Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.1993, Blaðsíða 33

FÖSTUDAGUR 30. APRÍL 1993
49
Þrjár stórar ákvarðanir voru teknar í fyrirtækinu meðan blaðamaður staldraði þar við og samt gaf Þóra sér tíma til að setjast niður
og flétta hár dömunnar litlu. Það virtist ekki trufla hana þó að starfsfólk væri að koma og fara í kringum hana.
mörgum í flugheiminum og mér gekk
því ekki svo illa að komast í sam-
bönd. Þaö er alltaf maður sem þekk-
ir mann og svo framvegis. Allt í einu
er maður kominn inn í þessa hring-
iðu. Ég bjóst þó aldrei við að fyrir-
tækið myndi þenjast þetta mikið út
á svo stuttum tíma. Við gerðum okk-
ur enga grein fyrir því,“ útskýrir
Arngrímur.
Höfðum meðbyr
- Hver er ástæða þessarar vel-
gengni?
„Við höfðum strax mikinn meðbyr
og það vantaði þessa þjónustu. Núna
og næstu tvö árin er ládeyða í flug-
rekstri. Menn halda að sér höndum
með að kaupa flugvélar, þora ekki
að taka áhættuna. Ástandið í flug-
málum er mjög ótryggt. Fyrir bragð-
ið gerist það að þessir aðilar leita
frekar á leigumarkaðinn. Þeir hafa
jafnvel lofað ákveðnu verkefni en
það borgar sig ekki fyrir þá að taka
nýja vél inn og leigja þá frekar. Þeir
sem eiga flestar flugvélar í heiminum
í dag eru fjárfestingaraðilar og bank-
ar.“
- Hvernigstenduráþvíaðflugrekst-
ur gengur svo illa um leið og ferðalög
hafa aukist í heiminum?
„Það er vegna þess að ekkert verð-
lagseftirlit er á markaðnum og far-
gjöldin eru komin niður úr öllu,“
svarar Arngrímur.
Keyptu eigin vél
Atlanta hefur þó eignast sína eigin
flugvél. Fyrirtækið keypti Boeing
737-200 vél í vor en hún er nú í verk-
efni í Túnis. Hún kemur hingað til
iands innan skamms og verður í
leiguflugi með íslendinga til sólar-
stranda. Einnig mun hún fljúga til
Þýskalands en Arngrímur ætlar að
flytja þýska túrista til landsins. Arn-
grímur segir ástæðu þess að fyrir-
tækið keypti vélina þá hversu gott
verð var á henni. „Þetta er afbragðs-
góð vél sem við fengum fyrir mjög
sanngjarnt verð,“ segir hann. At-
lanta mun því flytja íslenska ferða-
menn í fyrsta skipti í sumar.
Þau Þóra og Arngrímur hófu sinn
búskap í Hafnarfirði en byggðu sér
síðan hús í Mosfellsbæ árið 1982 og
fluttu þangað. Þau segjast ekki geta
hugsað sér að búa annars staðar.
Bæjarbúar eru einnig mjög hrifnir
af því að hafa alþjóðlegt flugfélag í
sveitinni enda skaffar það til bæjar-
félagsins. Auk þess styrkir Atlanta
íþróttafélagið og hefur fengið nafn
fyrirtækisins á íþróttabúninga í stað-
inn. Hver einasti Mosfelhngur ætti
því að þekkja nafnið. Þrátt fyrir
sleitulausa vinnu nær allan sólar-
hringinn segjast þau hjónin fylgjast
vel með bæjarlífinu í Mosó og þau
láta þorrablót kvenfélagsins aldrei
fram hjá sér fara.
Með sveitina
fyrir utan gluggann
Út um skrifstofugluggann hjá Arn-
grími blasir Helgafellið við og sveitin
í allra sinni kyrrð. Inni er fólk á þön-
um með faxskeyti í höndum frá hin-
um ýmsu löndum jafnt nær sem fjær.
Arngrímur segir að fyrirtækið eigi
hug þeirra allan enda væri þetta ekki
hægt nema vegna þess að þau eru
bæði á kafi í rekstrinum. „Við höfum
ekki margt starfsfólk en það leggja
sig allir fram um að vinna vel sam-
an. Hér ríkir mjög góður starfsandi
enda höfum við verið afar heppin
með starfsfólk," segir Þóra. „Þetta
hefði aldrei verið hægt án þess,“ seg-
ir Amgrímur og vill sem minnst gera
úr eigin hlut í fyrirtækinu. Þó er ljóst
að það er hann sem tekur ákvarðan-
irnar. Flugvélar í rekstri hjá fyrir-
tækinu eru átta en voru á tímabili
ellefu. Starfsmenn eru hátt á þriðja
hundrað en þeir voru aðeins fimm í
byijun, þau hjónin og fjármálastjór-
inn Jón Rafn Pétursson og telextæki.
Auk þeirra voru tæknistjóramir
Þórir Garðarsson og Guðbjartur
Torfason.
„Starfið er bæði vinna og áhugamál
okkar,“ segir Þóra. „Við höfum alltaf
rætt mikið um flugið." Það er ekkert
einsdæmi með þau Þóru og Arngrím
því mörg hjón hafa kynnst í fluginu.
„Hjá okkur starfa nokkur hjón,“ seg-
ir hún. Á fyrstu árum Atlanta flaug
Arngrímur vélunum og Þóra var
flugfreyjan. Hún riíjar upp þegar þau
voru í pOagrímaflugi eitt skiptið og
maður vatt sér að henni og spurði
hver ætti þetta flugfélag. Hún hugs-
aði sig um og svaraði: „Eg og maður-
inn sem er að fljúga vélinni.“ Maður-
inn vissi ekki hvaðan á sig stóð veðr-
ið enda spuröi hann eftir þó nokkra
umhugsun hvort hún hefði örugg-
lega verið að segja satt.
Stór samningur
við Finnair
Eftir að flugfélagiö var komið í
gang árið 1986 fékk Árngrímur fyrstu
þotuna, Boeing 707-320C, sem hann
flaug til Karíbahafs. Flogið var frá
London til Barbados. Þóra hefur yfir-
leitt fylgt Amgrími og því hafa þau
hjónin búið víða fyrir utan það
hversu víða þau hafa komið um
heiminn. Næsta verkefni félagsins
voru flutningar í Afríku og píla-
grímaflug í Saúdí-Arabíu. Þau hjónin
unnu sjálf um borð en ennfremur
réðu þau þrjár áhafnir til þess verk-
efnis. Þóra segist hafa leitað til þeirra
flugfreyja sem unnu með henni hjá
Flugleiðum áður fyrr enda hafi þær
verið vanar slíku flugi. Hins vegar
voru flugmennirnir libanskir. Árið
1988 gerði Arngrímur stóran samn-
ing við finnska aðúa um flutninga
milli Finnlands og Kýpur. Fjölskyld-
an flutti þá til Kýpur og dvaldi þar
um nokkurra mánaða skeið.
Um það leyti sem samningurinn
var gerður við Finnana ákváðu hjón-
in að opna skrifstofu félagsins í Þver-
Það er kannski lýsandi dæmi fyrir
heimilisbraginn hjá Atlanta að fata-
hengi forstjórans er hurðarhúnninn.
Ljósmyndarinn náði að smella í eitt
skiptið þegar Arngrimur var kallaður
fram meðan á viðtalinu stóð.
DV-myndir Gunnar V. Andrésson
holti í Mosfellsbæ. Þá bættist við-
haldsdeildin við fyrirtækið. Síðan
1989 og þangað til í mars sl. starfaði
Atlanta fyrir Finnair í fraktflugi um
alla Evrópu. Þau hjónin hafa haft
sitt annað heimili þar í landi.
Þóra segir að þó Amgrímur sé titl-
aður forstjóri flugfélagsins þá sé eng-
in klár verkaskipting á milh þeirra
hjóna. „Við hlaupum í allt sem þarf
að gera,“ segir hún.
Oft andvökunætur
- En eru þau aldrei hrædd þegar
sest er niöur og miklir samningar
undirritaöir hvort þau séu að gera
rétt?
„Jú,“ segir Arngrímur. „Það verða
oft andvökunætur í kringum slíka
samninga. Oft er líka níu klukkutíma
tímamunur milli okkar og þess lands
sem við erum að gera samning við,“
bætir hann við. „Þess vegna erum
við að reyna að draga okkur út úr
viðskiptum við Asíu,“ segir hann
ennfremur. Þóra segist trúa á tilfinn-
ingar sínar. „Mér finnst ég hafa til-
flnningu fyrir hvort við séum að gera
rétt eða rangt," bætir hún við. Þegar
þau eru spurð hvort það sé ákjósan-
legt að byrja bisness á eldhúsborðinu
svara þau játandi. „Það er langbest,"
segir Amgrímur. „En ég ætla ekki
að segja ykkur hvar stjórnarfundirn-
ir eru haldnir," bætir hann við og
skellihlær.
Þrátt fyrir umsvif Atlanta er engin
yfirbygging í fyrirtækinu. Þau hafa
passað vel upp á slíkt og Amgrímur
telur best að ákvarðanataka sé í
höndum eins manns. „Það þarf ekki
að leggja máhn fyrir fundi og ráð í
þessu fyrirtæki," segir hann.
Við dyr stríðandi
fylkinga
Það var árið 1991 sem Atlanta fékk
fyrstu breiðþotuna, TriStar, og var
hún meðal annars notuð í farþega-
flutningum í Súdan. Þóra fékk þá nóg
að gera við að kenna flugfreyjum en
hún hefur sérstaka kennslustofu fyr-
ir námskeiðin. Þessir flutningar voru
aðahega um Afríku, Miö-Austurlönd
og til Evrópu. Árið 1992 starfaði At-
lanta fyrir Kuwait Airways en landið
var þá enn í sámm eftir Persaflóa-
stríðið. Atlanta var í flutningum víða
um heim, jafnt fraktflugi sem með
farþega á síðasta ári og stöðugt juk-
ust umsvifm. Má t.d. nefna flug fé-
lagsins th Júgóslavíu með friðar-
gæslumenn Sameinuðu þjóðanna.
Þau eru orðin ófá löndin þar sem
Atlanta hefur flogiö og verða vart öll
nefnd hér. Fyrirtækið er hins vegar
ekki síst forvitnilegt fyrir þær sakir
hversu stórt það er en lítiö samt.
- Hvað finnst þeim skemmtilegast í
þessum rekstri?
„Það er mjög skemmthegt þegar
maður fær bréf sem þessi," segir
Arngrímur og réttir blaðamanni
pappíra frá erlendum flugfélögum
þar sem getið er um frábær störf
Atlanta og fyrirtækinu hrósað 1 há-
stert.“
- En hvað sér hann fyrir sér með
framtíðina?
„Það er regla hjá mér að segja aldr-
ei frá áformum eða hugmyndum. Við
erum stanslaust að vinna að nýjum
hugmyndum og verkefnum en þær
koma bara í ljós þegar úr þeim verð-
ur.“
Það vakti athygli okkar að útlend-
ingur, klæddur í gahabuxur og
peysu, gerði sig heimakominn í fyrir-
tækinu. í ljós kom að þama var kom-
inn aðstoðarforstjóri stórfyrirtækis-
ins General Electric í Bandaríkjun-
um. Hann er staddúr hjá Atlanta um
þessar mundir til að reyna að fá við-
skipti við fyrirtækið. Hann óskaði
eftir að fá að vera frjálslega klæddur
meðan á dvölinni stendur og var feg-
inn að komast úr stífpressuðum
jakkafötunum.
Stórtjón í London
- Hafa komið upp einhver vanda-
mál?
„Það eru auðvitað alls staðar
vandamál," svarar Arngrímur. „Það
var mikið svekkelsi þegar vélinni
okkar var ýtt út af stæði í London
með bremsurnar á og nefhjólinu ýtt
undan vélinni. Það þurfti að taka
hana úr umferð í þrjár vikur meðan
viðgerð stóð yhr. Þó að tryggingar
greiði tjónið að hluta er þetta mikið
fjárhagslegt tap fyrir félagið."
Á tímabhi vhdi fólk rugla saman
Atlanta-flugfélaginu og Atlantsflugi.
Það fyrrnefnda varð th ahnokkru
fyrr og Arngrímur fann nafnið eftir
miklar vangaveltur þegar hann lá í
baði eitt sinn á hóteli í Lúxemborg.
„Ég var með ferðabækhng í höndun-
um og sá lítið þorp í Sviss sem heitir
Atlanta og þá var ég búinn að finna
nafnið." Atlantsflug er ekki lengur
th þannig að sá rughngur er úr sög-
unni en vel má geta þess að Atlanta-
fyrirtækið hefur aldrei tekið lán og
skuldar engum neitt eftir þvi sem
Arngrímur segir.
- En haflð þið getað tekið ykkur eitt-
hvert frí?
„í hvert skipti sem við nefnum frí
kemur eitthvað upp þannig að maður
þorir varla að nefna það,“ segir Þóra.
Árngrímur tekur undir það og segir
að veturinn hafl verið sérlega anna-
samur hjá þeim. „Ég ætla í frí í maí,
vera tíu daga í Lúxemborg á flug-
námskeiði," segir hann. Þau hafa
ferðast um allan heim og Þóra segir
að þau þekki ahvel flugvehi og hótel
hvar sem er í heiminum. Arngrímur
segist t.d. hafa komið til þrjátíu og
fjögurra landa í Afríku.
Frí eftir erfiðan vetur
- Hvaða stað mundu þau velja sér
ef þau ættú kost á þriggja vikna fríi?
„Ég myndi velja Mosfehsbæinn,“
segir Arngrímur en Þóra nefnir sum-
arbústað foreldra sinna.
Það er ljóst að Atlanta er komið á
fuht skrið þó ennþá sé heimilislegur
blær yfir skrifstofuhúsnæði fyrir-
tækisins. „Nei, það þýðir ekkert að
stoppa þegar maður er kominn á
flug,“ segja þau hjónin og Amgrímur
bætir við að þetta væri vonlaust ef
annar aðilinn væri á kafi í þessu.
„Þetta verður að vera samstarf
hjóna." -ELA