn ósómanum.
Söngvakeppni Sjónvarpsins:
Ósanngjörn úrslit, óþarfa dómnef nd
Sigurður Magnússon skrifar:
Söngvakeppni Sjónvarpsins er nú
einu sinni orðin árviss atburður og
við verðum ekkert verri eða miklu
skuldugri þótt Sjónvarpið eyði í
þessa keppni. Satt að segja er það
virðingarvert að Sjónvarpið skuh
halda þessum sið. Þetta er jú
skemmtun og ekkert annað fyrir
áhorfendur, kannski eitthvað meira
fyrir þá sem hyggja th vinnings. En
hvað um það.
Ég hafði ekki heyrt nema eitt eða
tvö lög fyrir lokakeppnina. Ég lagði
mig fram um að meta lögin eftir mínu
nákvæma eyra en ekki síst mínum
alkunna smekk. Jæja, mér fannst
lögin yfirleitt verri en áður. En þó
fannst mér tvö þeirra skara fram úr.
Þetta voru lögin „Brenndar brýr“
sungið af Ingunni Gylfadóttur, og „Ó
Hríngið í síma
63 27 00
milli kl. 14og 16-eda skrifið
Ingunn Gylfadóttir söng tvö lög í
keppninni.
hve ljúft er að lifa“ sungið af Mar-
gréti Eir. Reyndar fannst mér nefnd
Ingunn Gylfadóttir koma mjög á
óvart. Bæði var að hún fór mjög lag-
lega með lögin sem hún söng og svo
hitt að hún kom mjög vel fyrir, hafði
meitlaðan svip og framandi fas sem
ekki er altítt um ungar stúlkur hér.
Lagiö Ó, hve ljúft er að lifa var hins
vegar skemmtilega gamaldags og
bauð upp á minningar frá fyrri tím-
um. Þetta lag hefði komist langt í
aðalkeppninni. Það var leitt að það
varð ekki í efsta sæti. Og það var
ósanngjarnt að bæði þessi lög skyldu
ekki verða í efstu sætunum. Lagið
„Ég bý hér enn“, sem Ingunn söng,
var hka eitthvað nýtt og ferskt og
hefði komið til greina. En dómnefnd-
imar sáu um niðurröðunina.
Aðeins eitt að lokum. Mér fannst
alveg óþarfi að pranga inn á okkur
eins konar aukadómnefnd sem sat í
Sjónvarpssal til þess eins að skeha
fram 16 stiga niðurstöðu sinni sem
var algjörlega óþörf. ÖU kjördæmin
höfðu skhað niðurstöðum. Var það
ekki nóg? Og svo fannst mér eins og
niðurstaða nefndarinnar væri eins
konar samhæfð niðurstaða, hvemig
svo sem ég fer nú að því að rökstyðja
það. En það er hka kannski bara
rugl í mér.
Bolludagaruglið
Jóna hringdi:
Óskiljanlegt er hvernig bök-
urum hefur tekist að teygja ur
bohudeginum þannig að hann er
oröinn eklti færri en 3 dagar og
þó raunar 4 ef fóstudagurinn er
tahnn með en þann dag eru bollur
famar að sjást í verslunum og
bakaríum. Það er kallað að taka
forskot á sæluna. Sér er nú hver
sælan að kaupa bohur á upp-
sprengdu verði þrjá daga í röð og
úða þessum óþverra í sig. Ég segi
óþverra því þetta eru hla unnar
bollur og ókræshegar. - Ekki höf-
um við nema einn sprengidag.
Eða hver borðar saltkjöt og baun-
ir 3 daga í röð? En hvað gerír
ekki þessi ruglaða þjóð á meðan
hún á næga peninga?
HræsniíHerj-
Vcstmannaeyingur hringdi:
Mörgum finnst sem miltil
hræsni einkenni ahar umræður
í deilunni um stöövun Herjólfs.
Menn þora ekki að taka afstöðu
með eða móti verkfallsmönnum.
Það sem auðvitaö á að gera í deil-
unni er að reka áhöfnina eins og
hún leggur sig. Hér er ekki um
annað en skemmdarverk að ræða
og þegar skemmdarverk era unn
in, sem snerta heht byggðarlag
eins og hér, hlýtur nauðsyn að
bijóta lög, hvað sem líður thbún-
um verkfallsréttindum. Ríkið
hefur ómældan kostnað af ferju-
rekstri og þaö er ekkert víst að
Heijólfur verði talinn eins nauð-
synlegur hér eftir ef verkfah
veröur höið öllu lengur.
Hertitapreksturá
Gunnar:
Ekki veit ég hvort satt er sem
ég heyröi fleygt í kaffiklúbbnum
minum. Þar var fullyrt að í kjölf-
ar tilkynningarinnar um taji-
rekstur hjá Bifreiðaskoðun Is-
lands, hefði verið hert á eftirhti
með óskoðuðum bhum. Auðvitað
er sjálfsagt að kippa úr umferð
óskoðuðum bifreiðum, en það á
ekki að þurfa taprekstur Bif-
reiðaskoðunar til þess átaks.
Þetta ætti að vera í gangi allt árið
kerfisbundið, þannig að bifreiðar
sem ekki eni færðar í skoðun eft-
ir tilskilinn frest (2 mán.) skulu
ekki löglegar í umferð eftir þaö.
ErEvrópaað
bregðastokkur?
Pétur Einarsson hringdi:
Hvaö sem forsvarsmenn ís-
lenksra útgerðaraðila fuhyrða
um batnandi horfur á fiskmörk-
uöum í evrópskum höfnum þá er
líklegra en ekki að fiskur héðan
verði ekki eins eftirsóttur fram-
vegis og til þessa. Th þess hggja
margar ástæður. Aðalástæðan er
þó einfaldlega sú að fiskur er ekki
eins alhhða fæöa þar í löndum
og kjötmeti eða aörar afleiddar
matvörur. - Viö ættum sem allra
fyrst að leita að meiri fóstum við-
skiptum fyrir fisk í Ameríku þar
sem hann er notaður t.d. í mötu-
neytum og stofhunum. Þetta eru
mál sem þarf að skoöa mjög vand-
lega. Fiskurinn er ekki sú auð-
legð sem við getum byggt vai-an-
lega á.
Varkjaftshögg
Gulla hringdi:
Fréttin um farandsalann sem
kærðí forráðamann fiskverkun-
arhúss fyrir kjaftshögg, sem sá
fyrrnefndi fékk er hann bauð
bækur th sölu, var þörf áminning
fyrir marga. Bóksölumenn lrnfa
vaðið uppi og láta sér ekki nægja
að vamingurinn sé afþalikaður.
Kannski var kjaftshögg nauðsyn-
legt þama. Hver veit?