Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1993, Side 27

FIMMTUDAGUR 18. MARS 1993
A&næli
39
Halldór Ámason
Halldór Árnason, skrifstofustjóri í
ijármálaráðuneytinu, Bakkavör 7,
Seltjarnarnesi, er fertugur í dag.
Starfsferill
Halldór fæddist í Stykkishólmi og
ólst þar upp. Hann lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum á Laug-
arvatni 1973, viðskiptafræðiprófi frá
Háskóla íslands 1978 og MS prófi í
hagfræði frá Uppsalaháskóla 1983.
Halldór var kennari við Gagn-
fræðaskóla Akureyrar 1973-74, full-
trúi í fiármáladeild menntamála-
ráðuneytis 1978-80, sérfræðingur
hjá Þjóðhagsstofnun 1984-87, fjár-
málastjóri hjá Námsgagnastofmm
1987-88 og skrifstofustjóri hjá Fjár-
laga- og hagsýslustofnun og síðar
fj ármálaráðuneyti frá 1988. Hann
var einnig stundakennari í Tækni-
skóla íslands 1984-88.
Halldór starfaði með íslenskum
ungtemplurum frá 1974, þar af for-
maður 1976-80. Hann var fulltrúi í
Æskulýðsráði ríkisins 1976-78 og
formaður íslendingafélagsins í Upp-
sölum 1981-82. Hann var í ritnefnd
félagsblaðs Bindindisfélags öku-
manna frá 1984, stjómarformaður
hjá Ábyrgð hf„ tryggingarfélagi
bindindismanna frá 1991 og í stjóm
Sumarheimihs templara, Galta-
lækjarskógi, 1985-89.
Fjölskylda
HaUdór kvæntist 27.121987 Önnu
Björgu Eyjólfsdóttur, f. 13.8.1958,
hjúkrunarfræðingi. Hún er dóttir
Karenar Guðmundsdóttur og Eyj-
ólfs Halldórssonar.
Dætur Halldórs og Önnu Bjargar
eru Ingibjörg Jóna, f. 10.10.1987 og
Karen Eva, f. 16.6.1989.
Systkini Halldórs eru: Gunnlaug-
ur Áuðunn, framkvæmdastjóri og
kennari í Stykkishólmi, kvæntur
Sigrúnu Valtýsdóttur og eiga þau
þrjú böm; Helgi, kennari í Reykja-
vík, kvæntur Aðalbjörgu Jónasdótt-
ur og eiga þau þrjú böm; Vilborg
Anna, sjúkraliði í Reykjavík, gift
Halldór Árnason.
Jóni Trausta Jónssyni og eiga þau
eittbarn.
Foreldrar Halldórs eru Árni
Helgason, f. 14.3.1914, fyrrverandi
póst- og símstjóri í Stykkishólmi, og
Ingibjörg Gunnlaugsdóttir, f. 7.6.
1922, húsmóðir.
Halldór tekur á móti gestum í
AKOGES-salnum, Sigtúni 3, Reykja-
vík, kl. 20 að kvöldi afmælisdagsins.
Merming
Djassdagar á Café óperu og Café Romance:
Magnús Eiríksson og
Pálmi Gunnarsson
Þótt þeir Magnús Eiríksson og Pálmi Gunnarsson
hafi báðir leikið djass á árum áður, Pálmi þó heldur
meira, er það þó blúsinn sem er þeirra yrkisefni fyrst
og fremst. Báðir léku með Guðmundi Ingólfssyni
píanóleikara, Pálmi í tríói hans, ef ég man rétt, og
Magnús lék með honum í Blúskompaníinu, m.a. á
frægum blúskvöldum í Silfurtunglinu sáluga og
Klúbbnmn.
Djass
Ingvi Þór Kormáksson
Á Café Óperu og Romance er Guðmundar minnst
með djass- og blússpili um þessar mundir og á sunnu-
dagskvöld tróðu Magnús og Pálmi þar upp. Á dagskrá
voru ýmsir blúsar og blúskennd lög, sum hver úr
smiðju Magnúsar. Fáum hefur tekist jafn vel og honum
að gera bláu nótumar gjaldgengar í íslenskum dægur-
lögum og hitt þannig vel í mark í blúsþyrstum sálum
landa vorra. En Magnús er meira en góður lagasmið-
ur. Hann er líka einn besti blúsleikari landsins. Best
lýsir leik hans hinn ofnotaði hálfíslenski frasi: góður
fíhngur. Það er eins og hver nóta sé alltaf á réttum
stað á réttum tíma, og aðeins þannig verður þessi tónl-
ist töfrum gædd.
Ekki er bassaleikur Pálma heldur neitt slor, hvað
þá söngurinn. Flutningur hans á „Georgia" var með
Magnús Eiríksson og Pálmi Gunnarsson.
eindæmum góður, jafnt söngurinn sem og mjög meló-
dískt og fallegt bassasóló sem hann hummaði með
nótu fyrir nótu. Glæsilegt. „Bring it on Home“ var
annað lag mjög vel flutt af þeim félögum, hafði þá
Kristján Guðmundsson píanóleikari bæst í hópinn og
passaði þar ágætlega. Trommari var Stefán Már Magn-
ússon og lék af smekkvísi.
Söngur eða raul Magnúsar er svo alveg kapítuh út
af fyrir sig, en smehpassar oft í hans eigin lögum og
fáeinum öðrum svo sem „Ain’t Misbehavin" sem var
hér hæfilega kæruleysislegt. Reyndar voru sum lögin
heldur of kæruleysisleg og laus í reipunum en öllu var
bjargað með áðumefndum góðum fíling og stemningu.
Góðir tónleikar
Kammersveit Reykjavíkur hélt tónleika í íslensku Reverie eftir Sveinbjöm Sveinbjörnsson er einfalt
óperunni s.l. þriðjudagskvöld undir yfirskriftinni Gri- og hugljúft verk sem hljómaði ágætlega þama. Angel-
eg-hátíö. Stjórnandi var Ingar Bergby frá Noregi og
einsöngvarar voru Njal Sparbo, baríton, einnig frá
Noregi, og Þórnnn Guðmundsdóttir sópran. Á efnis-
skránni vom verk eftir Edvard Grieg, Sveinbjöm
Sveinbjömsson, Leif Þórarinsson og Ame Nordheim.
Fyrri hluti tónleikanna var helgaður verkum Griegs
en á þessu ári er hálf önnur öld hðin frá fæðingu hans.
Flutt vom sönglög, sum í útsetningu fyrir kammer-
sveit, önnur sungin af Njal Sparbo við undirleik hljóm-
sveitarinnar. Ekki er auðvelt að skilgreina í hveiju
Tórúist
Finnur Torfi Stefánsson
töfrar Griegs em fólgnir. Sumir segja aö galdurinn
hggi í persónulegu hljómamáh, aðrir í laglínum hans.
Hvað sem því hður hefur þessi tíltölulega einfalda tónl-
ist jarðbundna hlýju sem fær svörun í hjörtum margs
fólks og öðmm tónskáldum hefur ekki tekist að gera
betur.
us Domini eftír Leif Þórarinsson er hins vegar mun
metnaðargjamara og efnismeira. Það byggir á bland-
aðri tækni en efniviðurinn er fenginn úr þýðingu
Hahdórs Laxness á Maríukveðskap frá miðöldum.
Þetta er áhrifaríkt verk og margir staðir em þar guh-
fahegir. Síðasta verkið var eftír Nordheim, Magic Is-
land, við texta Shakespeares. Verkið ber merki síns
tíma og margt hljómar þar kunnuglega. Það er mjög
heilsteypt og heldur vel þræði frá upphafi til enda.
Notast er við rafhljóð í verkinu auk kammersveitar-
innar og nást með þeim skyndiáhrif en ekki auka þau
á dýpt verksins. Fahegustu og innihaldsríkustu hlut-
amir era þeir leiknu.
Greinilegt var að vandað var til flutnings á þessum
tónleikum. Stjómandinn Bergby stjómaði af ná-
kvæmni og irmlifun og hljómsveitarfólkið brást vel
við og lék mjög vel. Margir áttu fahega einleiksþætti
og má þar m.a. minnast á framlag Hólmfríðar Þórodds-
dóttur óbóleikara. Þá var gaman að sjá að Amþór
Jónsson sehóleikari er aftur mættur til leiks eftir
nokkurt hlé. Einsöngvaramir komust vel frá sínu.
Þeir era báöir ungir og raddir þeirra eiga áreiöanlega
eftír að verða meiri í framtíðinni.